Zij joegen Jezus de stad uit
In het Evangelie staat een zin: “Zij joegen Jezus de stad uit” (Lc.4,29). Later zal dat nog eens gebeuren, uit Jeruzalem, om Hem te kruisigen. En in onze tijd? Uit openbare gebouwen bijvoorbeeld worden kruisbeelden verwijderd omdat we ‘tolerant’ willen zijn. God wordt meer en meer verbannen uit onze samenleving, misschien zelfs uit ons eigen leven. “Ze joegen Jezus de stad uit” en het gebeurt vaak zonder het ten volle te beseffen. Maar wat zijn de gevolgen? Hoe zal die stad zonder God eruit zien? Wat is het fundament van onze samenleving? Kan een mens ‘in zichzelf’ een houvast vinden? Is de mens de maat van de dingen? Is het niet zo dat de mens met Jezus Christus uit te drijven zijn Wegwijzer weggooit? Ik geloof dat zonder de Heer de mens de goede oriëntatie verliest. Sterker nog: God aan de rand drijven, is mensen aan de rand van de wanhoop brengen. Het kan een tijdje goed gaan, maar leven zonder God maakt het leven kil, de harten leeg, en richt de blik op de materie die nooit vervullen kan. Iedere volle maag is na een tijdje weer leeg. Leven zonder God opent deuren naar wanorde en kwaad.
In het Evangelie zien we dat als de woedende menigte Jezus probeert te isoleren en zelfs met geweld probeert te elimineren door hem over de rand van een steile berg te gooien. En dan staat daar een zin waar ik koud van word: “Jezus ging midden tussen hen door en vertrok” (Lc.4,30). Wat erg! Maar… wij kunnen Hem volgen, als we willen. Want als we met Hem meegaan leidt Hij ons op de goede weg. God zij dank komt Hij regelmatig voorbij. De Heer zegt elke keer: “Kom, volg Mij”. Daarom, laten wij de Heer volgen. Wie Hem volgt, kiest de weg naar een betere wereld en het Beloofde Land. De gloed van Zijn aanwezigheid brengt bevrijding en genezing tot in het diepst van uw hart.
Karel Loodts, pastor
Lees meer
Zij joegen Jezus de stad uit
In het Evangelie staat een zin: “Zij joegen Jezus de stad uit” (Lc.4,29). Later zal dat nog eens gebeuren, uit Jeruzalem, om Hem te kruisigen. En in onze tijd? Uit openbare gebouwen bijvoorbeeld worden kruisbeelden verwijderd omdat we ‘tolerant’ willen zijn. God wordt meer en meer verbannen uit onze samenleving, misschien zelfs uit ons eigen leven. “Ze joegen Jezus de stad uit” en het gebeurt vaak zonder het ten volle te beseffen. Maar wat zijn de gevolgen? Hoe zal die stad zonder God eruit zien? Wat is het fundament van onze samenleving? Kan een mens ‘in zichzelf’ een houvast vinden? Is de mens de maat van de dingen? Is het niet zo dat de mens met Jezus Christus uit te drijven zijn Wegwijzer weggooit? Ik geloof dat zonder de Heer de mens de goede oriëntatie verliest. Sterker nog: God aan de rand drijven, is mensen aan de rand van de wanhoop brengen. Het kan een tijdje goed gaan, maar leven zonder God maakt het leven kil, de harten leeg, en richt de blik op de materie die nooit vervullen kan. Iedere volle maag is na een tijdje weer leeg. Leven zonder God opent deuren naar wanorde en kwaad.
In het Evangelie zien we dat als de woedende menigte Jezus probeert te isoleren en zelfs met geweld probeert te elimineren door hem over de rand van een steile berg te gooien. En dan staat daar een zin waar ik koud van word: “Jezus ging midden tussen hen door en vertrok” (Lc.4,30). Wat erg! Maar… wij kunnen Hem volgen, als we willen. Want als we met Hem meegaan leidt Hij ons op de goede weg. God zij dank komt Hij regelmatig voorbij. De Heer zegt elke keer: “Kom, volg Mij”. Daarom, laten wij de Heer volgen. Wie Hem volgt, kiest de weg naar een betere wereld en het Beloofde Land. De gloed van Zijn aanwezigheid brengt bevrijding en genezing tot in het diepst van uw hart.
Karel Loodts, pastor
IN MEMORIAM ARTHUR DUMONT
Als jonge snaak die op vrijersvoeten in Hakendover terecht kwam, heb ik Tuur en Greta leren kennen. Ze waren de overburen van wijlen mijn schoonouders op de hoeve van “Sisse”. In de loop der jaren werd de band tussen ons steeds sterker. Als bestuurslid van de fanfare en de vele uren die we samen hebben gewerkt voor de verenigingen van ons geliefde dorp, groeide die band uit tot echte vriendschap. In 2014 mocht ik met de steun van Tuur het voorzitterschap van de kerkfabriek opnemen. Samen met Lieve, Frans en Raf hebben we een soms moeilijk, maar boeiend parcours afgelegd. Bij een probleemstelling op de vergadering kon je van Tuur steeds een doordacht antwoord verwachten. Meestal ’s anderendaags vroeg in de morgen kreeg je dan telefoon: “Seg, ik heb zitten denken, en neemt het niet verkeerd op maar….” Volgens mij had Tuur de hele nacht het probleem van alle kanten bekeken en kreeg je ongezouten zijn mening en visie die gewoonlijk tot een goede oplossing leidde. Voor iedere investering die door de raadsleden werd goedgekeurd en uitgevoerd, kregen we de raad mee dat we met gemeenschapsgeld, het beste resultaat moesten behalen. Werken werden dikwijls onder impuls van Tuur in eigen regie uitgevoerd door de raadsleden.
Op de vergaderingen van de kerkfabriek hebben we samen met Tuur ongelofelijke momenten beleefd, van de geboorte van zijn kleindochter tot het nieuws van zijn ziekte. Na de fusie van de kerkfabrieken van de parochies Tienen Zuid, ben ik blijven naar Tuur gaan om zijn goede raad en zienswijze. Doe wel en zie niet om, ’t komt wel goed en zorg voor het sociale leven hier in ons dorp… want Tuur wist als geen ander dat de oversteek naar zijn Zaligmaker nakend was. Tuur, bedankt voor de vriendschap en de vele goede raad. Het was een eer om aan die opdracht van onze Goddelijke Zaligmaker, samen met u te mogen werken.
Martin Kinnaer.
Lees meer
IN MEMORIAM ARTHUR DUMONT
Als jonge snaak die op vrijersvoeten in Hakendover terecht kwam, heb ik Tuur en Greta leren kennen. Ze waren de overburen van wijlen mijn schoonouders op de hoeve van “Sisse”. In de loop der jaren werd de band tussen ons steeds sterker. Als bestuurslid van de fanfare en de vele uren die we samen hebben gewerkt voor de verenigingen van ons geliefde dorp, groeide die band uit tot echte vriendschap. In 2014 mocht ik met de steun van Tuur het voorzitterschap van de kerkfabriek opnemen. Samen met Lieve, Frans en Raf hebben we een soms moeilijk, maar boeiend parcours afgelegd. Bij een probleemstelling op de vergadering kon je van Tuur steeds een doordacht antwoord verwachten. Meestal ’s anderendaags vroeg in de morgen kreeg je dan telefoon: “Seg, ik heb zitten denken, en neemt het niet verkeerd op maar….” Volgens mij had Tuur de hele nacht het probleem van alle kanten bekeken en kreeg je ongezouten zijn mening en visie die gewoonlijk tot een goede oplossing leidde. Voor iedere investering die door de raadsleden werd goedgekeurd en uitgevoerd, kregen we de raad mee dat we met gemeenschapsgeld, het beste resultaat moesten behalen. Werken werden dikwijls onder impuls van Tuur in eigen regie uitgevoerd door de raadsleden.
Op de vergaderingen van de kerkfabriek hebben we samen met Tuur ongelofelijke momenten beleefd, van de geboorte van zijn kleindochter tot het nieuws van zijn ziekte. Na de fusie van de kerkfabrieken van de parochies Tienen Zuid, ben ik blijven naar Tuur gaan om zijn goede raad en zienswijze. Doe wel en zie niet om, ’t komt wel goed en zorg voor het sociale leven hier in ons dorp… want Tuur wist als geen ander dat de oversteek naar zijn Zaligmaker nakend was. Tuur, bedankt voor de vriendschap en de vele goede raad. Het was een eer om aan die opdracht van onze Goddelijke Zaligmaker, samen met u te mogen werken.
Martin Kinnaer.
NIEUWE VERLICHTING IN DE KERK VAN DE GODDELIJKE ZALIGMAKER
Door de hoge energieprijzen zijn ook de kerkraden verplicht om te bezuinigen op de energiefactuur van de kerkgebouwen.
