Kerk Tienen

Vandaag de dag maken we ons zorgen over het voortbestaan van kerkgebouwen. Doordat het aantal kerkgangers achteruit gaat, wordt er van overheidswege op aangedrongen enkel nog die kerken te behouden waar nog vele gelovigen wekelijks bijeen komen. Na overleg tussen het kerkbestuur, de kerkfabrieken en de overheid werden in Tienen drie kerken aangeduid als hoofdkerk: de Sint-Germanuskerk voor het centrum, de Sint-Genovevakerk van Oplinter voor noord en de Goddelijke Zaligmaker van Hakendover voor zuid. Voor deze keuze werd vooral gekeken naar de grootte, alsook de historische en architecturale waarde van de gebouwen. Voor de andere kerken is er voorlopig een religieuze en/of culturele functie voorzien, maar het is afwachten wat de verre of nabije toekomst zal brengen. Elk gebedshuis ijvert voor het voortbestaan en doet er alles aan om de religieuze vieringen ter plekke te laten plaats vinden.

Binnen al deze zorgen zijn velen ondertussen vergeten dat er een Tiense kerk is die al lange tijd gesloten is, die ook al een nieuwe bestemming heeft gekregen en momenteel een hele transformatie ondergaat tot methodeschool ‘De Toverwijzer’: het Sint-Jozefskerkje van Nieuw Overlaar. Nog verder weg in ons geheugen ligt de ontstaansgeschiedenis ervan, hoewel die recenter is dan die van de vele kerken waarvoor we nu strijden.

Eind jaren ’50 van vorige eeuw werd er een nieuwe verkaveling aangelegd aan de rand van Tienen en Groot-Overlaar: Nieuw Overlaar. De jonge gezinnen die hier hun huizen bouwden, hingen af van de Sint-Lambertuskerk van Groot-Overlaar, het mooie Romaanse kerkje dat teruggaat tot de 10^de eeuw. Men wilde de eredienst dichterbij huis hebben en zo werd in 1959 een noodkerk opgericht in een garage, gelegen tussen de nieuwe wijk en de Getestraat. Priester Jozef Bisschop, pastoor in Tienen van 1958 tot 1980, ijverde ervoor om genoeg financies bijeen te krijgen om een gloednieuwe kerk te laten bouwen voor de hele wijk. Vlaamse kermissen, tombola’s, activiteiten allerlei en giften van de overige parochies waren een kleine steun daartoe.
Ondertussen kreeg de vroeger garageruimte de nodige aanpassing om een religieuze, spirituele ruimte te zijn en de noodkerk kreeg haar eigen patroonheilige: de heilige Jozef.
Jozef was niet alleen de naamheilige van de pastoor, maar ook van Jozef Gelaude, die in familie- en vriendenkring werd aangesproken als Camille, zijn tweede doopnaam. Camille was fotograaf van beroep, maar was ook beeldend kunstenaar, beeldhouwer en keramist. Hij wilde zijn eigen bijdrage leveren aan het noodkerkje. Daarom ontwierp hij een beeld van Sint-Jozef, met de kleine Jezus aan zijn zijde. Het beeld, 1,30 meter hoog, gemaakt uit gebakken klei en van een bruine email-laag voorzien. Het bestaat uit vier delen die mooi in mekaar passen. Het werd aan de gevel van de aanpalende woning in een nis aangebracht, stevig tegen de muur gemetseld.

Na tien jaren sparen kon men aan de nieuwbouwkerk beginnen. Het ontwerp werd gemaakt door de Bouworde in Kessel-Lo. Het bestond uit een combinatie van kerk en vergaderzaal, enkel gelijkvloers. Van de kerkruimte kon men, dankzij de open schuivende muurpanelen een grote feestruimte maken. Rechts van de inkomhal was een vergaderruimte, voorzien van een dranktoog, zodat verenigingen hier konden vergaderen, feesten en gezellig samenzijn.                                                                                         Foto Raymond Billen
In augustus 1970 werden de bouwplannen voorgelegd en al snel goedgekeurd. In 1971 was de bouw een feit en kon de kerk ingezegend worden.

Het noodkerkje kreeg weer een andere functie: eerst jeugdhuis Sjaloom, daarna judoclub Budocenter. Het Sint-Jozefbeeld bleef aan de gevel van de noodkerk hangen als getuige van 11 jaren ijverige inzet.

De nieuwe Sint-Jozefkerk deed 40 jaren dienst als parochie, maar door het afnemend aantal kerkgangers, het minder aantal priesters en de kosten die stilaan aan dit moderne bouwwerk kwamen, besliste men om de kerk als parochie te sluiten.
Nu krijgt het gebouw een nieuwe jeugd: gerestaureerd, aangepast en bijna klaar om een nieuw opvoedingsproject te ondersteunen.

Ook de voormalige noodkerk krijgt een nieuwe invulling. Ze zal plaats maken voor een nieuw bouwproject ‘Residentie Overlaer’. De firma Evillas zal hier appartementen bouwen met alle hedendaags wooncomfort, beantwoordend aan alle huidige energienormen.

Marina, dochter van de kunstenaar, nam contact op met de firma, met de vraag of zij konden proberen het beeld zo ongeschonden mogelijk van de muur te halen. Het zou geen gemakkelijke opdracht zijn, want het was stevig vastgemetseld om de tand des tijds te doorstaan. De firma is er gelukkig in geslaagd om het beeld, bijna intact, van de muur te halen.

Ondertussen is het gewezen noodkerkje helemaal tegen de grond gegaan om plaats te maken voor een nieuwe toekomst.

En Sint-Jozef …
hij zoekt een nieuw onderkomen, graag in een gewijde ruimte, waar hij nog jaren lang kan vertoeven, dicht bij zijn heilige familie.

De aanwezigheid van Jezus Christus onder de gedaante van brood en wijn heeft in de loop der eeuwen allerlei vormen aangenomen. Vanaf 1246 werd het een feestdag in het bisdom Luik. De Heilige Juliana van Cornillon had zich daarvoor ingezet. Zes jaar later (1252) is het in verschillende Duitse gebieden een feestdag. In 1264 bepaalde de Paus dat het feest in heel de Kerk gevierd zou worden. Daarna werden eeuwenlang in Katholieke streken processies gehouden. Nog steeds op Paasmaandag in Hakendover, achter het beeld van de Goddelijke Zaligmaker, wordt de Heer gedragen in de monstrans onder ‘den hemel’. Indrukwekkend. 

God zelf wil bij ons tegenwoordig blijven, niet onder de gedaante van aardse kostbaarheden zoals goud of juwelen, maar als brood. Ja, wij bewieroken de Heilige Hostie en we gebruiken aardse kostbaarheden – een mooie kelk, een mooie monstrans, mooie kandelaars – om eer en dankbaarheid te tonen. We knielen ook. We knielen niet voor een stukje brood en we aanbidden geen symbool, maar we knielen voor Jezus zelf, we aanbidden Hem onder de gedaante van Brood. En wat helemaal bijzonder is: in de Mis mogen wij in de Heilige Hostie Jezus zelf ontvangen, dichter kan Hij niet komen. Hij wil werkelijk één zijn met ons zodat wij van onze kant ook één kunnen worden met Hem, én ook één kunnen worden met elkaar als leden van één gezin, broers en zussen van elkaar, kinderen van God onze Vader in de Hemel. Prachtig toch! Van alle zeven sacramenten is dit het mooiste: Jezus zelf maakt ons in Zichzelf tot één gezin. In de Heilige Communie, in het Allerheiligste Sacrament, is de diepe en grenzeloze liefde en nederigheid van onze Heer Jezus tastbaar aanwezig. Hij, die vóór alle tijden bestond en van ‘al zo hoge’ kwam, is bereid om ‘naar beneden’ te komen, naar ons mensen. Hij komt tijdens de Mis aanwezig op het altaar. 

Zou een mens ooit op de gedachte kunnen komen dat God mens werd en Zichzelf als voedsel zou geven in de gedaante van brood? In het Evangelie van zondag horen we dat er velen zijn die het niet geloofden en zeiden: “Hoe kan Hij ons Zijn vlees te eten geven?” Als je het Evangelie verder leest, dan lees je dat ze vertrokken: “Ten gevolge hiervan trokken velen van zijn leerlingen zich terug en verlieten zijn gezelschap.” Ook in onze tijd zijn er die zeggen: “Het brood is een symbool”. Maar als Jezus het alleen maar symbolisch bedoelde, waarom verlaten ze Hem dan? Als het symbolisch bedoeld is, had Jezus kunnen zeggen: “Blijf bij mij, Ik bedoelde het zo niet, ’t is maar symbolisch bedoeld”. Maar Jezus bedoelde het letterlijk! Misschien begrijpen wij het ook niet helemaal. Dat is niet erg, het blijft een mysterie. Maar als wij iets niet begrijpen moeten we het niet veranderen, maar proberen te begrijpen. Hoe? Door te bidden, te bestuderen, te mediteren tot je begrijpt wat Jezus bedoelt. En zelfs dan blijft het een mysterie. 

De liefde van de Heer Jezus is zo groot en Hij nodigt ons uit om Hem als voedsel tot ons te nemen en ons met Hem te verenigen zodat we het eeuwig leven ontvangen. Daartoe zijn we uitgenodigd en geroepen. Dat grote en kostbare mysterie van Gods liefde vieren we aanstaande zondag én elke zondag in de Mis.
Pastor Karel Loodts

Zondag vieren we het feest van de Heilige Drie-eenheid. Dit geloof is duidelijk een christelijk geloof want voor joden en islamieten is deze werkelijkheid een groot struikelblok. Joden aanvaarden Jezus Christus niet als de ‘Zoon van God’. Mohammed heeft de Hemel a.h.w. weer dichtgetimmerd; voor hem kan God geen mens worden. Christenen geloven dat God zich geopenbaard heeft als ‘drie in een’, een mysterie. Toch moeten wij niet door het sleutelgat van de Hemelpoort kijken om te zien hoe God is. 

Het geloof in de Drie-ene God betekent dat wij God kennen als een mensvriendelijke God. God trekt met ons mee in het leven, in onze voor- en tegenspoed. De Heilige Augustinus zegt het zo: “God is ons inniger nabij dan dat we onszelf nabij zijn.” God openbaart zich als de meest trouwe bondgenoot van ons bestaan. Hij is een bron van zegen voor mensen van alle tijden en voor de eeuwigheid. De profeet Jesaja vertelt ons iets over die mens-opbouwende God: “Zoals een moeder haar kindje troost, zo zal Ik u troosten. Ik (zegt God) zal u dragen op mijn schoot, Ik zal u wiegen op Mijn knieën.” Onze God is een God die van mensen houdt. 

Vooral in het Nieuwe Testament openbaart God zich als een mensvriendelijke God: Vader, Zoon en Heilige Geest. De Vader is de scheppende God (ook wij mogen daaraan meewerken in ons werk en leven). De Zoon is de delende God; Jezus deelt alles, ons leven, ons lijden, behalve de zonde (ook wij mogen in Zijn voetstappen treden). De Heilige Geest is de bezielende God; de Heilige Geest (de Geest van de Vader en de Zoon) zorgt dat de Goddelijke liefde verder gaat in deze wereld (ook wij mogen Gods liefde gestalte geven in woorden en daden, in doen en laten). Zo zien we dat de Drie-ene God het draagvlak is voor al onze goede ondernemingen. De Vader blijft trouw, de Zoon raakt al het menselijke aan (vreugde en lijden) en vervult ze met Zijn liefde in de kracht van de Heilige Geest.