De raadsleden van de kerkraad Tienen-Zuid hebben dan ook niet langer gewacht om de oude verlichting te vervangen door energiezuinige lampen. Op een paar zondagen in februari hebben zij zelf in de parochiekerk van Tienen-Zuid nieuwe ledverlichting voorzien. Een lamp in de kerk vervangen lukt niet zoals thuis vanop een ladder(tje).
Heeft u het zelf ook al opgemerkt dat het tijdens de eucharistieviering op zaterdagavond veel klaarder is in onze kerk? Wel, dat hebben we te danken aan onze raadsleden van de kerkfabriek Tienen-Zuid. Daarom nen dikke merci aan onze raadsleden.
Karin Simons
Lees meer
NIEUWE VERLICHTING IN DE KERK VAN DE GODDELIJKE ZALIGMAKER
Door de hoge energieprijzen zijn ook de kerkraden verplicht om te bezuinigen op de energiefactuur van de kerkgebouwen.
De raadsleden van de kerkraad Tienen-Zuid hebben dan ook niet langer gewacht om de oude verlichting te vervangen door energiezuinige lampen. Op een paar zondagen in februari hebben zij zelf in de parochiekerk van Tienen-Zuid nieuwe ledverlichting voorzien. Een lamp in de kerk vervangen lukt niet zoals thuis vanop een ladder(tje).
Heeft u het zelf ook al opgemerkt dat het tijdens de eucharistieviering op zaterdagavond veel klaarder is in onze kerk? Wel, dat hebben we te danken aan onze raadsleden van de kerkfabriek Tienen-Zuid. Daarom nen dikke merci aan onze raadsleden.
Karin Simons
Jezus geneest blindheid
In het Evangelie horen we dat Jezus in die tijd een blinde geneest die blind was vanaf zijn geboorte. De blinde ziet Jezus niet. Natuurlijk niet, hij is blind. ‘In die tijd’ maar ook ‘in deze tijd’ geneest Hij blinden. De Heer kent ons, ziet ons. Heb je al eens gevoeld dat iemand naar je kijkt? Soms voel je dat en dan kijk je achterom. Maar als Jezus kijkt voelen vele mensen dat niet. Spijtig eigenlijk, want het is een blik van liefde. Vele mensen, ook al zijn ze gedoopt, zijn gevoelloos geworden voor de liefdevolle blik van Jezus Christus. Ze zijn familie van die blinde uit het Evangelie. Toch is iedereen uitgenodigd om naar Hem te kijken.
Ik denk dan aan Bernadette in Lourdes. Bernadette mocht in 1858 Maria zien. Maria zei tegen Bernadette: “Ga u wassen aan de bron!” Maar er was geen bron. Maria wees een plaats aan op de grond en Bernadette begon te graven. Even later borrelde er water, slijk. Bernadette smeerde dat op haar gezicht. Het volk dat er rond stond lachte: “Dat kind is zot geworden”. Maar toen begon de bron te stromen, elke dag duizenden liters. En de bron stroomt nog steeds, zoveel jaar later. Leuk detail, het eerste wonder dat in Lourdes gebeurde was de genezing van een blinde. Die blinde staat model voor alle andere blinden die met slijk in hun ogen, met ongeloof in hun hart, rondlopen. Velen weten niet eens dat ze blind zijn en genezing nodig hebben om God te zien.
De blinde uit het Evangelie kon weer zien, hij was genezen. Maar om te zien wie Jezus echt is, is méér nodig dat een paar goede ogen. Jezus echt ‘zien’, komt van binnenuit, uit het hart, de plaats van de liefde. Overgave aan Hem, Hem beminnen, geloof in Hem… het geeft een nieuw zicht op het leven, het verandert het leven ten goede.
Waar vinden wij de Heer Jezus Christus? In gebed, ja, in de sacramenten, ja, vooral als we het altaar naderen en als we ter Communie gaan en ons zo voorbereiden op Pasen om Zijn Verrijzenis uit de dood te vieren. Geloof! Bid tot Maria dat Zij uw ogen en hart helpt te openen voor God, maar ook voor elkaar! Als je met Christelijk geloof ziet naar medemensen en naar de wereld, dan zie je toch echt méér dan er te zien is.
Pastoor Karel Loodts
Lees meer
Jezus geneest blindheid
In het Evangelie horen we dat Jezus in die tijd een blinde geneest die blind was vanaf zijn geboorte. De blinde ziet Jezus niet. Natuurlijk niet, hij is blind. ‘In die tijd’ maar ook ‘in deze tijd’ geneest Hij blinden. De Heer kent ons, ziet ons. Heb je al eens gevoeld dat iemand naar je kijkt? Soms voel je dat en dan kijk je achterom. Maar als Jezus kijkt voelen vele mensen dat niet. Spijtig eigenlijk, want het is een blik van liefde. Vele mensen, ook al zijn ze gedoopt, zijn gevoelloos geworden voor de liefdevolle blik van Jezus Christus. Ze zijn familie van die blinde uit het Evangelie. Toch is iedereen uitgenodigd om naar Hem te kijken.
Ik denk dan aan Bernadette in Lourdes. Bernadette mocht in 1858 Maria zien. Maria zei tegen Bernadette: “Ga u wassen aan de bron!” Maar er was geen bron. Maria wees een plaats aan op de grond en Bernadette begon te graven. Even later borrelde er water, slijk. Bernadette smeerde dat op haar gezicht. Het volk dat er rond stond lachte: “Dat kind is zot geworden”. Maar toen begon de bron te stromen, elke dag duizenden liters. En de bron stroomt nog steeds, zoveel jaar later. Leuk detail, het eerste wonder dat in Lourdes gebeurde was de genezing van een blinde. Die blinde staat model voor alle andere blinden die met slijk in hun ogen, met ongeloof in hun hart, rondlopen. Velen weten niet eens dat ze blind zijn en genezing nodig hebben om God te zien.
De blinde uit het Evangelie kon weer zien, hij was genezen. Maar om te zien wie Jezus echt is, is méér nodig dat een paar goede ogen. Jezus echt ‘zien’, komt van binnenuit, uit het hart, de plaats van de liefde. Overgave aan Hem, Hem beminnen, geloof in Hem… het geeft een nieuw zicht op het leven, het verandert het leven ten goede.
Waar vinden wij de Heer Jezus Christus? In gebed, ja, in de sacramenten, ja, vooral als we het altaar naderen en als we ter Communie gaan en ons zo voorbereiden op Pasen om Zijn Verrijzenis uit de dood te vieren. Geloof! Bid tot Maria dat Zij uw ogen en hart helpt te openen voor God, maar ook voor elkaar! Als je met Christelijk geloof ziet naar medemensen en naar de wereld, dan zie je toch echt méér dan er te zien is.
Pastoor Karel Loodts
OVERLIJDEN HAKENDOVER
Op 4 maart overleed Tuur Dumont. Hij werd geboren op 25 juli 1953. Hij was lid van de kerkfabriek van de Goddelijke Zaligmaker en van het Centraal Kerkbestuur Tienen. Hij was tevens actief in de parochie en de processie. In 2020 zou hij het beeld van de Goddelijke Zaligmaker voor de 40 ste keer meedragen. Covid verhinderde dat. De uitvaart vond plaats op 10 maart.
Lees meer
START VAN DE VEERTIGDAGENTIJD
Bij de start van de veertigdagentijd werden we uitgenodigd om deel te nemen aan de aswoensdagviering met asoplegging. Deze viering werd bijgewoond door heel wat gelovigen. Ook vele jongeren waren aanwezig op deze viering bij het begin van de vasten. Het was dan ook een heel intense viering met ook aandacht voor ons gebed voor vrede. Deze dienst werd opgeluisterd door het Germanuskoor, zij brachten de gelovigen door hun mooie zang in de juiste stemming. Iedere gelovige die het wou werd getekend met het askruisje. Er is een vastenkalender ter beschikking om dagelijks een leidraad, een bezinningstekst ter beschikking te hebben om deze veertigdagentijd zinvol en in gebed te kunnen beleven. Na de viering kon men zo een vastenkalender mee naar huis nemen.
Lees meer
START VAN DE VEERTIGDAGENTIJD
Bij de start van de veertigdagentijd werden we uitgenodigd om deel te nemen aan de aswoensdagviering met asoplegging. Deze viering werd bijgewoond door heel wat gelovigen. Ook vele jongeren waren aanwezig op deze viering bij het begin van de vasten. Het was dan ook een heel intense viering met ook aandacht voor ons gebed voor vrede. Deze dienst werd opgeluisterd door het Germanuskoor, zij brachten de gelovigen door hun mooie zang in de juiste stemming. Iedere gelovige die het wou werd getekend met het askruisje. Er is een vastenkalender ter beschikking om dagelijks een leidraad, een bezinningstekst ter beschikking te hebben om deze veertigdagentijd zinvol en in gebed te kunnen beleven. Na de viering kon men zo een vastenkalender mee naar huis nemen.
MEDEDELINGEN
- zaterdag 11 maart 2023 Bezinningsdag in PC Kabbeek
- woensdag 15 maart 2023 om 19.00 u. Zoneploeg in PC Kabbeek
- donderdag 16 maart 2023 repetitie koor St. Germanus om 19.30 u.
Lees meer
Vastentijd, boetetijd - Wat betekent dat ?
God houdt oneindig veel van je en Hij nodigt je uit om je te bekeren en ook boete te doen. Het woord ‘bekeren’ kun je nog wel uitleggen: je omkeren, terugkeren naar God, naar de medemensen, naar het mooie plan dat God met je heeft. Maar hoe leg je het woord ‘boete’ uit?
Ik verwijs hiervoor naar de visserij. Daar worden netten ‘geboet’. Wie ooit in een vissersdorpje is geweest kan daar zien dat vissers hun gescheurde netten herstellen, zeewier uit de netten spoelen, gaten in de netten dichtmaken, en als netten in de war zijn ze uit elkaar halen. Dat mogen wij in deze Veertigdaagse Vastentijd ook doen. Christenen zijn eigenlijk ook vissers die samen met de Heer Jezus samenwerken om Gods plan te ontdekken en tot ontplooiing brengen in hun leven. Maar dikwijls zitten er knoopjes in het net van ons leven, soms zitten er gaten in ons leven of is het levensnet gescheurd; soms zit er ook een hele hoop overtollige ballast in ons levensnet. Deze jaarlijkse veertigdagentijd, deze tijd van boete, nodigt ons uit om samen met de Heer Jezus naar ons leven te kijken. Hoe ga ik met medemensen om? Bid ik voldoende tot God? Zondig ik? Zonde kun je vergelijken met een gat in je leven: er had iets moeten zitten, maar het is weg. Waar moet ik mijn levensnet herstellen? Laat mijn levensnet veel goede dingen ontsnappen? Waar leef ik of vis ik niet volgens Gods plan? Als je zo naar het woord ‘boete’ kijkt, kun je het een beetje begrijpen.
Een ander voorbeeld: het gebeurt wel eens dat een computer niet meer doet wat hij moet doen, dat hij blokkeert en blijft vasthangen. Altijd vervelend. Op sommige computers komt dan een mededeling ‘Reboot your system’. Dan moet je de computer opnieuw opstarten en zo een nieuw begin maken. Dat is ook een mooie uitleg voor het woord boeten. Start je leven opnieuw op met Jezus Christus zodat je terugkeert naar God, naar de medemensen, naar het mooie plan dat God met je heeft.
In de jaarlijkse Veertigdaagse Vastentijd, de boetetijd van de Kerk, mogen we naar ons leven/levensnet kijken. Dit doen we bijzonder in de Boeteviering, op dinsdag 28 maart om 19 u. in de kerk van Sint Germanus. Zorg dat je tegen Pasen weer een stevig net hebt, oftewel een goed hart, om Hem te ontmoeten die voor jou persoonlijk aan het Kruis gestorven is en weer is opgestaan en Leeft.
Pastor Karel Loodts
Lees meer
Vastentijd, boetetijd - Wat betekent dat ?
God houdt oneindig veel van je en Hij nodigt je uit om je te bekeren en ook boete te doen. Het woord ‘bekeren’ kun je nog wel uitleggen: je omkeren, terugkeren naar God, naar de medemensen, naar het mooie plan dat God met je heeft. Maar hoe leg je het woord ‘boete’ uit?
Ik verwijs hiervoor naar de visserij. Daar worden netten ‘geboet’. Wie ooit in een vissersdorpje is geweest kan daar zien dat vissers hun gescheurde netten herstellen, zeewier uit de netten spoelen, gaten in de netten dichtmaken, en als netten in de war zijn ze uit elkaar halen. Dat mogen wij in deze Veertigdaagse Vastentijd ook doen. Christenen zijn eigenlijk ook vissers die samen met de Heer Jezus samenwerken om Gods plan te ontdekken en tot ontplooiing brengen in hun leven. Maar dikwijls zitten er knoopjes in het net van ons leven, soms zitten er gaten in ons leven of is het levensnet gescheurd; soms zit er ook een hele hoop overtollige ballast in ons levensnet. Deze jaarlijkse veertigdagentijd, deze tijd van boete, nodigt ons uit om samen met de Heer Jezus naar ons leven te kijken. Hoe ga ik met medemensen om? Bid ik voldoende tot God? Zondig ik? Zonde kun je vergelijken met een gat in je leven: er had iets moeten zitten, maar het is weg. Waar moet ik mijn levensnet herstellen? Laat mijn levensnet veel goede dingen ontsnappen? Waar leef ik of vis ik niet volgens Gods plan? Als je zo naar het woord ‘boete’ kijkt, kun je het een beetje begrijpen.
Een ander voorbeeld: het gebeurt wel eens dat een computer niet meer doet wat hij moet doen, dat hij blokkeert en blijft vasthangen. Altijd vervelend. Op sommige computers komt dan een mededeling ‘Reboot your system’. Dan moet je de computer opnieuw opstarten en zo een nieuw begin maken. Dat is ook een mooie uitleg voor het woord boeten. Start je leven opnieuw op met Jezus Christus zodat je terugkeert naar God, naar de medemensen, naar het mooie plan dat God met je heeft.
In de jaarlijkse Veertigdaagse Vastentijd, de boetetijd van de Kerk, mogen we naar ons leven/levensnet kijken. Dit doen we bijzonder in de Boeteviering, op dinsdag 28 maart om 19 u. in de kerk van Sint Germanus. Zorg dat je tegen Pasen weer een stevig net hebt, oftewel een goed hart, om Hem te ontmoeten die voor jou persoonlijk aan het Kruis gestorven is en weer is opgestaan en Leeft.
Pastor Karel Loodts
Maart en Jozef
Sint Jozef is de vader (pleegvader) van Gods Zoon Jezus. We weten niet zoveel over Jozef. Zullen we een andere heilige tot voorbeeld nemen, iemand die veel gezegd en geschreven heeft? Neen! Van Thérèse van Lisieux – die niet zoveel geschreven heeft en in een klooster leefde – heeft de Kerk gezegd dat ze kerklerares is. Zou Jozef dan geen grote Heilige zijn? Jazeker! Kijk naar de dag en de nacht, wat heb je het liefst? Tijdens de dag is het licht, je kunt ver zien, je loopt nergens tegenaan. De nacht is donker... tot je ogen aangepast zijn. Dan zie je de sterren en het oneindige heelal. Het lijkt duister rond Jozef, maar als je goed kijkt zie je iets prachtigs.
Het begon eenvoudig: Gods Zoon Jezus en Maria beschermen. Jozef werkte mee aan het grootste mysterie, maar het bleef verborgen voor de wereld. Net zoals ieder mens werd Jozef op de proef gesteld: Maria was zwanger, overschaduwd door de Heilige Geest en toen Jozef het te weten kwam dacht hij erover om van haar te scheiden. Wat een beproeving! Hij moet zeker tot God gebeden hebben, onder tranen misschien, zuchtend, smekend. Wat moest hij doen? Vermoedde hij dat God aan het werk was? Voelde hij zich niet waardig om in het gezelschap van Maria en de Messias te blijven? Zijn hart brak, want hij had Maria lief. Bijzonder is dat Jozef niet klaagt of boos is. “Terwijl hij dit overwoog, verscheen hem in een droom een Engel van de Heer die tot hem sprak: (…) Wees niet bang Maria, uw vrouw, tot u te nemen: het Kind in haar schoot is van de Heilige Geest (…) Ge moet Hem Jezus noemen.” Jozef geeft de naam ‘Jezus’ aan Gods Zoon en dat is (in het Evangelie) alles wat Jozef gezegd heeft. Maar daarmee heeft hij alles gezegd. ‘Jezus’ is de Naam die alles verlicht, het ‘Woord’ waar mensen van kunnen leven tot het einde der tijden. Wij mogen met Jozef herhalen: “Jezus, ik hou van U, ik vertrouw op U, help me.” Of: “Sint Jozef, help me op Jezus te vertrouwen.”
Bepaalde mensen zagen Maria een paar keer en heel hun leven veranderde, bijvoorbeeld Bernadette van Lourdes (1858). Jozef was minstens dertig jaar met Maria én Jezus verbonden! Door de dagelijks omgang met Hen groeide Jozef in geloof, hoop en liefde. Ondertussen zag de timmerman Jozef hoe Jezus – God zelf – hem hielp met houthakken, schaven, zagen, houtkrullen opruimen, de vloer vegen en zoveel meer. In die dertig jaar deed Jezus maar één ding: Jozef gehoorzamen. We mogen geloven dat Jezus nog steeds naar Jozef luistert. Op de Laatste Dag zal Jezus zeggen: “Ik had honger en gij hebt Mij te eten gegeven; Ik had dorst en gij hebt Mij te drinken gegeven; Ik was vreemdeling en gij hebt Mij gastvrij opgenomen.” De meeste mensen hebben Jezus niet letterlijk gevoed, opgenomen of gekleed. Jozef wel.