In deze wereld met allerlei mooie dingen en bedreigingen mogen we beseffen dat niet de mens in het centrum van de wereld staat, maar God. De Drie-ene God is een onuitputtelijke Bron van liefde, goedheid, vrede en vergeving. Als Christen verankerd in de liefde van God mogen wij bouwen aan een steeds menselijker wereld. Daarvoor geeft God ons, via Mozes op de berg Sinaï, de Tien Geboden. Tien leefregels om het ons gemakkelijk te maken. Als we er ons aan houden lopen we op de goede Weg; als we er ons niet aan houden lopen we naast de Weg… en sukkelen we verder in de gracht waar het nat, vies en koud is. Toch blijft God ons Zijn liefde schenken die we mogen beantwoorden hier op aarde, om eens thuis te komen bij Hem.

Pastor Karel Loodts

In de meimaand vragen we aan Maria wat meer dan anders in het Weesgegroet: “Bid voor ons.” Ik moet toegeven dat ik niet altijd even goed bid, soms verstrooid, soms afwezig, te weinig ook. Het zou niet zo erg zijn als ik niet wist hoe belangrijk het gebed is. Het gebed is nodig voor mijn eigen welzijn, én voor de mensen die aan mij zijn toevertrouwd. Je kunt bidden voor vrede in de wereld, voor andere mensen, voor familie en vrienden, voor... (vul zelf maar in). Het gebed is krachtig. Zo ken ik een man die verslaafd was aan harddrugs. Zijn moeder en zuster hebben voor hem onvermoeibaar gebeden. Uiteindelijk is die man verlost van zijn verslaving en nu is hij zijn moeder en zus oneindig dankbaar voor hun gebed. Ondertussen bidt hij nu zelf ook voor mensen die Gods bevrijding, liefde, genezing en hoop nodig hebben. 

Zoals die moeder bad voor haar verslaafde zoon, zo bidt Maria ook voor ons. Maria is onze Moeder. Wij kunnen tijdens het bidden wel eens verstrooid zijn, moe worden, ons geloof kan verslappen, maar Maria wordt niet moe en verslapt niet. Het is een opluchting te weten dat Maria voor ons bidt. En meer dan dat. Als wij verslappen in ons gebed voor anderen, kunnen we Maria vragen om voor hen te bidden: “Bid voor ons (meervoud, niet bid voor ‘mij’, maar voor ‘ons’), nu en in het uur van onze dood”. 

Miljoenen gelovigen getuigen van de kracht van Maria’s voorspraak. Ik heb ook mensen ontmoet die overtuigd zijn dat Maria een machtige hand heeft in hun bekering en leven. Ik hoef alleen maar in de spiegel te kijken. Ook vele heiligen hebben dat ‘geheime wapen’ ontdekt: Maria’s gebed en voorspraak. Kortom, als je gelovig bent (zelfs als je niet zo diepgelovig bent), vertrouw jezelf dan toe aan Moeder Maria. Zij is er en zal voor je bidden en… Ze zal zich aan je openbaren en je helpen. 

Pastor Karel Loodts

We leven in een maatschappij waar de klant regeert. Bijna alles is te koop, kijk maar naar de reclame, en het moet onmiddellijk leverbaar zijn. De klant is koning, er zijn geen grenzen, alles moet kunnen. Toch is er één grens die we niet aankunnen: de dood… Ondertussen zoeken vele mensen naar de zin van het leven, ons hart blijft onrustig, maar de reclame kan de vraag naar zin niet beantwoorden. Mensen zoeken naar geluk, maar eindigt het geluk na de laatste ademtocht?

Het eeuwig leven is niet te koop. We hebben allemaal al wel een dierbare verloren en in elk journaal wordt er gesproken over mensen die gestorven zijn. We proberen van alles om het leven te vergemakkelijken en te verlengen, maar we worden hoe dan ook geconfronteerd met de dood. Eens komt het eind… En dan? De uitspraak van Paulus: “Ons vaderland is in de hemel” klinkt voor velen wereldvreemd. Veel mensen denken wel dat er “iets” moet zijn; “Er zal wel iets zijn” zeggen ze. De Bijbel, de Kerk, de geloofsbelijdenis die we bidden, spreken over een hemel. “Ik geloof in het eeuwig leven” is het sluitstuk van de geloofsbelijdenis. Als Christen geloven we in God, een Persoon. Hij is niet iets, maar Iemand. En Hij houdt van ons, zoveel, dat Hij zijn Zoon heeft gegeven: Jezus Christus. Als je in Hem gelooft en Zijn liefde serieus neemt, weet je dat Hij je niet laat vallen. 

Deze week vieren we de Hemelvaart van de Heer. “Na Zijn sterven toonde Jezus zijn vrienden met vele bewijzen dat Hij in leven was. Jezus verscheen aan hen veertig dagen lang. Hij sprak met hen en at met hen.” Wij zijn door ons doopsel ook bevriend met de Heer. Hij kent ons, Hij bemint ons. Wij mogen Zijn vrienden zijn en we zijn gemaakt om Hem te ontmoeten. Aan de altaartafel kunnen we samen met Hem eten. En straks, na onze dood, worden wij verwacht bij Hem en onze dierbaren in de hemel. 

De Katechismus van de Katholieke Kerk, die van 1995, leert ons dat “de hemel het uiteindelijke doel is van de mens.” De hemel is ons echte thuis. Toch zijn we vrije mensen die kunnen kiezen tussen goed en kwaad. We kunnen vrij kiezen om bij God te leven of niet. In het Evangelie staat: “Toen zij Jezus zagen, wierpen ze zich in aanbidding neer; sommigen twijfelden.” Horen wij tot die twijfelaars of aanbidden wij de Heer? Als wij twijfelen mogen wij ons hart voor Hem openstellen. Hij, de Heer, wil onze twijfel wegnemen en dan gaat de wereld open, of moeten we zeggen: dan gaat de hemel voor ons open. 

Hemelvaart is het afscheid van Jezus hier, en Zijn terugkeer naar God Zijn Vader, daar. Bij Zijn afscheid gaf Jezus Zijn vrienden, dus ook ons, een opdracht mee: “Ga en maak alle volkeren tot Mijn leerlingen” en “Ik ben met u, alle dagen.” Met andere woorden: verkondig dat Jezus Christus leeft. De dood heeft niet het laatste woord, de liefde heeft het laatste woord. We staan er niet alleen voor, wat er ook gebeurt: “Ik ben met u, alle dagen” zegt Jezus. Wij Christenen, vrienden van de Heer, ontmoeten Hem in de Kerk en we mogen hoop en vertrouwen uitstralen in een wereld in onzekerheid.

Hemelvaart is een dag met een opdracht. We mogen het geloof dat ons zekerheid en zin biedt en ons gelukkig maakt delen met elkaar. Laten wij reclame maken voor Jezus Christus en Zijn Kerk. Deze rijkdom die onbetaalbaar is mogen wij verkondigen tot aan het uiteinde van de aarde.

Pastor Karel Loodts

We lezen regelmatig in het Evangelie dat Jezus na Zijn opstaan uit de dood verschijnt. De leerlingen van Emmaus herkennen Hem aan ‘het breken van het brood’. We kunnen ons afvragen: zijn dat allemaal geen vrome verzinsels… Jezus die Verrezen is en verschijnt… Jezus die aanwezig is in het Brood, de Heilige Communie? Dat is toch iets van vroeger, mooie verhaaltjes uit het verleden toen de mensen nog niet zo intelligent waren als nu. 

In het Portugal van 1910 dacht men er ook zo over. Tijdens de Oktoberrevolutie van 1910 moest de Portugese koning Emanuel II vluchten uit Portugal en werd Portugal een republiek. Tijdens de algemene vergadering van de loge op 16 mei 1911 zei de minister van Justitie Alfonso Costa dat men de Kerk en het katholicisme binnen twee generaties in Portugal zal uitroeien. Zijn regering had de beschikking over de media, het geld en het leger. Maar… de Hemel kwam in actie. 

Op 13 mei 1917 verscheen Maria aan drie kinderen: Lucia, Francisco en Jacinta (negen, acht en zes jaar oud). De Moeder van God had geen media, geen geld en geen leger. Ze had drie jonge kinderen. Maria verscheen tussen mei en oktober zes keer, telkens op de 13de van de maand. Toen de regering de drie kinderen gevangen nam en verhoorde was het hele land geschokt en verontwaardigd. De kranten schreven gulzig, ook om met het geloof te spotten. De Moeder van God beloofde aan de kinderen een groot wonder te doen op 13 oktober. De regering deed er die 13de oktober alles aan om de mensen tegen te houden. Wegen werden afgezet. Toch bereikten 70.000 mensen het dorp Fatima en in de stromende regen wachtten ze op wat komen zou. Plots stopte de regen en driemaal zagen de mensen hoe van de plaats van de verschijning een witte wolk neerdaalde en opsteeg. De mensen die vooraan stonden hoorden hoe Lucia (9 jaar) sprak tot Iemand. En Deze zei: “Ik ben Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans.” Maria vertelde hoe haar Zoon wordt beledigd en vraagt de Rozenkrans te bidden zodat mensen zich bekeren. Op dat moment keek iedereen naar de zon die begon te draaien. Tot drie keer kwam de zon naar beneden alsof ze op de aarde viel. 70.000 mensen dachten dat het einde van de wereld eraan kwam, maar de drie kinderen zagen iets anders: naast Maria stond de Heilige Jozef met het Kind Jezus op de arm die de mensen zegende. Het zonnewonder was tot 30 kilometer in de omtrek te zien en het was bedoeld voor de hele wereld. Maria had ook enkele profetische aankondigingen gedaan. Wereldoorlog I zou spoedig stoppen, maar er zou een Tweede Wereldoorlog uitbreken als de mensen zich niet bekeerden. Er zouden ook grote dwalingen over de wereld verspreid worden, oorzaak van oorlogen en kerkvervolgingen; de goeden zullen gemarteld worden; de Heilige Vader (de Paus) zal veel te lijden hebben; verschillende naties zullen vernietigd worden. En inderdaad, de mensen bekeerden zich niet met als gevolg, het drama van de 20ste eeuw: Christelijk Rusland veranderde in een communistisch monster dat vele landen meesleepte en de Tweede Wereldoorlog brak uit. Alleen Portugal had zich bekeerd en daar was geen Tweede Wereldoorlog. 

Wat kunnen we hieruit leren? De boodschap van Fatima, eigenlijk Maria zelf, wil ons helpen. Als we de Hemel en Jezus Christus serieus nemen, kunnen we de toekomst beïnvloeden, positief! Als mensen bidden, bijvoorbeeld de Rozenkrans, als mensen Jezus ontmoeten in de Eucharistie, als mensen leven zoals God het vraagt, dan gaat het goed komen met hun eigen leven en met de wereld. 

In het Evangelie lezen we hoe twee ontmoedigde mensen op weg naar Emmaüs Jezus ontmoeten en Hem pas herkennen wanneer Hij het brood neemt, de zegen uitspreekt, het breekt en het aan hen geeft. Hun ogen gingen open. Ook onze ogen mogen meer en meer opengaan. We ontmoeten de Levende Jezus in de Heilige Communie. Hij helpt ons en wil dat ook ons hart ‘brandt’ als we Hem ontmoeten. Wij mogen ons nog meer bewust worden dat Jezus werkelijk Verrezen is en leeft en met ons wil meegaan om van het leven iets moois te maken. Hij helpt ons om als broeders en zusters met elkaar om te gaan in één grote liefdesband verbonden. En ook al zien we de Heer niet, Hij gaat ondertussen met ons mee door het leven, dag na dag, op weg naar het eeuwig leven. 