Jozef gedroeg zich als vader en was niet bang in Jezus’ nabijheid en hij bleef trouw aan de zending die hij van de Hemel had gekregen. En wij? Blijven wij trouw aan ons doopsel en aan de zending die we van de Heer gekregen hebben? Kortom, vraag Sint Jozef je te helpen om met Jezus en Maria verbonden te leven, een heel leven lang tot in het eeuwig leven.
Pastoor Karel Loodts
Lees meer
Maart en Jozef
Sint Jozef is de vader (pleegvader) van Gods Zoon Jezus. We weten niet zoveel over Jozef. Zullen we een andere heilige tot voorbeeld nemen, iemand die veel gezegd en geschreven heeft? Neen! Van Thérèse van Lisieux – die niet zoveel geschreven heeft en in een klooster leefde – heeft de Kerk gezegd dat ze kerklerares is. Zou Jozef dan geen grote Heilige zijn? Jazeker! Kijk naar de dag en de nacht, wat heb je het liefst? Tijdens de dag is het licht, je kunt ver zien, je loopt nergens tegenaan. De nacht is donker... tot je ogen aangepast zijn. Dan zie je de sterren en het oneindige heelal. Het lijkt duister rond Jozef, maar als je goed kijkt zie je iets prachtigs.
Het begon eenvoudig: Gods Zoon Jezus en Maria beschermen. Jozef werkte mee aan het grootste mysterie, maar het bleef verborgen voor de wereld. Net zoals ieder mens werd Jozef op de proef gesteld: Maria was zwanger, overschaduwd door de Heilige Geest en toen Jozef het te weten kwam dacht hij erover om van haar te scheiden. Wat een beproeving! Hij moet zeker tot God gebeden hebben, onder tranen misschien, zuchtend, smekend. Wat moest hij doen? Vermoedde hij dat God aan het werk was? Voelde hij zich niet waardig om in het gezelschap van Maria en de Messias te blijven? Zijn hart brak, want hij had Maria lief. Bijzonder is dat Jozef niet klaagt of boos is. “Terwijl hij dit overwoog, verscheen hem in een droom een Engel van de Heer die tot hem sprak: (…) Wees niet bang Maria, uw vrouw, tot u te nemen: het Kind in haar schoot is van de Heilige Geest (…) Ge moet Hem Jezus noemen.” Jozef geeft de naam ‘Jezus’ aan Gods Zoon en dat is (in het Evangelie) alles wat Jozef gezegd heeft. Maar daarmee heeft hij alles gezegd. ‘Jezus’ is de Naam die alles verlicht, het ‘Woord’ waar mensen van kunnen leven tot het einde der tijden. Wij mogen met Jozef herhalen: “Jezus, ik hou van U, ik vertrouw op U, help me.” Of: “Sint Jozef, help me op Jezus te vertrouwen.”
Bepaalde mensen zagen Maria een paar keer en heel hun leven veranderde, bijvoorbeeld Bernadette van Lourdes (1858). Jozef was minstens dertig jaar met Maria én Jezus verbonden! Door de dagelijks omgang met Hen groeide Jozef in geloof, hoop en liefde. Ondertussen zag de timmerman Jozef hoe Jezus – God zelf – hem hielp met houthakken, schaven, zagen, houtkrullen opruimen, de vloer vegen en zoveel meer. In die dertig jaar deed Jezus maar één ding: Jozef gehoorzamen. We mogen geloven dat Jezus nog steeds naar Jozef luistert. Op de Laatste Dag zal Jezus zeggen: “Ik had honger en gij hebt Mij te eten gegeven; Ik had dorst en gij hebt Mij te drinken gegeven; Ik was vreemdeling en gij hebt Mij gastvrij opgenomen.” De meeste mensen hebben Jezus niet letterlijk gevoed, opgenomen of gekleed. Jozef wel.
Jozef gedroeg zich als vader en was niet bang in Jezus’ nabijheid en hij bleef trouw aan de zending die hij van de Hemel had gekregen. En wij? Blijven wij trouw aan ons doopsel en aan de zending die we van de Heer gekregen hebben? Kortom, vraag Sint Jozef je te helpen om met Jezus en Maria verbonden te leven, een heel leven lang tot in het eeuwig leven.
Pastoor Karel Loodts
WERKEN AAN DE KERKHOFMUUR KERK GODDELIJKE ZALIGMAKER HAKENDOVER GESTART.
Op vraag van de burgemeester heeft de vorige kerkfabriek San Salvator Hakendover het restauratiedossier “kerkhofmuur” opgestart in samenwerking met architect Erwin Trekels. Het vooronderzoek naar stabiliteit en de restauratiedossiers stabiliteit en metselwerken heeft het Agentschap Onroerend Erfgoed Vlaanderen goedgekeurd. Zoals voorzien zijn de hekwerken en dekstenen reeds gedemonteerd en staat voorlopig alles genummerd opgeslagen voor het herdenkingsmonument. De dekstenen worden overgebracht naar het atelier van RENOTEC voor grondige restauratie. De stenen die onherstelbaar blijken te zijn worden vervangen. De hekwerken worden opgeslagen bij de stadsdiensten. Voor de restauratie van het hekwerk dient de kerkfabriek een apart restauratiedossier in. Het terugplaatsen van de hekwerken zal vermoedelijk niet voor 2025 kunnen worden gerealiseerd. De eerst volgende fase is het verankeren van de fundamenten en het binnenblad van de kerkhofmuur. Hiervoor worden kokers in een neerdalende hoek van 55° geboord en volgestort met gewapend beton. Ondertussen wordt het buitenblad in Gobertange steen gedemonteerd zodat in de volgende fase de bakstenen muur volledig gerestaureerd kan worden. De Hakendoverstraat vanaf het pleintje en het ”straatje” zullen tijdens de werken worden afgesloten voor alle verkeer. Ook de parkeerplaatsen voor de kerk zullen tot eind maart worden ingericht als werfzone en opslag. Enkel tijdens de paasdagen zal de Hakendoverstraat worden opengesteld als vluchtweg voor de Sacramentsprocessie en om geen hinder te veroorzaken voor de wielerwedstrijd op Paasdinsdag. U hebt ook kunnen vaststellen dat de stad aan de noordzijde van onze kerk HERAS - hekken heeft geplaatst. Vooral aan deze zijde van de kerk zijn op verschillende plaatsen stenen en dekstenen aan het loskomen, zodat we de openbare veiligheid voor passanten niet meer kunnen garanderen. De raadsleden, Monumentenwacht Vlaams Brabant, architect Erwin Trekels en onze stad hebben dan ook de hoogdringendheid van het restauratiedossier “toren en gevels” van onze kerk ingeroepen bij Agentschap Onroerend Erfgoed Vlaanderen. De Vlaamse overheid heeft dit restauratiedossier goedgekeurd in 2014. Voor de uitvoering ervan wachten we op het besluit van de bevoegde minister. Hopelijk wordt de hoogdringendheid van dit dossier nu erkend en zullen de werken aan onze kerk ook starten. De raadsleden van de huidige kerkfabriek zullen beide dossiers samen met de bevoegde stadsdienst finaliseren. Martin Kinnaer
Lees meer
WERKEN AAN DE KERKHOFMUUR KERK GODDELIJKE ZALIGMAKER HAKENDOVER GESTART.