Pastor Karel
 

Jezus zegt: “Ik ben de Weg”. Waarom zegt Hij dat? Waarom noemt Hij zich zo? Misschien heb je tijdens de vakantie wel eens grotten bezocht, grotten diep onder de grond. Natuurlijk mag je daar niet alleen rondwandelen. Als je daar alleen zou rondwandelen zou je verdwalen. Want er zijn daar zoveel gangen, zoveel wegen, en het is daar donker en je zou wel eens kunnen uitglijden en in een kloof vallen en wie weet wat daar nog allemaal rondkruipt… Gelukkig zijn er gidsen. Een gids weet precies hoe je moet wandelen om niet te verdwalen in het donker. Een gids is iemand die precies weet hoe je moet wandelen om niet te vallen. Hij brengt je veilig door de grotten tot bij de uitgang. 

Jezus Christus is een Gids en zoals een gids in een donkere grot zegt Hij: “Volg Me maar, doe Mij maar na, dan ben je veilig en dan kom je veilig naar de overkant tot bij God de Vader in de Hemel.” Zo zie je dat Jezus voor jou de Weg is naar God en Hij helpt je om goed te zijn voor alle mensen. We noemen Jezus de Weg omdat de mensen door Jezus weer tot God de Vader in de Hemel kunnen komen. De diepe kloof die er was tussen God en de kloven tussen mensen heeft Jezus Christus overbrugd. 

Gaan er vele wegen naar God? Neen. Er is maar één weg. Zoals Jezus zegt: Ik ben de Weg. Andere wegen zijn omwegen, ook dwaalwegen waarop je kunt verdwalen. Hopelijk komen ze uiteindelijk ook wel aan ‘de overkant’, maar dan langs omwegen die niet zo veilig zijn. Daarom, betrek de Heer in jouw leven en ga met Hem mee. Spreek met Hem, bid tot Hem.

Hij geeft je ook Voedsel voor onderweg: de Communie. Het is niet veel, een klein stukje brood, maar het is heel speciaal Brood, het is Jezus Christus zelf. Hij komt in de Communie bij je om je sterk te maken voor onderweg zodat je niet bezwijkt. Hij maakt je niet sterk in kracht en macht, maar sterk in vrede, verdraagzaamheid, sterk om mensen te vergeven en te helpen, sterk in geloof, hoop en liefde. Daarvoor is Jezus gekomen. De Heer heeft ook Maria gegeven, Zijn Moeder. Maar daarover vertel ik volgende week meer. 

Ga je met Hen mee? Op reis naar God en naar elkaar! Goede reis en… neem de kortste weg! De Weg van Jezus Christus. Elke keer dat je naar de Kerk gaat is Hij daar en dan helpt Hij je, dan geeft Hij je voedsel voor onderweg.
Pastor Karel Loodts

Op 15 april ll. vierden we samen Beloken Pasen. Bij het begin van de gebedsdienst hebben we onze paaskaars feestelijk binnengebracht in onze kerk. Deze werd gewijd op paaszaterdag in de kerk van St-Germanus.
 

Door hoeveel deuren ben je vandaag al gegaan? De deur van de slaapkamer, de deur van de badkamer, de deur van de keuken, de deur van jouw huis, de deur van de auto… Al die deuren zorgen voor veiligheid, zekerheid, bescherming. De deuren maken van een huis een veilig huis. In het Evangelie zegt Jezus: “Ik ben de deur”. De Heer Jezus zegt niet: “Ik ben ook een deur”. Neen, Hij zegt: “Ik ben dé deur, de enige deur die toegang geeft tot het volle leven. Ik ben dé deur die toegang geeft tot God, Mijn Vader in de Hemel”. Je kent misschien wel het verhaal van de ark van Noach? In die ark was er maar één deur waarlangs Noach en zijn gezin konden binnengaan om gered te worden. In de Tempel van Jeruzalem was er ook maar één deur die toegang gaf tot het Allerheiligste. Zo ook is Jezus Christus de enige ‘deur’ die toegang geeft tot het volle leven. Er zijn vele religies maar, met alle respect voor iedereen, Jezus zegt: “Niemand komt tot de Vader tenzij door Mij” (Joh. 14,6). Met de Verrijzenis van Jezus is de deur, de toegang tot God de Vader, hersteld en geopend. In Jezus Christus ben je geen buitenstaander, geen ontheemde, maar huisgenoot van God (Ef. 2,19). 

Door te luisteren naar Zijn stem zet je de deur van jouw hart open. In het laatste boek van de Bijbel lezen we: “Ik sta aan de deur en ik klop. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik binnenkomen en maaltijd houden en hij met mij” (Apoc. 3,20). “Maaltijd houden” doe je heel letterlijk in de Kerk. Aan de altaartafel vieren we maaltijd met Jezus. Hij komt dan op een heel bijzonder manier bij je. Als wij het brood breken is Jezus bij ons, dan gaat de deur van de Hemel open en als je de Communie ontvangt is Hij bij je, in jouw hart. Hij helpt je om jouw hart te openen voor andere mensen, want met de Heer in jouw hart groeit de liefde, de vrede en de goedheid in jouw leven en zo in de wereld. 

Maar… Jezus Christus laat je vrij. Jezus trapt geen deuren in, Hij is geen inbreker. Hij nodigt alleen maar uit tot een voller leven, Hij dwingt niemand. Ik hoop en bid dat meer en meer mensen ontdekken dat alleen Jezus Christus toegang geeft tot een voller leven. Zijn hart kan aan mensen die belast en beladen zijn, rust en vrede schenken. Want waar mensen eerlijk geloven in Jezus Christus, gaan gesloten deuren open, worden mensen bevrijd van angst en vinden mensen toegang tot elkaar. 

Pastor Karel Loodts

Voor onze nieuwe pastoor Karel Loodts was het de eerste keer dat hij tijdens het Paastriduüm kon voorgaan in onze kerk. Maar alles verliep zoals gepland en dat deed hem merkelijk deugd. Hij kon dan ook rekenen op een heel sterk team van medewerkers. Hier enkele foto’s van deze zeer verzorgde vieringen. (Foto’s zijn van Mario Ogiers en Michel Vanwinckel).
 

Op zondag 9 april luisterden vijftien zangers van het Sint-Genovevakoor onder leiding van Jolien Vandevelde de viering van Pasen feestelijk op. Zij brachten een toegankelijk en boeiend repertoire meerstemmige muziek in een prachtig versierde kerk. De parochie Sint-Genoveva op haar paasbest!

Op de tweede dag van het Paastridium gedenken we het lijden en sterven van Jezus Christus én het lijden van mensen in deze tijd. Aansluitend was er de kruishulde.
 

Het jaarlijks Paasfeest van Samana Vissenaken was weer bijzonder geslaagd. De sfeer was goed en gezellig en er werd een lekkere maaltijd opgediend zodat alle aanwezigen tevreden en voldaan waren.

Zondag horen we twee leerlingen van Jezus op weg naar het dorp Emmaüs. Ze snapten niet veel van wat er gebeurd was. Jezus had zoveel goed gedaan. Maar het mysterie van Zijn lijden en dood bleef voor hen verborgen en deed hen twijfelen. Hoe kon dat nu? De Redder van Israël, de Redder van de wereld, aan wie zij hun geloof en vertrouwen geschonken hadden: dood en begraven! Wij allemaal bewandelen wel eens de weg van Emmaüs; we hebben vragen over Jezus, over het geloof, de Kerk… En wie van ons is nog nooit teleurgesteld geweest in het leven? We hebben allemaal wel eens iets meegemaakt, waar we niet blij van werden… 

Een paar jaar geleden hoorde ik een Pater en die gebruikte een vergelijking die me is bijgebleven. Een vergelijking waaraan ik nog steeds denk als er moeilijke, tragische, donkere dingen gebeuren. Het is wellicht geen sluitend antwoord op alle vragen, maar het is wel een beeld waarop ik graag terugval. Die Pater vertelde dat we niet op alles een antwoord moeten zoeken. Naar aanleiding van onaangename, onverklaarbare, zwarte gebeurtenissen, zei hij dat we hier op aarde tegen de achterkant van een borduurwerk kijken. Als we naar de achterkant van een borduurwerk kijken, zien we alle draden door elkaar lopen. Gouden draden, groene, gele, rode, maar ook bruine, grijze en zwarte, donkere draden. Net zoals de dagen van ons leven. De achterkant van een borduurwerk is helemaal niet mooi, één grote wirwar. We zeggen dan: "Het trekt op niks". Maar de voorkant van het borduurwerk is wel mooi, heel mooi. Daar zien we nu niets van. De voorkant zal God ons laten zien aan de Overkant van het leven, in het Land van de Verrijzenis. Pas daar zullen we zien dat de draden van ons leven, ook de donkere en zwarte draden, een mooi borduurwerk zijn geworden. Moeten we dan wachten om de voorkant van het borduurwerk te zien tot we aan de Overkant zijn? Niet helemaal! Soms, als we achteruit kijken, kunnen we al een stukje van de voorkant zien. We stellen dan vast dat door bepaalde moeilijke donkere gebeurtenissen ons leven een bepaalde wending heeft gekregen, waardoor het beter is geworden. Ons leven krijgt een draai, die ons tot de (mooie) dag van vandaag brengt. Als er moeilijke dingen op mijn levenspad gebeuren, of als ik vragen heb rond iets, denk ik dikwijls terug aan dat beeld van dat borduurwerk. 

Op de avond vóór Jezus’ sterven, gaf Jezus zich als levend Brood. De Eucharistie is een gouden draad. Maar Jezus’ dood is een zwarte draad. Of niet? In het Evangelie verklaart Jezus dat Zijn dood geen mislukking was, maar de vervulling van de Schriften: “Beginnend met Mozes verklaarde Hij hun uit al de profeten wat in al de Schriften op Hem betrekking had.” Die twee Emmaüsgangers voelden zich gesterkt door Jezus’ woorden en ze wilden dat Hij bij hen bleef. “Zij drongen bij Hem aan: blijf bij ons, Heer, want het wordt reeds avond en de dag loopt ten einde.” Als wij op onze weg in het leven teleurgesteld worden, als het avond wordt, dan mogen wij toch geloven dat de Heer bij ons blijft. En in de elke Eucharistie dringen wij aan: “Blijf bij ons, Heer.” De Eucharistie, de gouden draad van ons leven.

Als ik bij parochianen ben, dan hoor ik bijna iedereen een eigen ‘borduurwerkverhaal’ vertellen. Mensen vertellen dan over momenten in hun leven waarop ze verdriet hadden, momenten waarop het leek dat de grond onder hun voeten verdween. Grijze, donkere, zwarte dagen, momenten waarop men het niet meer zag zitten. Het gebeurt dat mensen zeggen dat ze precies vanuit die momenten anders gingen leven: bewuster, sterker, geloviger ook. Soms waren die donkere momenten een echt keerpunt in hun leven. Pas na jaren krijgen ze dan een stukje van de voorkant te zien; soms zien ze dat uit momenten wanneer het moeilijk was, toch positieve dingen voortgekomen zijn. Die vaststellingen mogen ook ons (elk moment van ons leven) de moed geven om altijd door te gaan. Nog sterker, God kan zwart in goud veranderen. Kijk maar naar de dood en het Kruis van Jezus, zonder dat was er geen Verrijzenis. Daarom, laten we wandelen met de Heer tot we eens (aan de Overkant van het leven) de hele voorkant van het ‘borduurwerk van ons leven’ mogen zien.
Pastor Karel Loodts

Vanaf 1 april is de St Odulphuskerk te Bost weer open. Tijdens het palmweekend was er op zaterdag de palmviering met uitdeling van gezegende palmtakjes. We kwamen terug samen om te bidden en te vieren in een mooi versierde kerk. Het heeft ons deugd gedaan. De werkploeg Bost.
 