Op vraag van de burgemeester heeft de vorige kerkfabriek San Salvator Hakendover het restauratiedossier “kerkhofmuur” opgestart in samenwerking met architect Erwin Trekels. Het vooronderzoek naar stabiliteit en de restauratiedossiers stabiliteit en metselwerken heeft het Agentschap Onroerend Erfgoed Vlaanderen goedgekeurd. Zoals voorzien zijn de hekwerken en dekstenen reeds gedemonteerd en staat voorlopig alles genummerd opgeslagen voor het herdenkingsmonument. De dekstenen worden overgebracht naar het atelier van RENOTEC voor grondige restauratie. De stenen die onherstelbaar blijken te zijn worden vervangen. De hekwerken worden opgeslagen bij de stadsdiensten. Voor de restauratie van het hekwerk dient de kerkfabriek een apart restauratiedossier in. Het terugplaatsen van de hekwerken zal vermoedelijk niet voor 2025 kunnen worden gerealiseerd. De eerst volgende fase is het verankeren van de fundamenten en het binnenblad van de kerkhofmuur. Hiervoor worden kokers in een neerdalende hoek van 55° geboord en volgestort met gewapend beton. Ondertussen wordt het buitenblad in Gobertange steen gedemonteerd zodat in de volgende fase de bakstenen muur volledig gerestaureerd kan worden. De Hakendoverstraat vanaf het pleintje en het ”straatje” zullen tijdens de werken worden afgesloten voor alle verkeer. Ook de parkeerplaatsen voor de kerk zullen tot eind maart worden ingericht als werfzone en opslag. Enkel tijdens de paasdagen zal de Hakendoverstraat worden opengesteld als vluchtweg voor de Sacramentsprocessie en om geen hinder te veroorzaken voor de wielerwedstrijd op Paasdinsdag. U hebt ook kunnen vaststellen dat de stad aan de noordzijde van onze kerk HERAS - hekken heeft geplaatst. Vooral aan deze zijde van de kerk zijn op verschillende plaatsen stenen en dekstenen aan het loskomen, zodat we de openbare veiligheid voor passanten niet meer kunnen garanderen. De raadsleden, Monumentenwacht Vlaams Brabant, architect Erwin Trekels en onze stad hebben dan ook de hoogdringendheid van het restauratiedossier “toren en gevels” van onze kerk ingeroepen bij Agentschap Onroerend Erfgoed Vlaanderen. De Vlaamse overheid heeft dit restauratiedossier goedgekeurd in 2014. Voor de uitvoering ervan wachten we op het besluit van de bevoegde minister. Hopelijk wordt de hoogdringendheid van dit dossier nu erkend en zullen de werken aan onze kerk ook starten. De raadsleden van de huidige kerkfabriek zullen beide dossiers samen met de bevoegde stadsdienst finaliseren. Martin Kinnaer
De Veertigdaagse Vastentijd begint
Astronauten beschrijven vanuit hun ruimtecapsule de aarde als een prachtige blauwe planeet. Die astronauten kijken door het raamke en zien van ver dat onze aarde er heel mooi uitziet. Maar de aarde is ver van mooi en… dat is aan de mens te danken. Mensen maken er regelmatig een knoeiboel van: men verkwist, bevuilt en bezoedelt, en ondertussen is er ruzie, haat, geweld en oorlog. Mensen zijn zo bezig met zichzelf en met de dagelijkse jacht, dat men amper beseft dat men bezig is de aarde en zichzelf te vernietigen. Ik overdrijf misschien een beetje, maar toch…
De sfeer en de geest van onze tijd is: lopen, vliegen en werken om aardse goederen te verzamelen. En als we die hebben, dan lopen we weer en maken ons druk om wat we hebben te vermeerderen en te verdedigen. Ondertussen hebben we geen tijd om aan God te denken en tot Hem te bidden en zo wordt al ons drukke gedoe niet onder Gods zegen geplaatst. Ik overdrijf misschien een beetje, maar toch…
Als God niet meer mag meedoen zijn er mensen die in zeven sloten tegelijk lopen. Ze lopen op dwaalwegen ten koste van zichzelf, ten koste van hun naasten, soms ten koste van hun allernaasten. Dwaalwegen of afgoden zijn er vele en worden met grote ijver gezocht en aanbeden. Denk maar aan de afgoden van geld, macht, egoïsme, genotzucht en hebzucht. In de tijd van de Romeinen zei men: “Geef het volk ‘brood en spelen’ want dan blijft het volk rustig”. ‘Brood en spelen’ gaan dikwijls ten koste van anderen. Ik overdrijf misschien een beetje, maar toch…
In de vastentijd mogen we beseffen dat een mens niet van brood alleen leeft, maar van ieder woord dat God tot ons spreekt. Om dichter tot elkaar te komen is het ook nodig om steeds meer van de afgoden los te komen. In de veertigdaagse vastentijd klinken de woorden van Jezus: “De tijd is vervuld en het Rijk Gods is nabij; bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap”. Gods Rijk is vrede, liefde, goedheid, solidariteit, ook aandacht voor de schepping van de Schepper. Om de vastentijd goed te beleven vraagt de Heer Jezus Christus om ons tot Hem te keren, te bekeren, om te keren en in Hem te geloven en Zijn Blijde Boodschap aan te nemen. De veertigdaagse vastentijd die we beginnen is daar de meest geschikte tijd voor. Een mens wordt daar echt niet armer van, alleen maar rijker van binnen. Ik overdrijf niet.
Pastor Karel Loodts
Lees meer
LICHTMISVIERING IN DE SINT-GERMANUSKERK.
Op zondag 5 februari werd er in onze kerk tijdens de wekelijkse eucharistieviering aandacht besteed aan “Lichtmis” of de “Opdracht van de Heer in de tempel”. Bij het begin van de viering werden traditioneel kaarsjes gewijd en op het einde kregen alle aanwezige kinderen, en dat waren er heel veel, de kinderzegen en een medaille. Het was een ware gezinsviering.
Lees meer
LICHTMISVIERING IN DE SINT-GERMANUSKERK.
Op zondag 5 februari werd er in onze kerk tijdens de wekelijkse eucharistieviering aandacht besteed aan “Lichtmis” of de “Opdracht van de Heer in de tempel”. Bij het begin van de viering werden traditioneel kaarsjes gewijd en op het einde kregen alle aanwezige kinderen, en dat waren er heel veel, de kinderzegen en een medaille. Het was een ware gezinsviering.
VIERINGEN SINT-MARGRIETE-HOUTEM
Gehoor gevend aan de vraag van de dekenij om de verwarmingskosten te verminderen, hebben wij de kerk wel geopend op de geëigende zaterdagen van de maand, maar niet gestookt. Wij danken de mensen die komen bidden zijn, en hen die met muziek en de lezingen van de dag dat gebed ingekaderd hebben.
Wij gaan ervan uit dat het weer terug zachter wordt en zullen in maart de draad heropnemen van de gebedsvieringen, de 2-de, 4-de en eventueel 5-de zaterdag, dus 11 maart, 25 maart, 8 april (Pasen) enz.
Zoals de profeet Jesaja zegt over de Lijdende Dienaar (de Messias, Jezus): ‘Hij zal het geknakte riet niet breken en de smeulende vlam niet doven.’
Lees meer
VIERINGEN SINT-MARGRIETE-HOUTEM
Gehoor gevend aan de vraag van de dekenij om de verwarmingskosten te verminderen, hebben wij de kerk wel geopend op de geëigende zaterdagen van de maand, maar niet gestookt. Wij danken de mensen die komen bidden zijn, en hen die met muziek en de lezingen van de dag dat gebed ingekaderd hebben.
Wij gaan ervan uit dat het weer terug zachter wordt en zullen in maart de draad heropnemen van de gebedsvieringen, de 2-de, 4-de en eventueel 5-de zaterdag, dus 11 maart, 25 maart, 8 april (Pasen) enz.
Zoals de profeet Jesaja zegt over de Lijdende Dienaar (de Messias, Jezus): ‘Hij zal het geknakte riet niet breken en de smeulende vlam niet doven.’
Een nieuw startpunt
Volgende week woensdag is het Aswoensdag en dan begint de Vastentijd van veertig dagen, oftewel de Veertigdagentijd. Met Aswoensdag kunnen we het askruisje ontvangen en begint de lange mars van veertig dagen op weg naar het Paasfeest. De as waarmee wij getekend worden, herinnert ons dat het leven een weg van vergankelijkheid is. Want wat blijft er van een mens over? Wat blijft er over van de kracht en de schoonheid, van de successen en het aanzien? Als je het uitstrooien van de as van een dierbare al eens hebt meegemaakt, dan voel je dat je oog in oog staat met de nietigheid van het mensenleven. Daarom is het goed dat wij op Aswoensdag daaraan herinnerd worden: “Gedenk mens, dat gij stof zijt en tot stof zult wederkeren”. Is dat pessimistisch? Neen. Als we ons bewust worden van onze vergankelijkheid, is dat voor een Christen een startpunt en een startsein voor een nieuw begin. We kijken met andere ogen naar de dingen. Hoe ga je om met de dingen van deze aarde, met de grondstoffen, met de natuur? Hoe ga je om met het leven dat voorbijgaat? Want we zijn vergankelijk, dat is onontkoombaar. Maar Aswoensdag betekent ook: het vergankelijke zal bekleed worden met onvergankelijkheid. Wat sterfelijk is zal bekleed worden met onsterfelijkheid. Dat is ons Christelijk geloof. Aswoensdag is het sein voor een nieuwe start op onze levenstocht – dóór de dood en vergankelijkheid heen – naar de Verrijzenis en de ontmoeting met God als bron van onvergankelijk leven.
We laten ons tekenen met het Askruisje. We mogen bij het bedenken dat wij stof zijn en tot stof zullen wederkeren ook bedenken: “Mens, bedenk dat gij door God bemind wordt en eeuwig door God bemind wordt”. God roept ons tijdens dit aardse leven op om Hem te volgen. De Heer Jezus Christus zegt tot ieder van ons: “Keer je tot Mij” en “Volg Mij.” Wij mogen onze levensroute plannen aan de hand van Jezus Christus. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven en als wij vertrouwvol met Hem meegaan, dan zal Zijn liefde de garantie zijn voor een eeuwige toekomst; dan krijgen wij straks leven in overvloed.