Naar jaarlijkse gewoonte had op Palmzondag (het begin van de goede week) de ommegang met het palmezelbeeld plaats. Na de palmwijding trok deze door enkele straten van het oude stadscentrum. De processie werd geopend door het processiekruis gevolgd door onze nieuwe koster Mario, waarachter de kinderen met de manden gewijde palm en de apostelbroodjes gingen. Ook de harmonie van Oplinter was van de partij. Onze misdienaarsgroep was weeral talrijk vertegenwoordigd. De apostelen vergezelden het palmezelbeeld samen met onze nieuwe pastoor Karel Loodts en de andere voorgangers. Voor onze pastoor was dit de eerste keer dat hij deelnam aan zulk een ommegang. Hij was dan ook aangenaam verrast en zelfs een beetje aangedaan om zulk een toeloop van gelovigen mee te maken. De processie werd gevolgd door heel wat gelovigen, waaronder enkele leden van het stadsbestuur en het kerkfabriek, die er aan hielden om het ganse traject mee te lopen. Het was een ware intrede van Christus in Jeruzalem (of in dit geval in Tienen). Aansluitend was er dan in een bomvolle kerk de eucharistieviering opgeluisterd door het Sint-Germanuskoor. Achteraf kon ieder die het wilde nog palmtakjes en een apostelbroodje mee nemen. 
Michel Vanwinckel.

Diaken Jan had een mooie presentatie gemaakt met afbeeldingen van glasramen en schilderijen van de kruisweg uit de Sint-Germanuskerk. Er waren stoelen gezet in het koorgedeelte en een scherm en beamer. Samen met de beelden, de gelezen commentaar, de muziek en samenzang en het gedempte licht werd het een zeer stemmige Kruisweg viering. Dit is zeker voor herhaling vatbaar.
Met dank aan allen die hieraan hebben meegewerkt.

Na de Paasweek past een woord van dank.
De kerkvloer was grondig gepoetst en meubilair en beelden werden ontstoft, het altaarlinnen gewassen en het altaar versierd met bloemen.
Leden van Samana en sympatizanten waren de eersten die konden verwijlen in deze ruimte die aanzet tot gebed. Na de dienst van Witte Donderdag togen de leden naar het ontmoetingscentrum, dat ook op zijn paasbest was gebracht. Omdat er nieuwe leden aangesloten waren, werd iedereen voorgesteld. Na een maaltijd met broodjes en koffie kreeg iedereen een geschenkje mee.
In de Paaswake en -Eucharistie bleven de eerste vier rijen leeg, maar voor het overige was de kerk goed gevuld. Het koor bracht liederen die bij de lezingen aansloten, en de gelovigen konden aandachtig meebidden. Het Paasfeest is telkens het hoogtepunt van het jaar.
Of: hoe een kleine parochie door goede wil en samenwerking groot kan zijn.

Als je te horen krijgt dat een suikertante in Amerika je een miljoen dollar schenkt, ben je waarschijnlijk heel blij. Waarschijnlijk ga je die suikertante bezoeken, er kennis mee maken en hoogst waarschijnlijk zul je anders gaan leven. 

Als Christen krijgen wij ook een geschenk, het kostbaarste dat er is: leven en zelfs eeuwig leven. Veertig dagen voor Pasen hebben we onze relatie met God kunnen verdiepen door te bidden en te vasten. Met Pasen vieren we de Verrijzenis van onze Heer Jezus Christus. ’t Is een enorm geschenk. Door het lijden en sterven van Jezus, maar vooral door Zijn opstaan uit de dood, heeft God ons verlost. Ons leven hier en nu krijgt er ook zin door. Want door het doopsel zijn we familie van de Heer en dat geeft ons recht op de grootste erfenis die we ooit kunnen krijgen. We krijgen van God het eeuwig leven. Dat is niet vanzelfsprekend, want wij mensen leven niet automatisch in vriendschap met God. We kennen God niet goed, we bezoeken God niet altijd daar waar Hij Zich laat vinden en we gaan niet altijd anders leven. 

Gelukkig is God ons te hulp gekomen. Vanaf het allereerste begin heeft God beloofd een Verlosser te sturen. Dat lezen we in het Oude Testament. Eeuwenlang hebben mensen uitgezien naar die Verlosser. In Zijn leven heeft Jezus meer dan driehonderd profetieën vervuld waarvan negenentwintig op één dag: de dag dat Hij stierf. Als we naar Jezus kijken dan zien we dat God enorm veel voor ons over heeft. 

Soms zeggen mensen: “Ik heb het geloof niet nodig. Ik ben gelukkig, ik leef goed, ik doe niets verkeerd en ik probeer aardig en lief te zijn voor iedereen.” Om te kunnen begrijpen waarom Jezus Christus voor ons gestorven is, moeten we eerst kijken naar het grootste probleem waar ieder mens mee te maken heeft. Als we eerlijk zijn, moeten we toegeven dat we soms dingen doen waarvan we weten dat ze verkeerd zijn. In onze daden en in onze gedachten, vooral in onze gedachten, schieten we tekort. We blijven vaak onder de maat. De grondoorzaak is een gekwetste relatie met God die Liefde is. Onze Heer heeft zich gegeven om ons te verlossen, om de liefdesrelatie met God te herstellen. Dat kon Hij omdat Hij God is. Daarom kunnen we nooit dankbaar genoeg zijn. De Heer heeft ons met Zijn Vader verzoend én Hij geeft ons ook de kracht om in vrede en liefde met elkaar verbonden te leven. 

Ik nodig je uit om – als je kunt – regelmatig, misschien wekelijks, naar de Kerk te komen. Dan kom je in contact met de Verrezen Heer. Dan kun je de kracht van Zijn liefde ontvangen. Pasen is deelhebben aan een beweging uit de dood naar het leven. Christenen van alle tijden hebben zich daaraan vastgehouden, zelfs in de meest doodse situaties. Pasen in dan wel 2000 jaar geleden gebeurd, maar het gebeurt ook nu nog, iedere dag, als wij ons laten raken door de Verrezen, levende Heer. We mogen met Christus opstaan, verrijzen uit doodse situaties. En straks erven we, niet van onze suikertante in Amerika, maar van de Heer zelf, over de dood heen het eeuwig leven. ’t Is een leven dat hier begint en eeuwig duurt. Dat is onze erfenis. Moge Pasen ons verenigen met elkaar en met de Heer, dan is het een “Zalig Pasen.”

Pastor Karel Loodts

Naar jaarlijkse traditie en zoals opgenomen in het Broederschap van Hamelinks Vissenaken, werd op de zondag na de feestdag van Sint Hymelinus, die valt op 10 maart, een viering te zijner ere opgedragen. Daarna stapten de gelovigen in processie naar de bron met kapel, die door leden van het Broederschap met groen en bloemen getooid werd. Ter plaatse werden zij, na een gebed en het zingen van het Hymelinuslied, met wijwater uit de bron besprenkeld, konden ze de relikwie eren en ontvingen allen een gewijd broodje. Leden van het Broederschap hadden bij het verlaten van het bosje gezorgd voor een versnapering nl. soep, appelsap en het plaatselijk gebrouwen biertje Hymelijn. De weergoden waren ons gunstig gezind; er was zelfs een melkzonnetje te bespeuren. Het beeld en schrijn van Sint Hymelinus zijn altijd te bewonderen in de kerk van St.-Maarten te Vissenaken en er wordt door de gelovigen menig kaarsje voor hem aangestoken.

Met Palmzondag krijgen we een trailer te zien van wat er in de Goede Week gaat gebeuren. Als we naar de figuranten kijken zien we een dwarsdoorsnede van de mensheid. De leerlingen van Jezus vallen als het erop aan komt in de Hof van Olijven in slaap; van je vrienden moet je ‘t hebben. Judas die in de duisternis rond sluipt met zijn moeilijk te begrijpen daad van verraad; hij verraadt Jezus met een kus. Petrus met zijn groot én klein hart; hij had lef genoeg om de soldaten die Jezus kwamen arresteren aan te vallen, maar daarna zo laf dat hij op de vragen van een dienstmeisje ontkende Jezus te kennen: “Ik ken die Mens niet”. We zien de priesters van de Hoge Raad die Jezus ondervragen; de waarheid blijft voor hen verborgen omdat ze vastgeroest zitten in hun eigen gelijk; ze willen niet erkennen dat Jezus de Zoon van God is. We zien Pilatus die de waarheid over Jezus negeert omdat het niet goed uitkomt voor zijn carrière. We zien bange apostelen en op het eind zien we ze niet meer, gevlucht. En de moordenaar Barabbas, zijn naam betekent ‘zoon van de vader’, maar de echte ‘Zoon van de Vader’ is Jezus: Zoon van God de Vader. Hij kan leven geven en alles nieuw maken. We zien Simon van Cyrene die gedwongen wordt om het Kruis van Jezus te helpen dragen; in het begin doet hij dat met veel tegenzin, maar gaande de weg leert Simon Jezus kennen. Als alle mensen maar eens de moeite zouden doen om Jezus te leren kennen… We zien soldaten die alleen maar hun ‘plicht’ doen, niet nadenken, gewoon met de kudde meelopen, dat is het gemakkelijkst. We zien de ‘Vrienden van Jezus’, we kunnen ze beter ‘Vrienden van de Nacht’ noemen; Jozef van Arimathea en Nicodemus vinden Jezus sympathiek en zijn eerlijk geïnteresseerd in Hem, maar omdat ze moeilijkheden verwachten blijven ze liever op de achtergrond. Ze willen wel aan de kant van Jezus staan, maar ze zijn bang voor de gevolgen en steken hun hoofd niet boven het maaiveld uit, bang het te verliezen. Tja, in een omgeving waar de waarheid over Jezus niet populair is, is het gevaarlijk om aan de kant van Jezus te staan. Dat was toen zo, dat is nu nog zo. Onze tijd lijkt zoveel op die tijd. Deze en andere mensen ontmoeten we op de weg van de Hof van Olijven (Getsemane) naar de Kruisberg (Golgotha).

Ondanks de duisternis rond Jezus zien we ook een lichtstraal. We zien gelovige vrouwen. In hen overwint de liefde voor Jezus. Liefde overwint angst. Liefde geeft kracht aan menselijke zwakheid en maakt mensen onwankelbaar trouw, ook in donkere angstige tijden. De grootste Ster die schijnt is Maria. In haar litanie wordt ze ‘Stella Maris’ genoemd, de ‘Ster van de Zee’. Als de golven rijzen, hoger, hoger dreigen, dan is Maria daar als een veilige Ster, een lichtbaken in de nacht. Maria verbindt Haar leven met het leven van Jezus om onze verlossing te bekomen en de vernieuwing van de wereld tot stand te brengen. Zij staat onder het Kruis, ze ligt niet, ze zit niet, ze staat. Johannes, de jongste apostel, staat daar ook. Hun liefde is groot genoeg om bij Jezus te blijven en niet om te vallen. Waarschijnlijk heeft Johannes naar Maria geluisterd, Haar gevolgd tot onder het Kruis, bij Jezus. Als Johannes niet bij Maria gebleven was, was hij waarschijnlijk zoals de andere apostelen ook gevlucht. 

En wij? Waar staan wij? Maria is onze Hemelse Moeder. Zoals Johannes wil Zij ook ons bij de hand houden, dicht bij Haar Zoon. Als een Moeder weet Maria dat we verlangen naar waarheid, vrede, liefde, naar wat zuiver is en niet misleidt. De Kerk is ook een Moeder. Ze roept ons op om Jezus, Zoon van God en van Maria, te leren kennen. Jezus zag de schoonheid in alle dingen. Hij zoekt in ieder mens naar het goede, hoe klein en verborgen het ook is, om het kwade te kunnen vergeven. Daarom: zoek Hem, aanbid Hem, dank Hem, houd Hem vast. Want Hij spreekt goede woorden, woorden van God, woorden die bestemd zijn voor iedereen en voor elke tijd. Dat is wat we nodig hebben in de wereld van vandaag. Laten wij Maria eren zodat Zij ons kan helpen en dan zullen wij niet omvallen wat er ook gebeurt. Maria neemt ons allen op als Haar kinderen, Ze wil ons begeleiden door het leven en beschermen tegen allerlei gevaren. Laten wij onze vreugde, ons leed en onze mislukkingen bij Maria brengen. Zij helpt ons naar Jezus te gaan en Hij begrijpt ons, vergeeft ons, Hij heeft ons lief en vraagt ons Zijn liefde in deze wereld te brengen om de wereld beter te maken en zelfs te vernieuwen.
Pastor Karel Loodts

In het Evangelie staat een zin: “Zij joegen Jezus de stad uit” (Lc.4,29). Later zal dat nog eens gebeuren, uit Jeruzalem, om Hem te kruisigen. En in onze tijd? Uit openbare gebouwen bijvoorbeeld worden kruisbeelden verwijderd omdat we ‘tolerant’ willen zijn. God wordt meer en meer verbannen uit onze samenleving, misschien zelfs uit ons eigen leven. “Ze joegen Jezus de stad uit” en het gebeurt vaak zonder het ten volle te beseffen. Maar wat zijn de gevolgen? Hoe zal die stad zonder God eruit zien? Wat is het fundament van onze samenleving? Kan een mens ‘in zichzelf’ een houvast vinden? Is de mens de maat van de dingen? Is het niet zo dat de mens met Jezus Christus uit te drijven zijn Wegwijzer weggooit? Ik geloof dat zonder de Heer de mens de goede oriëntatie verliest. Sterker nog: God aan de rand drijven, is mensen aan de rand van de wanhoop brengen. Het kan een tijdje goed gaan, maar leven zonder God maakt het leven kil, de harten leeg, en richt de blik op de materie die nooit vervullen kan. Iedere volle maag is na een tijdje weer leeg. Leven zonder God opent deuren naar wanorde en kwaad.

In het Evangelie zien we dat als de woedende menigte Jezus probeert te isoleren en zelfs met geweld probeert te elimineren door hem over de rand van een steile berg te gooien. En dan staat daar een zin waar ik koud van word: “Jezus ging midden tussen hen door en vertrok” (Lc.4,30). Wat erg! Maar… wij kunnen Hem volgen, als we willen. Want als we met Hem meegaan leidt Hij ons op de goede weg. God zij dank komt Hij regelmatig voorbij. De Heer zegt elke keer: “Kom, volg Mij”. Daarom, laten wij de Heer volgen. Wie Hem volgt, kiest de weg naar een betere wereld en het Beloofde Land. De gloed van Zijn aanwezigheid brengt bevrijding en genezing tot in het diepst van uw hart.
Karel Loodts, pastor

In het Evangelie horen we dat Jezus in die tijd een blinde geneest die blind was vanaf zijn geboorte. De blinde ziet Jezus niet. Natuurlijk niet, hij is blind. ‘In die tijd’ maar ook ‘in deze tijd’ geneest Hij blinden. De Heer kent ons, ziet ons. Heb je al eens gevoeld dat iemand naar je kijkt? Soms voel je dat en dan kijk je achterom. Maar als Jezus kijkt voelen vele mensen dat niet. Spijtig eigenlijk, want het is een blik van liefde. Vele mensen, ook al zijn ze gedoopt, zijn gevoelloos geworden voor de liefdevolle blik van Jezus Christus. Ze zijn familie van die blinde uit het Evangelie. Toch is iedereen uitgenodigd om naar Hem te kijken. 

Ik denk dan aan Bernadette in Lourdes. Bernadette mocht in 1858 Maria zien. Maria zei tegen Bernadette: “Ga u wassen aan de bron!” Maar er was geen bron. Maria wees een plaats aan op de grond en Bernadette begon te graven. Even later borrelde er water, slijk. Bernadette smeerde dat op haar gezicht. Het volk dat er rond stond lachte: “Dat kind is zot geworden”. Maar toen begon de bron te stromen, elke dag duizenden liters. En de bron stroomt nog steeds, zoveel jaar later. Leuk detail, het eerste wonder dat in Lourdes gebeurde was de genezing van een blinde. Die blinde staat model voor alle andere blinden die met slijk in hun ogen, met ongeloof in hun hart, rondlopen. Velen weten niet eens dat ze blind zijn en genezing nodig hebben om God te zien. 

De blinde uit het Evangelie kon weer zien, hij was genezen. Maar om te zien wie Jezus echt is, is méér nodig dat een paar goede ogen. Jezus echt ‘zien’, komt van binnenuit, uit het hart, de plaats van de liefde. Overgave aan Hem, Hem beminnen, geloof in Hem… het geeft een nieuw zicht op het leven, het verandert het leven ten goede. 

Waar vinden wij de Heer Jezus Christus? In gebed, ja, in de sacramenten, ja, vooral als we het altaar naderen en als we ter Communie gaan en ons zo voorbereiden op Pasen om Zijn Verrijzenis uit de dood te vieren. Geloof! Bid tot Maria dat Zij uw ogen en hart helpt te openen voor God, maar ook voor elkaar! Als je met Christelijk geloof ziet naar medemensen en naar de wereld, dan zie je toch echt méér dan er te zien is.
Pastoor Karel Loodts

Bij de start van de veertigdagentijd werden we uitgenodigd om deel te nemen aan de aswoensdagviering met asoplegging. Deze viering werd bijgewoond door heel wat gelovigen. Ook vele jongeren waren aanwezig op deze viering bij het begin van de vasten. Het was dan ook een heel intense viering met ook aandacht voor ons gebed voor vrede. Deze dienst werd opgeluisterd door het Germanuskoor, zij brachten de gelovigen door hun mooie zang in de juiste stemming. Iedere gelovige die het wou werd getekend met het askruisje. Er is een vastenkalender ter beschikking om dagelijks een leidraad, een bezinningstekst ter beschikking te hebben om deze veertigdagentijd zinvol en in gebed te kunnen beleven. Na de viering kon men zo een vastenkalender mee naar huis nemen.
 

- zaterdag 11 maart 2023 Bezinningsdag in PC Kabbeek
- woensdag 15 maart 2023 om 19.00 u. Zoneploeg in PC Kabbeek
- donderdag 16 maart 2023 repetitie koor St. Germanus om 19.30 u. 

God houdt oneindig veel van je en Hij nodigt je uit om je te bekeren en ook boete te doen. Het woord ‘bekeren’ kun je nog wel uitleggen: je omkeren, terugkeren naar God, naar de medemensen, naar het mooie plan dat God met je heeft. Maar hoe leg je het woord ‘boete’ uit? 

Ik verwijs hiervoor naar de visserij. Daar worden netten ‘geboet’. Wie ooit in een vissersdorpje is geweest kan daar zien dat vissers hun gescheurde netten herstellen, zeewier uit de netten spoelen, gaten in de netten dichtmaken, en als netten in de war zijn ze uit elkaar halen. Dat mogen wij in deze Veertigdaagse Vastentijd ook doen. Christenen zijn eigenlijk ook vissers die samen met de Heer Jezus samenwerken om Gods plan te ontdekken en tot ontplooiing brengen in hun leven. Maar dikwijls zitten er knoopjes in het net van ons leven, soms zitten er gaten in ons leven of is het levensnet gescheurd; soms zit er ook een hele hoop overtollige ballast in ons levensnet. Deze jaarlijkse veertigdagentijd, deze tijd van boete, nodigt ons uit om samen met de Heer Jezus naar ons leven te kijken. Hoe ga ik met medemensen om? Bid ik voldoende tot God? Zondig ik? Zonde kun je vergelijken met een gat in je leven: er had iets moeten zitten, maar het is weg. Waar moet ik mijn levensnet herstellen? Laat mijn levensnet veel goede dingen ontsnappen? Waar leef ik of vis ik niet volgens Gods plan? Als je zo naar het woord ‘boete’ kijkt, kun je het een beetje begrijpen. 

Een ander voorbeeld: het gebeurt wel eens dat een computer niet meer doet wat hij moet doen, dat hij blokkeert en blijft vasthangen. Altijd vervelend. Op sommige computers komt dan een mededeling ‘Reboot your system’. Dan moet je de computer opnieuw opstarten en zo een nieuw begin maken. Dat is ook een mooie uitleg voor het woord boeten. Start je leven opnieuw op met Jezus Christus zodat je terugkeert naar God, naar de medemensen, naar het mooie plan dat God met je heeft. 

In de jaarlijkse Veertigdaagse Vastentijd, de boetetijd van de Kerk, mogen we naar ons leven/levensnet kijken. Dit doen we bijzonder in de Boeteviering, op dinsdag 28 maart om 19 u. in de kerk van Sint Germanus. Zorg dat je tegen Pasen weer een stevig net hebt, oftewel een goed hart, om Hem te ontmoeten die voor jou persoonlijk aan het Kruis gestorven is en weer is opgestaan en Leeft.
Pastor Karel Loodts

Sint Jozef is de vader (pleegvader) van Gods Zoon Jezus. We weten niet zoveel over Jozef. Zullen we een andere heilige tot voorbeeld nemen, iemand die veel gezegd en geschreven heeft? Neen! Van Thérèse van Lisieux – die niet zoveel geschreven heeft en in een klooster leefde – heeft de Kerk gezegd dat ze kerklerares is. Zou Jozef dan geen grote Heilige zijn? Jazeker! Kijk naar de dag en de nacht, wat heb je het liefst? Tijdens de dag is het licht, je kunt ver zien, je loopt nergens tegenaan. De nacht is donker... tot je ogen aangepast zijn. Dan zie je de sterren en het oneindige heelal. Het lijkt duister rond Jozef, maar als je goed kijkt zie je iets prachtigs. 

Het begon eenvoudig: Gods Zoon Jezus en Maria beschermen. Jozef werkte mee aan het grootste mysterie, maar het bleef verborgen voor de wereld. Net zoals ieder mens werd Jozef op de proef gesteld: Maria was zwanger, overschaduwd door de Heilige Geest en toen Jozef het te weten kwam dacht hij erover om van haar te scheiden. Wat een beproeving! Hij moet zeker tot God gebeden hebben, onder tranen misschien, zuchtend, smekend. Wat moest hij doen? Vermoedde hij dat God aan het werk was? Voelde hij zich niet waardig om in het gezelschap van Maria en de Messias te blijven? Zijn hart brak, want hij had Maria lief. Bijzonder is dat Jozef niet klaagt of boos is. “Terwijl hij dit overwoog, verscheen hem in een droom een Engel van de Heer die tot hem sprak: (…) Wees niet bang Maria, uw vrouw, tot u te nemen: het Kind in haar schoot is van de Heilige Geest (…) Ge moet Hem Jezus noemen.” Jozef geeft de naam ‘Jezus’ aan Gods Zoon en dat is (in het Evangelie) alles wat Jozef gezegd heeft. Maar daarmee heeft hij alles gezegd. ‘Jezus’ is de Naam die alles verlicht, het ‘Woord’ waar mensen van kunnen leven tot het einde der tijden. Wij mogen met Jozef herhalen: “Jezus, ik hou van U, ik vertrouw op U, help me.” Of: “Sint Jozef, help me op Jezus te vertrouwen.” 

Bepaalde mensen zagen Maria een paar keer en heel hun leven veranderde, bijvoorbeeld Bernadette van Lourdes (1858). Jozef was minstens dertig jaar met Maria én Jezus verbonden! Door de dagelijks omgang met Hen groeide Jozef in geloof, hoop en liefde. Ondertussen zag de timmerman Jozef hoe Jezus – God zelf – hem hielp met houthakken, schaven, zagen, houtkrullen opruimen, de vloer vegen en zoveel meer. In die dertig jaar deed Jezus maar één ding: Jozef gehoorzamen. We mogen geloven dat Jezus nog steeds naar Jozef luistert. Op de Laatste Dag zal Jezus zeggen: “Ik had honger en gij hebt Mij te eten gegeven; Ik had dorst en gij hebt Mij te drinken gegeven; Ik was vreemdeling en gij hebt Mij gastvrij opgenomen.” De meeste mensen hebben Jezus niet letterlijk gevoed, opgenomen of gekleed. Jozef wel. 