Leven in overvloed begint hier al, in dit leven. Daarom is het voor ieder van ons belangrijk om positief en actief te worden in deze periode van veertig dagen. We bereiden ons voor op het komende Paasfeest en – we kijken verder – het eeuwig leven bij God die onze toekomst is. Daarom nodigt deze tijd ons uit tot een nieuwe toeleg op het gebed, tot een bewuster ontvangen van de Sacramenten en tot naastenliefde. We kunnen concrete daden stellen: een beetje soberder leven, onze bijdrage aan de Vastenactie, aandacht voor mensen in onze omgeving die hulp nodig hebben of wachten op een bezoekje of een vriendelijk woord. Bij dit alles gaat het er wel om dit te doen zonder bijbedoelingen, met bescheidenheid, voor het oog van God en niet voor het oog van mensen. Wij moeten niet proberen om onszelf te verheffen en proberen op te vallen bij de mensen. Jezus zegt: “Zo’n mensen hebben hun beloning al ontvangen: aanzien en bewondering van de mensen.”
Met Aswoensdag gaan wij een gezegende tijd in. ’t Is zoals bij de geboorte van een kind. Als alles goed verloopt blijft een baby veertig weken (negen maanden) in de schoot van de moeder, vóór de geboorte. Wij gaan met Aswoensdag de Veertigdaagse Vastentijd binnen om hérboren te worden, om op te staan uit de zonde, om dienstbaar te zijn, om God en onze naasten lief te hebben, om daden van bekering te stellen, om vruchten te dragen waar wij en velen wél bij varen. Een tip:
. Zij heeft Jezus negen maanden gedragen en bracht Hem ‘ter wereld’. Als wij in ons leven Maria betrekken, dan draagt Zij ons in dit leven en brengt ons ‘ter Hemel’.
Pastor Karel Loodts
Lees meer
Een nieuw startpunt
Volgende week woensdag is het Aswoensdag en dan begint de Vastentijd van veertig dagen, oftewel de Veertigdagentijd. Met Aswoensdag kunnen we het askruisje ontvangen en begint de lange mars van veertig dagen op weg naar het Paasfeest. De as waarmee wij getekend worden, herinnert ons dat het leven een weg van vergankelijkheid is. Want wat blijft er van een mens over? Wat blijft er over van de kracht en de schoonheid, van de successen en het aanzien? Als je het uitstrooien van de as van een dierbare al eens hebt meegemaakt, dan voel je dat je oog in oog staat met de nietigheid van het mensenleven. Daarom is het goed dat wij op Aswoensdag daaraan herinnerd worden: “Gedenk mens, dat gij stof zijt en tot stof zult wederkeren”. Is dat pessimistisch? Neen. Als we ons bewust worden van onze vergankelijkheid, is dat voor een Christen een startpunt en een startsein voor een nieuw begin. We kijken met andere ogen naar de dingen. Hoe ga je om met de dingen van deze aarde, met de grondstoffen, met de natuur? Hoe ga je om met het leven dat voorbijgaat? Want we zijn vergankelijk, dat is onontkoombaar. Maar Aswoensdag betekent ook: het vergankelijke zal bekleed worden met onvergankelijkheid. Wat sterfelijk is zal bekleed worden met onsterfelijkheid. Dat is ons Christelijk geloof. Aswoensdag is het sein voor een nieuwe start op onze levenstocht – dóór de dood en vergankelijkheid heen – naar de Verrijzenis en de ontmoeting met God als bron van onvergankelijk leven.
We laten ons tekenen met het Askruisje. We mogen bij het bedenken dat wij stof zijn en tot stof zullen wederkeren ook bedenken: “Mens, bedenk dat gij door God bemind wordt en eeuwig door God bemind wordt”. God roept ons tijdens dit aardse leven op om Hem te volgen. De Heer Jezus Christus zegt tot ieder van ons: “Keer je tot Mij” en “Volg Mij.” Wij mogen onze levensroute plannen aan de hand van Jezus Christus. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven en als wij vertrouwvol met Hem meegaan, dan zal Zijn liefde de garantie zijn voor een eeuwige toekomst; dan krijgen wij straks leven in overvloed.
Leven in overvloed begint hier al, in dit leven. Daarom is het voor ieder van ons belangrijk om positief en actief te worden in deze periode van veertig dagen. We bereiden ons voor op het komende Paasfeest en – we kijken verder – het eeuwig leven bij God die onze toekomst is. Daarom nodigt deze tijd ons uit tot een nieuwe toeleg op het gebed, tot een bewuster ontvangen van de Sacramenten en tot naastenliefde. We kunnen concrete daden stellen: een beetje soberder leven, onze bijdrage aan de Vastenactie, aandacht voor mensen in onze omgeving die hulp nodig hebben of wachten op een bezoekje of een vriendelijk woord. Bij dit alles gaat het er wel om dit te doen zonder bijbedoelingen, met bescheidenheid, voor het oog van God en niet voor het oog van mensen. Wij moeten niet proberen om onszelf te verheffen en proberen op te vallen bij de mensen. Jezus zegt: “Zo’n mensen hebben hun beloning al ontvangen: aanzien en bewondering van de mensen.”
Met Aswoensdag gaan wij een gezegende tijd in. ’t Is zoals bij de geboorte van een kind. Als alles goed verloopt blijft een baby veertig weken (negen maanden) in de schoot van de moeder, vóór de geboorte. Wij gaan met Aswoensdag de Veertigdaagse Vastentijd binnen om hérboren te worden, om op te staan uit de zonde, om dienstbaar te zijn, om God en onze naasten lief te hebben, om daden van bekering te stellen, om vruchten te dragen waar wij en velen wél bij varen. Een tip:
. Zij heeft Jezus negen maanden gedragen en bracht Hem ‘ter wereld’. Als wij in ons leven Maria betrekken, dan draagt Zij ons in dit leven en brengt ons ‘ter Hemel’.
Pastor Karel Loodts
Vriendschap voor het leven
We hebben in onze Westerse samenleving heel veel. We hebben geweldige scholen, goede gezondheidszorg, informatie uit alle hoeken van de wereld, als je werkt verdien je geld en je hoeft niet te werken tot je vijfennegentig bent, je bent vrij om te gaan en staan waar je wilt, er is vrijheid van meningsuiting (tenminste, dat denken we). Zelfs als je uit de materialistische boot valt zijn er maatschappelijke instellingen als vangnet (de gaten worden wel steeds groter, waar ‘Mensen in Nood’ en ‘Bezorgd Om Mensen’ iets aan proberen te doen). Eigenlijk hoeft niemand honger of groot gebrek te lijden.
Maar… in ons snelvarend Westen voelen velen zich opgejaagd, onder druk staan, moe, eenzaam, leeg. Naast allerlei lichamelijke en materiële zaken, heeft ons hartje nog iets anders nodig. Wat alle mensen gemeen hebben is het verlangen naar vriendschap. Arbeider, student(e), zakenvrouw, pastoor, religieus, politicus of misdadiger: ze zoeken het soms op de vreemdste plaatsen, maar allemaal verlangen ze naar echte vriendschap.
Echte vriendschap is als een prachtige parel: zeldzaam. Want vriendschap vraagt een bewuste keuze, trouw, tijd, geduld, en zo groeit het vertrouwen. Eigenlijk is vriendschap één van de vele mysteries van het leven. Vriendschap maakt het leven zinvol en schenkt vreugde. Vriendschap motiveert je en verruimt je horizon. Een goede vriend of vriendin geeft je nieuwe inzichten in het leven. In de gesprekken voel je dat je gewaardeerd wordt en belangrijk bent. Je leert praten en delen met elkaar. Daarom is het belangrijk dat een kind een vriend of vriendin heeft. Bij een echte vriend(in) voel je je veilig en je weet dat je niet gekwetst wordt.