Jozef gedroeg zich als vader en was niet bang in Jezus’ nabijheid en hij bleef trouw aan de zending die hij van de Hemel had gekregen. En wij? Blijven wij trouw aan ons doopsel en aan de zending die we van de Heer gekregen hebben? Kortom, vraag Sint Jozef je te helpen om met Jezus en Maria verbonden te leven, een heel leven lang tot in het eeuwig leven.

Pastoor Karel Loodts

Astronauten beschrijven vanuit hun ruimtecapsule de aarde als een prachtige blauwe planeet. Die astronauten kijken door het raamke en zien van ver dat onze aarde er heel mooi uitziet. Maar de aarde is ver van mooi en… dat is aan de mens te danken. Mensen maken er regelmatig een knoeiboel van: men verkwist, bevuilt en bezoedelt, en ondertussen is er ruzie, haat, geweld en oorlog. Mensen zijn zo bezig met zichzelf en met de dagelijkse jacht, dat men amper beseft dat men bezig is de aarde en zichzelf te vernietigen. Ik overdrijf misschien een beetje, maar toch…

De sfeer en de geest van onze tijd is: lopen, vliegen en werken om aardse goederen te verzamelen. En als we die hebben, dan lopen we weer en maken ons druk om wat we hebben te vermeerderen en te verdedigen. Ondertussen hebben we geen tijd om aan God te denken en tot Hem te bidden en zo wordt al ons drukke gedoe niet onder Gods zegen geplaatst. Ik overdrijf misschien een beetje, maar toch…

Als God niet meer mag meedoen zijn er mensen die in zeven sloten tegelijk lopen. Ze lopen op dwaalwegen ten koste van zichzelf, ten koste van hun naasten, soms ten koste van hun allernaasten. Dwaalwegen of afgoden zijn er vele en worden met grote ijver gezocht en aanbeden. Denk maar aan de afgoden van geld, macht, egoïsme, genotzucht en hebzucht. In de tijd van de Romeinen zei men: “Geef het volk ‘brood en spelen’ want dan blijft het volk rustig”. ‘Brood en spelen’ gaan dikwijls ten koste van anderen. Ik overdrijf misschien een beetje, maar toch… 

In de vastentijd mogen we beseffen dat een mens niet van brood alleen leeft, maar van ieder woord dat God tot ons spreekt. Om dichter tot elkaar te komen is het ook nodig om steeds meer van de afgoden los te komen. In de veertigdaagse vastentijd klinken de woorden van Jezus: “De tijd is vervuld en het Rijk Gods is nabij; bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap”. Gods Rijk is vrede, liefde, goedheid, solidariteit, ook aandacht voor de schepping van de Schepper. Om de vastentijd goed te beleven vraagt de Heer Jezus Christus om ons tot Hem te keren, te bekeren, om te keren en in Hem te geloven en Zijn Blijde Boodschap aan te nemen. De veertigdaagse vastentijd die we beginnen is daar de meest geschikte tijd voor. Een mens wordt daar echt niet armer van, alleen maar rijker van binnen. Ik overdrijf niet. 
Pastor Karel Loodts

Volgende week woensdag is het Aswoensdag en dan begint de Vastentijd van veertig dagen, oftewel de Veertigdagentijd. Met Aswoensdag kunnen we het askruisje ontvangen en begint de lange mars van veertig dagen op weg naar het Paasfeest. De as waarmee wij getekend worden, herinnert ons dat het leven een weg van vergankelijkheid is. Want wat blijft er van een mens over? Wat blijft er over van de kracht en de schoonheid, van de successen en het aanzien? Als je het uitstrooien van de as van een dierbare al eens hebt meegemaakt, dan voel je dat je oog in oog staat met de nietigheid van het mensenleven. Daarom is het goed dat wij op Aswoensdag daaraan herinnerd worden: “Gedenk mens, dat gij stof zijt en tot stof zult wederkeren”. Is dat pessimistisch? Neen. Als we ons bewust worden van onze vergankelijkheid, is dat voor een Christen een startpunt en een startsein voor een nieuw begin. We kijken met andere ogen naar de dingen. Hoe ga je om met de dingen van deze aarde, met de grondstoffen, met de natuur? Hoe ga je om met het leven dat voorbijgaat? Want we zijn vergankelijk, dat is onontkoombaar. Maar Aswoensdag betekent ook: het vergankelijke zal bekleed worden met onvergankelijkheid. Wat sterfelijk is zal bekleed worden met onsterfelijkheid. Dat is ons Christelijk geloof. Aswoensdag is het sein voor een nieuwe start op onze levenstocht – dóór de dood en vergankelijkheid heen – naar de Verrijzenis en de ontmoeting met God als bron van onvergankelijk leven. 

We laten ons tekenen met het Askruisje. We mogen bij het bedenken dat wij stof zijn en tot stof zullen wederkeren ook bedenken: “Mens, bedenk dat gij door God bemind wordt en eeuwig door God bemind wordt”. God roept ons tijdens dit aardse leven op om Hem te volgen. De Heer Jezus Christus zegt tot ieder van ons: “Keer je tot Mij” en “Volg Mij.” Wij mogen onze levensroute plannen aan de hand van Jezus Christus. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven en als wij vertrouwvol met Hem meegaan, dan zal Zijn liefde de garantie zijn voor een eeuwige toekomst; dan krijgen wij straks leven in overvloed. 

Leven in overvloed begint hier al, in dit leven. Daarom is het voor ieder van ons belangrijk om positief en actief te worden in deze periode van veertig dagen. We bereiden ons voor op het komende Paasfeest en – we kijken verder – het eeuwig leven bij God die onze toekomst is. Daarom nodigt deze tijd ons uit tot een nieuwe toeleg op het gebed, tot een bewuster ontvangen van de Sacramenten en tot naastenliefde. We kunnen concrete daden stellen: een beetje soberder leven, onze bijdrage aan de Vastenactie, aandacht voor mensen in onze omgeving die hulp nodig hebben of wachten op een bezoekje of een vriendelijk woord. Bij dit alles gaat het er wel om dit te doen zonder bijbedoelingen, met bescheidenheid, voor het oog van God en niet voor het oog van mensen. Wij moeten niet proberen om onszelf te verheffen en proberen op te vallen bij de mensen. Jezus zegt: “Zo’n mensen hebben hun beloning al ontvangen: aanzien en bewondering van de mensen.” 

Met Aswoensdag gaan wij een gezegende tijd in. ’t Is zoals bij de geboorte van een kind. Als alles goed verloopt blijft een baby veertig weken (negen maanden) in de schoot van de moeder, vóór de geboorte. Wij gaan met Aswoensdag de Veertigdaagse Vastentijd binnen om hérboren te worden, om op te staan uit de zonde, om dienstbaar te zijn, om God en onze naasten lief te hebben, om daden van bekering te stellen, om vruchten te dragen waar wij en velen wél bij varen. Een tip: 
. Zij heeft Jezus negen maanden gedragen en bracht Hem ‘ter wereld’. Als wij in ons leven Maria betrekken, dan draagt Zij ons in dit leven en brengt ons ‘ter Hemel’.

Pastor Karel Loodts

We hebben in onze Westerse samenleving heel veel. We hebben geweldige scholen, goede gezondheidszorg, informatie uit alle hoeken van de wereld, als je werkt verdien je geld en je hoeft niet te werken tot je vijfennegentig bent, je bent vrij om te gaan en staan waar je wilt, er is vrijheid van meningsuiting (tenminste, dat denken we). Zelfs als je uit de materialistische boot valt zijn er maatschappelijke instellingen als vangnet (de gaten worden wel steeds groter, waar ‘Mensen in Nood’ en ‘Bezorgd Om Mensen’ iets aan proberen te doen). Eigenlijk hoeft niemand honger of groot gebrek te lijden. 

Maar… in ons snelvarend Westen voelen velen zich opgejaagd, onder druk staan, moe, eenzaam, leeg. Naast allerlei lichamelijke en materiële zaken, heeft ons hartje nog iets anders nodig. Wat alle mensen gemeen hebben is het verlangen naar vriendschap. Arbeider, student(e), zakenvrouw, pastoor, religieus, politicus of misdadiger: ze zoeken het soms op de vreemdste plaatsen, maar allemaal verlangen ze naar echte vriendschap. 

Echte vriendschap is als een prachtige parel: zeldzaam. Want vriendschap vraagt een bewuste keuze, trouw, tijd, geduld, en zo groeit het vertrouwen. Eigenlijk is vriendschap één van de vele mysteries van het leven. Vriendschap maakt het leven zinvol en schenkt vreugde. Vriendschap motiveert je en verruimt je horizon. Een goede vriend of vriendin geeft je nieuwe inzichten in het leven. In de gesprekken voel je dat je gewaardeerd wordt en belangrijk bent. Je leert praten en delen met elkaar. Daarom is het belangrijk dat een kind een vriend of vriendin heeft. Bij een echte vriend(in) voel je je veilig en je weet dat je niet gekwetst wordt. 

Je kunt vier niveaus van vriendschap onderscheiden. Ten eerste: Kennissen. Dat zijn mensen waar je ‘hallo’ of  ‘goede morgen’ tegen zegt als je elkaar tegenkomt. Het zijn mensen die ooit een vriend(in) zouden kunnen worden. Ieder mens heeft veel ‘kennissen’, ze veranderen gemakkelijk, bij het veranderen van school, werk of woonplaats. De tweede soort: Gelegenheidsvrienden. Dat zijn mensen waarbij je je op je gemak voelt en je deelt met hen bepaalde interesses. Je komt ze tegen op je levensweg en ze lopen een tijd met je mee. De derde soort: Nabije Vrienden. Dat zijn mensen waar je met plezier veel tijd en energie aan besteedt. Het gebeurt dat je iemand ontmoet en denkt “het klikt”. De nabije vrienden komen voort uit gelegenheidsvrienden waarbij je je gewoon goed bij voelt. Deze mensen wil je écht kennen. En als het wederzijds is, dan schenk je elkaar steeds meer vertrouwen. Dan kan een diepe vriendschap groeien. Zo komen we bij de vierde soort: Diepe Vriendschap. Het zijn ‘vrienden voor het leven’. Dit soort vriendschap komt niet dikwijls voor. Als je zo vijf vrienden hebt in één mensenleven, dan ben je rijk, schatrijk! Zo’n echte vriend(in) ken je al heel lang. Meestal komen ze voort uit kennissen en groeien ze van gelegenheidsvriend(in) naar een nabije vriend(in). Zo’n vriendschap is een langzaam proces, je ontvouwt je meer en meer voor de ander. Zo iemand kent je sterktes en ook je zwaktes. Hij/zij kent je verleden, je toekomstplannen, je levensfilosofie. Je durft dingen te zeggen die je tegen een ander niet zegt. Je hoeft je niet beter voor te doen dan je bent, want hij/zij kent je door en door en… aanvaardt je. Het is een vriendschap die kan zwijgen en, wat er ook gebeurt, hij/zij ís er. Eigenlijk, vóór je trouwt zou je elkaar eerst als goede vriend(in) moeten leren kennen. Daarna pas kun je de ander nóg beter leren kennen. In een goed huwelijk zijn man en vrouw allereerst goede vrienden van elkaar. 

Al deze positieve eigenschappen zijn zeker ook van toepassing op God. Deze Grote Vriend heeft aan je Zijn eigen Zoon gegeven. Jezus Christus had ook vrienden, zijn apostelen. Deze ‘vrienden voor het leven’ beleefden samen met Jezus alle gebeurtenissen. Ze trokken met Hem mee door Palestina, ze waren erbij toen Jezus op Witte Donderdag ‘het Brood brak’ en zei “Blijft dit doen om Mij te gedenken”. Ze waren bij Jezus’ beproeving in de Hof van Olijven, ook al vielen ze in slaap… Onder aan het Kruis was er nog maar één vriend die bij Maria gebleven was, de rest was helemaal overstuur en bang weggevlucht. Gelukkig dat Maria er was, anders was Johannes waarschijnlijk ook gevlucht. Toen Jezus aan het Kruis hing zei Hij: “Ik heb dorst”. Daarna waren ze op één na, allemaal weer samen, biddend en hopend op een groot Wonder. En dat gebeurde ook toen Jezus opstond uit de dood. Met Pinksteren werden ze allemaal eropuit gestuurd om als ‘vriend van Jezus’ andere mensen te zoeken die Jezus’ ‘vrienden voor het leven’ wilden worden. Want onze God heeft dorst, dorst naar jouw vriendschap. 

Als priester in de zone Tienen is het mijn taak om te verwijzen naar de Grootste Vriend van mensen: Gods Zoon Jezus Christus. Vaak lopen mensen gekwetst rond omdat ze niet meer weten dat ze geschapen zijn naar het beeld en de gelijkenis met God. Het menselijke hart vindt vreugde en rust wanneer de Heer erin aanwezig mag zijn. In de vriendschap met Hem vinden wij onze levensvreugde. Want wat Diepe Vriendschap is zien wij in de Drie-ene God: Vader, Zoon en Heilige Geest. De vriendschap tussen mensen is een afspiegeling van deze innige Vriendschap. 

Voor Christenen komt de vriendschap met Jezus Christus op de eerste plaats. Verbonden met Hem zorgt Hij ervoor dat menselijke vriendschap steeds weer gevoed wordt en niet ontspoort of uit de bocht vliegt. Trouwens, als je ‘vriend(in) voor het leven’ wegvalt, blijft Zijn Vriendschap als een prachtige parel. Gelovige mensen kunnen ook vriendschap sluiten met Heiligen en Engelen. Zo kun je een relatie opbouwen met je Engelbewaarder of met een Heilige die je inspireert. Maria bijvoorbeeld. Zij zorgt ervoor dat – wat er ook gebeurt – je met Jezus verbonden blijft. Je kunt bijvoorbeeld meer gaan lezen over een Heilige die je inspireert, je kan op zijn/haar voorspraak bidden tot God. Het wordt een ‘hemelse’ vriendschap. 

Aardse en hemelse vriendschap geven het leven kleur. Ik wens je minstens één trouwe vriend(in), die je steunt in goede en kwade dagen, in ziekte en gezondheid, alle dagen van jouw leven. Onvoorwaardelijke vriendschap, vrienden voor het leven, arm in arm door het leven. Trouwens, weet je wat er mooier is dan een jong koppel arm in arm? Het antwoord is: datzelfde koppel vijftig jaar later, arm in arm. 
Pastoor Karel Loodts

Beste mensen,

We ervaren allemaal, vroeg of laat, dat de wereld rondom ons verandert: soms te traag maar veelal te snel. We proberen dat wel te managen … daarmee om te gaan … maar eenvoudig is dat niet.
Vorig jaar werd nog maar eens pijnlijk duidelijk dat we nauwelijks greep hebben op de gebeurtenissen. Het heengaan van onze betreurde pastoor Joris was een schok en tevens luidde dit het einde van een tijdperk in. Wat we zo gewoon waren, was dat plots niet meer. Feitelijk werd onze parochiegemeenschap letterlijk en figuurlijk wakker geschud. Veranderingen drongen zich op, of we het wilden of niet.
De verschillende kerkelijke overheden moesten ingrijpen. Met priester Karel Loodts kregen we een nieuwe voorganger, die in zijn eigen stijl een nieuwe schwung moet brengen in de parochie. De kerkraad moest actie ondernemen in een razendsnel evoluerend kerkenlandschap, dat bovendien niet gespaard bleef van covid-maatregelen en van opgelegde energiebesparingen. 
Vandaag willen wij op passende wijze een stukje geschiedenis afsluiten. Dit doen we door een aantal trouwe medewerkers in de schijnwerpers te plaatsen en onze dankbaarheid en waardering te betuigen voor hun jarenlang engagement in de Tiense parochiegemeenschap.
Allereerst willen wij de ploeg van het Heilig Hart bedanken voor hun onvoorwaardelijke inzet. Sofie, Marina, Jacques en Joan. Zij bleven, ondanks de spanningen die er zeker waren, zich volle 100% inzetten voor hun H. Hartkerk. In hun plaats kan ik me best voorstellen dat dit niet altijd evident was in toch wel ondankbare omstandigheden. Hun volharding en toewijding verdienen dan ook ons grootste respect en waardering.
We nemen ook afscheid van Vianney, de Afrikaanse zon in de kerk van Onze-Lieve-Vrouw ten Poel. Ik leerde Vianney de afgelopen jaren kennen als een bijzonder aimabel man die graag discussieerde over geloof gerelateerde problemen en ook bijzonder leergierig uit de hoek kon komen. Vianney is het levende bewijs van de wereldkerk. Ik heb de grootste bewondering voor zijn inzet in een omgeving die hem niet altijd onvoorwaardelijk accepteerde en met open armen ontving. 
Tenslotte komt ook aan de carrière van Claire als koster een einde. Als ik zeg dat zij een monument was in onze parochie dan overdrijf ik zeker niet. Claire was de regulator in de parochie, de onbetwiste beheerser van de agenda en de onvolprezen sidekick van pastoor Hardiquest. Ik vermoed dat we ons moeilijk kunnen voorstellen wat zijn heengaan voor haar betekende en toch bleef zij zich met meer dan gewone toewijding inzetten voor haar kerk. Claire was veel meer dan koster. Zij was met instemming van de pastoor de mederegisseur van het liturgisch gebeuren in de kerk, kortom zij werd onmisbaar. En toch verlaat Claire eind januari de dekenij op de Veemarkt en zo neemt ze letterlijk afscheid van haar vertrouwde omgeving. Ik weet ook dat men langs alle kanten aan haar mouw trekt om toch maar niet de misdienaars in de steek te laten, om toch maar de boekhouding van de stichting te blijven doen, om toch maar mensen in nood verder te managen … om toch maar….. Claire het betekent dat velen je zullen missen om wat je deed en betekende voor de parochie van Sint-Germanus; en hiervoor kunnen we je niet voldoende bedanken. 
Maar beste parochianen, afscheid nemen betekent niet dat we letterlijk en figuurlijk gaan stilvallen, integendeel. Met plezier en veel verwachting kan de kerkraad meedelen dat zij in de figuur van Mario Ogiers een nieuwe koster heeft aangeworven. Voortaan staat Mario in voor de kostertaken in alle Tiense kerken. Een niet te onderschatten opdracht waarvan ik weet dat hij ze heel graag doet. Wij hopen dat een aantal parochianen zich als vrijwilliger willen engageren om zijn taken te verlichten.
Om dit allemaal te bezegelen biedt de kerkraad aan alle aanwezigen een drankje aan in de kerk.

Om met een gerust geweten door het leven te gaan, raadde de Heilige Bernardus zijn medebroeders aan om regelmatig de volgende vragen te overwegen: waar kom je vandaan? wat is je taak in dit ondermaanse? waar moet je uitkomen? Benedictus zei dat als we deze drie vragen overwegen er vandaag, zoals in het verleden, heiligen opstaan. Bernardus liet dan ook geen moment onbenut om de hele dag zijn werk, zorgen en alledaagse vermoeienissen God aan te bieden, als een voortdurend ‘gebed’. Wij kunnen dat ook doen. Wij mogen zelfs beseffen dat sport, muziek, werk en ontspanning middelen zijn om te groeien in geloof, hoop en liefde. 

Ondertussen mogen wij – Christenen – beseffen dat onze wereld op twee zuilen rust zodat ze niet ten onder draait. De eerste zuil is de Eucharistie waarop een van de polen van de wereld rust; de tweede zuil is de verering van de Heilige Maagd Maria. Toevallig zijn dat twee dingen die Jezus ons gegeven heeft vóór Zijn sterven, als een laatste testament. 

Op de avond voordat Jezus Christus zou sterven ging Hij met zijn apostelen aan tafel. Hij nam brood in zijn handen en sprak een dankgebed uit. Toen deelde Hij het Brood met zijn vrienden en zei: “Neemt en eet hiervan, gij allen, want dit is Mijn Lichaam dat voor u gegeven wordt.” Nadat Hij de beker gezegend had, zei Hij tot Zijn vrienden: “Blijft dit doen om Mij te gedenken.” Toen Jezus een paar uur later aan het Kruis hing heeft Hij aan Zijn Moeder een ander Moederschap gegeven: “Vrouw, ziedaar Uw zoon.” Die zoon was Johannes. Maar ieder van ons is ook die zoon of dochter! 

Die Moeder komt op de tippen van haar tenen naar ons toe. Zo is Ze verschenen in Lourdes, Fatima, Banneux, Medjugorje en andere plaatsen. Maria is bezorgd voor haar kinderen en Zij weet wat er omgaat in ons hoofd en hart. Onze Hemelse Moeder voelt met ons mee, leeft met ons mee, lacht met ons mee als het goed gaat en huilt met ons mee als het slecht gaat. Onze Moeder wil ons leren hoe we met moeilijkheden kunnen omgaan. Bovenal wil die Moeder ons verder doen kijken dan onze neus lang is. Ze helpt ons te kijken naar de diepere dingen des levens. Ze wil ons leren stapjes/stappen zetten in het geloof en in de dienstbaarheid aan elkaar. Zij leert ons om stil te staan bij wat er écht toe doet. Zo wil Maria ons opvoeden in het geloof, de hoop en de liefde (liefde tot medemensen én liefde tot God, dat laatste wordt wel eens vergeten). Maria droomt ook over onze toekomst. Het is een eeuwige oneindige toekomst. 

Wanneer je straks naar de kerk gaat kun je daar aan denken. Beeld je dan in dat je in de Eucharistie samen met Maria onder het Kruis staat. Misschien zul je de Heer dan horen zeggen: “Vrouw, ziedaar Uw zoon, ziedaar Uw dochter.” En misschien zal Maria dan antwoorden: “Ik hoop dat je alles zult doen wat Hij je zeggen zal! Ondertussen bid ik voor je, nu en in het uur van jouw dood.” 
Pastoor Karel Loodts

Ieder mens verlangt naar liefde, vriendschap, vrede, vreugde… Velen verlangen ook naar sport, muziek, werk en ontspanning. Op zich prachtige dingen. Toch lijkt het wel of een mens een bodemloze put is. Men kan die ‘put’ telkens opnieuw en opnieuw en opnieuw met allerlei sensaties, dingen en eisen proberen te vullen. Men kan zelfs verslaafd raken aan geld, genot, gemak, ambities, macht of iets anders… Toch mogen we beseffen dat we een ziel hebben en een Vader in de Hemel. 

Deze Vader-God heeft elke mens geschapen met dat ‘oneindig’ verlangen. Op aarde kan niets dat verlangen vullen. We mogen geloven dat de oneindige God het oneindig verlangen in een mens kan vullen omdat Hij de Bron en Oorsprong is van alle goede dingen. We herinneren ons de woorden die Jezus heeft gezegd: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven.” Ofwel was Hij zot, ofwel had/heeft Hij gelijk. Het is te gemakkelijk om Jezus Christus bij de zotten te klasseren. Onze Kerk heeft een geschiedenis van 2000 jaar – met vallen en opstaan – die het tegendeel bewijst. 