Je kunt vier niveaus van vriendschap onderscheiden. Ten eerste: Kennissen. Dat zijn mensen waar je ‘hallo’ of ‘goede morgen’ tegen zegt als je elkaar tegenkomt. Het zijn mensen die ooit een vriend(in) zouden kunnen worden. Ieder mens heeft veel ‘kennissen’, ze veranderen gemakkelijk, bij het veranderen van school, werk of woonplaats. De tweede soort: Gelegenheidsvrienden. Dat zijn mensen waarbij je je op je gemak voelt en je deelt met hen bepaalde interesses. Je komt ze tegen op je levensweg en ze lopen een tijd met je mee. De derde soort: Nabije Vrienden. Dat zijn mensen waar je met plezier veel tijd en energie aan besteedt. Het gebeurt dat je iemand ontmoet en denkt “het klikt”. De nabije vrienden komen voort uit gelegenheidsvrienden waarbij je je gewoon goed bij voelt. Deze mensen wil je écht kennen. En als het wederzijds is, dan schenk je elkaar steeds meer vertrouwen. Dan kan een diepe vriendschap groeien. Zo komen we bij de vierde soort: Diepe Vriendschap. Het zijn ‘vrienden voor het leven’. Dit soort vriendschap komt niet dikwijls voor. Als je zo vijf vrienden hebt in één mensenleven, dan ben je rijk, schatrijk! Zo’n echte vriend(in) ken je al heel lang. Meestal komen ze voort uit kennissen en groeien ze van gelegenheidsvriend(in) naar een nabije vriend(in). Zo’n vriendschap is een langzaam proces, je ontvouwt je meer en meer voor de ander. Zo iemand kent je sterktes en ook je zwaktes. Hij/zij kent je verleden, je toekomstplannen, je levensfilosofie. Je durft dingen te zeggen die je tegen een ander niet zegt. Je hoeft je niet beter voor te doen dan je bent, want hij/zij kent je door en door en… aanvaardt je. Het is een vriendschap die kan zwijgen en, wat er ook gebeurt, hij/zij ís er. Eigenlijk, vóór je trouwt zou je elkaar eerst als goede vriend(in) moeten leren kennen. Daarna pas kun je de ander nóg beter leren kennen. In een goed huwelijk zijn man en vrouw allereerst goede vrienden van elkaar.
Al deze positieve eigenschappen zijn zeker ook van toepassing op God. Deze Grote Vriend heeft aan je Zijn eigen Zoon gegeven. Jezus Christus had ook vrienden, zijn apostelen. Deze ‘vrienden voor het leven’ beleefden samen met Jezus alle gebeurtenissen. Ze trokken met Hem mee door Palestina, ze waren erbij toen Jezus op Witte Donderdag ‘het Brood brak’ en zei “Blijft dit doen om Mij te gedenken”. Ze waren bij Jezus’ beproeving in de Hof van Olijven, ook al vielen ze in slaap… Onder aan het Kruis was er nog maar één vriend die bij Maria gebleven was, de rest was helemaal overstuur en bang weggevlucht. Gelukkig dat Maria er was, anders was Johannes waarschijnlijk ook gevlucht. Toen Jezus aan het Kruis hing zei Hij: “Ik heb dorst”. Daarna waren ze op één na, allemaal weer samen, biddend en hopend op een groot Wonder. En dat gebeurde ook toen Jezus opstond uit de dood. Met Pinksteren werden ze allemaal eropuit gestuurd om als ‘vriend van Jezus’ andere mensen te zoeken die Jezus’ ‘vrienden voor het leven’ wilden worden. Want onze God heeft dorst, dorst naar jouw vriendschap.
Als priester in de zone Tienen is het mijn taak om te verwijzen naar de Grootste Vriend van mensen: Gods Zoon Jezus Christus. Vaak lopen mensen gekwetst rond omdat ze niet meer weten dat ze geschapen zijn naar het beeld en de gelijkenis met God. Het menselijke hart vindt vreugde en rust wanneer de Heer erin aanwezig mag zijn. In de vriendschap met Hem vinden wij onze levensvreugde. Want wat Diepe Vriendschap is zien wij in de Drie-ene God: Vader, Zoon en Heilige Geest. De vriendschap tussen mensen is een afspiegeling van deze innige Vriendschap.
Voor Christenen komt de vriendschap met Jezus Christus op de eerste plaats. Verbonden met Hem zorgt Hij ervoor dat menselijke vriendschap steeds weer gevoed wordt en niet ontspoort of uit de bocht vliegt. Trouwens, als je ‘vriend(in) voor het leven’ wegvalt, blijft Zijn Vriendschap als een prachtige parel. Gelovige mensen kunnen ook vriendschap sluiten met Heiligen en Engelen. Zo kun je een relatie opbouwen met je Engelbewaarder of met een Heilige die je inspireert. Maria bijvoorbeeld. Zij zorgt ervoor dat – wat er ook gebeurt – je met Jezus verbonden blijft. Je kunt bijvoorbeeld meer gaan lezen over een Heilige die je inspireert, je kan op zijn/haar voorspraak bidden tot God. Het wordt een ‘hemelse’ vriendschap.
Aardse en hemelse vriendschap geven het leven kleur. Ik wens je minstens één trouwe vriend(in), die je steunt in goede en kwade dagen, in ziekte en gezondheid, alle dagen van jouw leven. Onvoorwaardelijke vriendschap, vrienden voor het leven, arm in arm door het leven. Trouwens, weet je wat er mooier is dan een jong koppel arm in arm? Het antwoord is: datzelfde koppel vijftig jaar later, arm in arm.
Pastoor Karel Loodts
Lees meer
Vriendschap voor het leven
We hebben in onze Westerse samenleving heel veel. We hebben geweldige scholen, goede gezondheidszorg, informatie uit alle hoeken van de wereld, als je werkt verdien je geld en je hoeft niet te werken tot je vijfennegentig bent, je bent vrij om te gaan en staan waar je wilt, er is vrijheid van meningsuiting (tenminste, dat denken we). Zelfs als je uit de materialistische boot valt zijn er maatschappelijke instellingen als vangnet (de gaten worden wel steeds groter, waar ‘Mensen in Nood’ en ‘Bezorgd Om Mensen’ iets aan proberen te doen). Eigenlijk hoeft niemand honger of groot gebrek te lijden.
Maar… in ons snelvarend Westen voelen velen zich opgejaagd, onder druk staan, moe, eenzaam, leeg. Naast allerlei lichamelijke en materiële zaken, heeft ons hartje nog iets anders nodig. Wat alle mensen gemeen hebben is het verlangen naar vriendschap. Arbeider, student(e), zakenvrouw, pastoor, religieus, politicus of misdadiger: ze zoeken het soms op de vreemdste plaatsen, maar allemaal verlangen ze naar echte vriendschap.
Echte vriendschap is als een prachtige parel: zeldzaam. Want vriendschap vraagt een bewuste keuze, trouw, tijd, geduld, en zo groeit het vertrouwen. Eigenlijk is vriendschap één van de vele mysteries van het leven. Vriendschap maakt het leven zinvol en schenkt vreugde. Vriendschap motiveert je en verruimt je horizon. Een goede vriend of vriendin geeft je nieuwe inzichten in het leven. In de gesprekken voel je dat je gewaardeerd wordt en belangrijk bent. Je leert praten en delen met elkaar. Daarom is het belangrijk dat een kind een vriend of vriendin heeft. Bij een echte vriend(in) voel je je veilig en je weet dat je niet gekwetst wordt.
Je kunt vier niveaus van vriendschap onderscheiden. Ten eerste: Kennissen. Dat zijn mensen waar je ‘hallo’ of ‘goede morgen’ tegen zegt als je elkaar tegenkomt. Het zijn mensen die ooit een vriend(in) zouden kunnen worden. Ieder mens heeft veel ‘kennissen’, ze veranderen gemakkelijk, bij het veranderen van school, werk of woonplaats. De tweede soort: Gelegenheidsvrienden. Dat zijn mensen waarbij je je op je gemak voelt en je deelt met hen bepaalde interesses. Je komt ze tegen op je levensweg en ze lopen een tijd met je mee. De derde soort: Nabije Vrienden. Dat zijn mensen waar je met plezier veel tijd en energie aan besteedt. Het gebeurt dat je iemand ontmoet en denkt “het klikt”. De nabije vrienden komen voort uit gelegenheidsvrienden waarbij je je gewoon goed bij voelt. Deze mensen wil je écht kennen. En als het wederzijds is, dan schenk je elkaar steeds meer vertrouwen. Dan kan een diepe vriendschap groeien. Zo komen we bij de vierde soort: Diepe Vriendschap. Het zijn ‘vrienden voor het leven’. Dit soort vriendschap komt niet dikwijls voor. Als je zo vijf vrienden hebt in één mensenleven, dan ben je rijk, schatrijk! Zo’n echte vriend(in) ken je al heel lang. Meestal komen ze voort uit kennissen en groeien ze van gelegenheidsvriend(in) naar een nabije vriend(in). Zo’n vriendschap is een langzaam proces, je ontvouwt je meer en meer voor de ander. Zo iemand kent je sterktes en ook je zwaktes. Hij/zij kent je verleden, je toekomstplannen, je levensfilosofie. Je durft dingen te zeggen die je tegen een ander niet zegt. Je hoeft je niet beter voor te doen dan je bent, want hij/zij kent je door en door en… aanvaardt je. Het is een vriendschap die kan zwijgen en, wat er ook gebeurt, hij/zij ís er. Eigenlijk, vóór je trouwt zou je elkaar eerst als goede vriend(in) moeten leren kennen. Daarna pas kun je de ander nóg beter leren kennen. In een goed huwelijk zijn man en vrouw allereerst goede vrienden van elkaar.