We horen wel eens dat de Kerk de eigen tijd – de trein – gemist heeft, dat ze een achterhoedegevecht levert en hardnekkig de klok probeert terug te zetten. Vanuit het standpunt van ‘steeds vooruit, nooit achteruit’ klinkt dat logisch. Maar de Kerk zet geen klok terug of stil of vooruit. De Kerk tikt de eeuwen door, door de tijd, en opent voor iedereen de deur naar God. God is elke tijd (al-tijd) aanwezig. In tijden van grote geloofsbeleving is dat vanzelfsprekend want de gelovige mens leeft dan in een wereld waarin God een plaats heeft. In een tijd die zich losmaakt van God – een tijd zoals de onze – is God de grote Onbekende. Toch blijft God de Bron en Oorsprong van alle dingen en Hij kan en wil het oneindig verlangen van een mens vervullen. 

Daarom is het ‘nu’ belangrijk, want – of je het ervaart of niet – het ‘nu’ is gevuld met Gods Aanwezigheid. Een ander belangrijk moment in een mensenleven is ‘het uur van onze dood’. Als we straks in dat uur zijn blijven er twee vragen over: zullen we elkaar na dit uur nog weerzien? en: heb ik zo geleefd dat het straks mogelijk is om elkaar weer te zien? 

We mogen Maria vragen ons te helpen. Trouwens, in het Weesgegroet bidden we voor die twee belangrijkste momenten in het mensenleven. We vragen aan Maria: “Bid voor ons, nu en in het uur van onze dood.” Ondertussen wandelen we hier en nu in geloof, hoop en liefde door het leven, en in het gelovig vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt omdat de Heer er is. 
Pastoor Karel Loodts

Na vakkundige conserveringsbehandeling bevindt de processietoren zich terug op zijn vertrouwde plaats vooraan in de kerk. Het Mariabeeld, met prachtige goudbrokaten mantel, schittert als weleer.

Wegens vakantie van de koster zal de kerk niet open zijn op dinsdag en vrijdag voor een persoonlijk gebed van 30 januari tot en met 26 februari.
 

Je werd negen maanden gedragen in de schoot van moeder. Daar kun je niets van herinneren maar dat was (letterlijk) levensbelangrijk. Daarom kun je dit nu lezen. Nadat je de moederschoot verlaten had werd je opnieuw gedragen. Moeder droeg je op de arm, maanden lang, en na een tijdje begon je, met vallen en opstaan, te stappen. Toch werd je nog jaren gedragen door ouders, familie, leerkrachten, vrienden en mensen die het goed met je voor hadden. Dit was ook levensbelangrijk. Trouwens, alles en iedereen wordt gedragen. Op dit moment, nu je dit leest, word je gedragen door de aarde. Je valt er niet af, maar je wordt vastgehouden. Tegelijk ben je zo vrij als een vogeltje om te gaan en te staan waar je wilt. Het gedragen worden was en is nog steeds levensbelangrijk. We hebben elkaar nodig.

Toch kan het leven wankelen door een ‘aardbeving’. Als mensen iets ergs overkomt geeft dat het gevoel dat alles instort of dreigt in te storten. Trouwens, hoe goed je ook gedragen wordt en of je jong, oud, blank, gekleurd, rijk, arm, christen, niet-christen bent… de dood spaart niemand. Je kunt aan nabestaanden de beste materiële hulp aanbieden, maar het verlies en verdriet is daarmee niet weg. Is er dan nog iets dat je draagt? Ja! Het geloof draagt je ook. Ik denk dan aan Maria, de moeder van Jezus Christus. Zij voelde de grond onder haar voeten trillen en kon niets voor haar Zoon doen toen Hij, slechts 33 jaar oud, stierf aan het Kruis. Toch behield Maria haar geloof. Het geloof hielp haar verder te kijken dan het ‘hier en nu’. Daarom, voel je ook gedragen door het geloof. 

Als pastoor kom ik bij mensen die een dierbare verloren en dan gebeurt het dat men zegt: “Ik kan niet meer in God geloven. Hoe kon God dit laten gebeuren?” Ik zeg dan heel voorzichtig: “Ik geloof dat God er is en we hopen elkaar eens weer te zien.” Vanuit ons geloof weten we dat de dood niet het laatste woord heeft. Jezus is opgestaan uit de dood. Hij leeft, nog steeds! Daarom word je als gedoopte en gelovige ook gedragen door Jezus Christus. Door het doopsel leeft de Heer in je, je bent een tempel van de Heilige Geest. Hij draagt je en de Heer heeft het beste met je voor. Hoe moeilijk het soms ook is om in jezelf een Christus-drager te herkennen, je bent het wel. Dankzij dit jarenlang ‘gedragen worden’, ben je in staat om zelf bepaalde leuke en minder leuke dingen te ‘dragen’ én kun je ook medemensen ‘dragen’. Als gedoopte ben je de voeten, handen en stem van de Heer. En jij, als Christus-drager, mag dat nieuwe leven doorgeven door anderen te dragen en voor te gaan in geloof, hoop en liefde. Zo ben je geroepen om de Heer bij mensen te brengen.

Daarom een uitnodiging: zorg dat je een wakkere gelovige bent. Laat je elke zaterdag of zondag wekken door de Heer zelf. In de Eucharistie komt de Heer aanwezig en krijg je voedsel om van te leven en je krijgt dan de kracht om alles te dragen wat op jouw weg komt. En als je 100 jaar bent en sterft, dan draagt de Heer je het eeuwige leven binnen.

Pastoor Karel Loodts

Kerk Sint-Margriete-Houtem: binnenzicht

Zoals vorig jaar willen wij parochianen en anderen de kans geven om naar de kerk te komen op de tweede, vierde en eventuele vijfde zaterdag van elke maand. 
Tijdens de winterperiode (januari en februari) van 17.15 u tot 18.30 u voor persoonlijk gebed; er is dan orgelmuziek. Vanaf maart hopelijk voor de gebeds- en communiedienst om 18.00 u., daar is naast orgel ook zang voorzien. 
Enkele feestdagen: palmwijding, Paaszaterdag, Pinksteren, Sint Margriet, O.L.V. ten-Hemel-Opneming, Allerheiligen kunnen we op zaterdag plannen, Kerstavond op zondag.
Wij hopen u hiermee een dienst te bewijzen, en danken allen die erbij helpen.

Sommige mensen die van buitenaf naar de godsdiensten kijken vinden dat er alleen maar narigheid van komt: “O, wat hebben ze toch vaak met elkaar gevochten.” Leidt godsdienst tot narigheid? Christenen vinden van niet. Het Christendom wil dienstbaar zijn aan de samenleving en kan in mensen het beste naar boven halen. Maar zijn alle godsdiensten gelijk? Als we de verschillende godsdiensten bekijken zien we dat er drie treden of niveaus zijn. 

De eerste trede is: geloof. Een gelovige gelooft dat er Iemand is die we God noemen. Joden, Christenen en Moslims geloven dat er maar één God is die Zich voor het eerst geopenbaard heeft aan Abraham, ongeveer 4000 jaar geleden. De tweede trede is: roeping. Het Joodse volk voelt zich geroepen om een licht voor andere volkeren te zijn. Joden geloven dat God hen uitverkoren heeft en uit hen zal de Messias komen die de kloof tussen God en mensen zal dichten. Christenen geloven dat Johannes de Doper degene is die de Messias aangewezen heeft: “Zie, het Lam Gods dat de zonde van de wereld wegneemt.” Jezus Christus, God en mens in één persoon, heeft de kloof tussen God en mensen gedicht. Als wij dat geloven en beleven dan zijn we Christenen. En dat is de derde trap: het beleven van het geloof. Het geloof moet handen en voeten krijgen. Hier zien we grote verschillen tussen de godsdiensten. 

Joden spreken (nog steeds) van: “Oog om oog, tand om tand.” We zien het regelmatig in het journaal tussen Israël en Palestina. Moslims houden zich vast aan wetten die kenmerken uit het verleden dragen: reinheidsvoorschriften, kleding- en voedselwetten, jihad (al of niet geestelijk geïnterpreteerd). Het Christendom komt ook uit een ver verleden maar is ook nieuw. Elke Kerstmis vieren we dat God naar ons toe komt. Waarom? Omdat Hij ons bemint, vergeeft en Zich aan ons wil geven om ons te inspireren. Trouwens, als God liefde is, is Zijn liefde gericht op mensen. Christenen zijn geroepen om Zijn liefde te weerkaatsen zoals een spiegel. De Zon richt haar stralen op de spiegel en die stralen worden weerkaatst. Wij mogen Gods liefde doorgeven/weerkaatsen naar onze medemensen. In deze visie op God die liefde is, is er natuurlijk geen ruimte voor haat, dwang, agressie en geweld. De Christelijke Gods-dienst is ook mensen-dienst. Dit betekent ook verdraagzaamheid en wederzijds begrip voor anders- en niet-gelovigen. 

Ieder mens wordt uitgenodigd te geloven dat het Christendom de beste weg is om God en de naaste te dienen. Natuurlijk kan men niemand dwingen. God de Vader biedt ons Zijn liefde aan in Zijn Zoon Jezus Christus, maar het is een aanbod waarop men “ja” en in volle vrijheid ook “neen” kan zeggen. Zoals u weet zijn er ook verschillende Christelijke stromingen: katholieken, orthodoxen, anglicanen, protestanten. In elk van die stromingen zijn er Christenen die hun geloof meer of minder in praktijk brengen, maar allen verwijzen naar een weg en een waarheid die naar het volle leven leidt. Ze getuigen van die waarheid die een Persoon is. Zo zei Jezus van Zichzelf: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven” Als katholieken mogen we geloven en verkondigen dat de beste weg naar de Heer via Zijn Kerk loopt waar we de Heer Zelf ontmoeten onder de gedaante van Brood en Wijn. Zo wil de Heer de harten van mensen inspireren en vullen met liefde, vergeving, dienstbaarheid en solidariteit voor elkaar. 

Pastoor Karel Loodts

Michel Vanwinckel
Gsm. 0486 61 95 60
vanwinckelmichel@gmail.com

LOKALE REDACTIE

Dirk Wijnants
0497 93 33 14
wijnants.d@olvtenpoel.be

ZONEPASTOOR

Zonepastoor Karel Loodts
0470 870471
karelloodts@gmail.com

Diaken Jan Abts

0486 16 84 63
diaken.jan.abts@gmail.com

PASTORALE ZONE

https://www.kerk-tienen.be/
info@kerk-tienen.be

PAROCHIE ST.-GERMANUS en 
kerken H. HART en O.-L.-V.-TEN-POEL

Koster Claire Blondeau
016 81 13 43 / 0495 73 05 49
dekenij.tienen@skynet.be

ST-LAURENTIUS GOETSENHOVEN-MEER

Arlette Kustermans
0495 24 50 40
arlette.kustermans@gmail.com

ST. JORIS OORBEEK

Briesen
016 82 03 92

GODDELIJKE ZALIGMAKER HAKENDOVER

Karin Simons
016 78 21 28
simonskarin@hotmail.com

ST. ODULPHUS BOST

Elisanne Dedecker
016 81 89 18
e_dedecker@yahoo.com

KUMTICH

Daniël Pittomvils 
016 81 43 64 / 0497 85 48 40
cdevadder@skynet.be

OPLINTER &
St-MARGRIETE-HOUTEM

Pastorie: Sint-Genovevaplein 40
3300 Oplinter. 016 81 18 59
sintaugustinusparochie@gmail.com

VISSENAKEN

Sonja Guilmet
0472/38 49 97
sonja.guilmet@gmail.com