Al deze positieve eigenschappen zijn zeker ook van toepassing op God. Deze Grote Vriend heeft aan je Zijn eigen Zoon gegeven. Jezus Christus had ook vrienden, zijn apostelen. Deze ‘vrienden voor het leven’ beleefden samen met Jezus alle gebeurtenissen. Ze trokken met Hem mee door Palestina, ze waren erbij toen Jezus op Witte Donderdag ‘het Brood brak’ en zei “Blijft dit doen om Mij te gedenken”. Ze waren bij Jezus’ beproeving in de Hof van Olijven, ook al vielen ze in slaap… Onder aan het Kruis was er nog maar één vriend die bij Maria gebleven was, de rest was helemaal overstuur en bang weggevlucht. Gelukkig dat Maria er was, anders was Johannes waarschijnlijk ook gevlucht. Toen Jezus aan het Kruis hing zei Hij: “Ik heb dorst”. Daarna waren ze op één na, allemaal weer samen, biddend en hopend op een groot Wonder. En dat gebeurde ook toen Jezus opstond uit de dood. Met Pinksteren werden ze allemaal eropuit gestuurd om als ‘vriend van Jezus’ andere mensen te zoeken die Jezus’ ‘vrienden voor het leven’ wilden worden. Want onze God heeft dorst, dorst naar jouw vriendschap.
Als priester in de zone Tienen is het mijn taak om te verwijzen naar de Grootste Vriend van mensen: Gods Zoon Jezus Christus. Vaak lopen mensen gekwetst rond omdat ze niet meer weten dat ze geschapen zijn naar het beeld en de gelijkenis met God. Het menselijke hart vindt vreugde en rust wanneer de Heer erin aanwezig mag zijn. In de vriendschap met Hem vinden wij onze levensvreugde. Want wat Diepe Vriendschap is zien wij in de Drie-ene God: Vader, Zoon en Heilige Geest. De vriendschap tussen mensen is een afspiegeling van deze innige Vriendschap.
Voor Christenen komt de vriendschap met Jezus Christus op de eerste plaats. Verbonden met Hem zorgt Hij ervoor dat menselijke vriendschap steeds weer gevoed wordt en niet ontspoort of uit de bocht vliegt. Trouwens, als je ‘vriend(in) voor het leven’ wegvalt, blijft Zijn Vriendschap als een prachtige parel. Gelovige mensen kunnen ook vriendschap sluiten met Heiligen en Engelen. Zo kun je een relatie opbouwen met je Engelbewaarder of met een Heilige die je inspireert. Maria bijvoorbeeld. Zij zorgt ervoor dat – wat er ook gebeurt – je met Jezus verbonden blijft. Je kunt bijvoorbeeld meer gaan lezen over een Heilige die je inspireert, je kan op zijn/haar voorspraak bidden tot God. Het wordt een ‘hemelse’ vriendschap.
Aardse en hemelse vriendschap geven het leven kleur. Ik wens je minstens één trouwe vriend(in), die je steunt in goede en kwade dagen, in ziekte en gezondheid, alle dagen van jouw leven. Onvoorwaardelijke vriendschap, vrienden voor het leven, arm in arm door het leven. Trouwens, weet je wat er mooier is dan een jong koppel arm in arm? Het antwoord is: datzelfde koppel vijftig jaar later, arm in arm.
Pastoor Karel Loodts
ZONDAG 22 JANUARI 2023: VIERING MEDEWERKERS
Beste mensen,
We ervaren allemaal, vroeg of laat, dat de wereld rondom ons verandert: soms te traag maar veelal te snel. We proberen dat wel te managen … daarmee om te gaan … maar eenvoudig is dat niet.
Vorig jaar werd nog maar eens pijnlijk duidelijk dat we nauwelijks greep hebben op de gebeurtenissen. Het heengaan van onze betreurde pastoor Joris was een schok en tevens luidde dit het einde van een tijdperk in. Wat we zo gewoon waren, was dat plots niet meer. Feitelijk werd onze parochiegemeenschap letterlijk en figuurlijk wakker geschud. Veranderingen drongen zich op, of we het wilden of niet.
De verschillende kerkelijke overheden moesten ingrijpen. Met priester Karel Loodts kregen we een nieuwe voorganger, die in zijn eigen stijl een nieuwe schwung moet brengen in de parochie. De kerkraad moest actie ondernemen in een razendsnel evoluerend kerkenlandschap, dat bovendien niet gespaard bleef van covid-maatregelen en van opgelegde energiebesparingen.
Vandaag willen wij op passende wijze een stukje geschiedenis afsluiten. Dit doen we door een aantal trouwe medewerkers in de schijnwerpers te plaatsen en onze dankbaarheid en waardering te betuigen voor hun jarenlang engagement in de Tiense parochiegemeenschap.
Allereerst willen wij de ploeg van het Heilig Hart bedanken voor hun onvoorwaardelijke inzet. Sofie, Marina, Jacques en Joan. Zij bleven, ondanks de spanningen die er zeker waren, zich volle 100% inzetten voor hun H. Hartkerk. In hun plaats kan ik me best voorstellen dat dit niet altijd evident was in toch wel ondankbare omstandigheden. Hun volharding en toewijding verdienen dan ook ons grootste respect en waardering.
We nemen ook afscheid van Vianney, de Afrikaanse zon in de kerk van Onze-Lieve-Vrouw ten Poel. Ik leerde Vianney de afgelopen jaren kennen als een bijzonder aimabel man die graag discussieerde over geloof gerelateerde problemen en ook bijzonder leergierig uit de hoek kon komen. Vianney is het levende bewijs van de wereldkerk. Ik heb de grootste bewondering voor zijn inzet in een omgeving die hem niet altijd onvoorwaardelijk accepteerde en met open armen ontving.
Tenslotte komt ook aan de carrière van Claire als koster een einde. Als ik zeg dat zij een monument was in onze parochie dan overdrijf ik zeker niet. Claire was de regulator in de parochie, de onbetwiste beheerser van de agenda en de onvolprezen sidekick van pastoor Hardiquest. Ik vermoed dat we ons moeilijk kunnen voorstellen wat zijn heengaan voor haar betekende en toch bleef zij zich met meer dan gewone toewijding inzetten voor haar kerk. Claire was veel meer dan koster. Zij was met instemming van de pastoor de mederegisseur van het liturgisch gebeuren in de kerk, kortom zij werd onmisbaar. En toch verlaat Claire eind januari de dekenij op de Veemarkt en zo neemt ze letterlijk afscheid van haar vertrouwde omgeving. Ik weet ook dat men langs alle kanten aan haar mouw trekt om toch maar niet de misdienaars in de steek te laten, om toch maar de boekhouding van de stichting te blijven doen, om toch maar mensen in nood verder te managen … om toch maar….. Claire het betekent dat velen je zullen missen om wat je deed en betekende voor de parochie van Sint-Germanus; en hiervoor kunnen we je niet voldoende bedanken.
Maar beste parochianen, afscheid nemen betekent niet dat we letterlijk en figuurlijk gaan stilvallen, integendeel. Met plezier en veel verwachting kan de kerkraad meedelen dat zij in de figuur van Mario Ogiers een nieuwe koster heeft aangeworven. Voortaan staat Mario in voor de kostertaken in alle Tiense kerken. Een niet te onderschatten opdracht waarvan ik weet dat hij ze heel graag doet. Wij hopen dat een aantal parochianen zich als vrijwilliger willen engageren om zijn taken te verlichten.
Om dit allemaal te bezegelen biedt de kerkraad aan alle aanwezigen een drankje aan in de kerk.
Lees meer
ZONDAG 22 JANUARI 2023: VIERING MEDEWERKERS
Beste mensen,
We ervaren allemaal, vroeg of laat, dat de wereld rondom ons verandert: soms te traag maar veelal te snel. We proberen dat wel te managen … daarmee om te gaan … maar eenvoudig is dat niet.
Vorig jaar werd nog maar eens pijnlijk duidelijk dat we nauwelijks greep hebben op de gebeurtenissen. Het heengaan van onze betreurde pastoor Joris was een schok en tevens luidde dit het einde van een tijdperk in. Wat we zo gewoon waren, was dat plots niet meer. Feitelijk werd onze parochiegemeenschap letterlijk en figuurlijk wakker geschud. Veranderingen drongen zich op, of we het wilden of niet.
De verschillende kerkelijke overheden moesten ingrijpen. Met priester Karel Loodts kregen we een nieuwe voorganger, die in zijn eigen stijl een nieuwe schwung moet brengen in de parochie. De kerkraad moest actie ondernemen in een razendsnel evoluerend kerkenlandschap, dat bovendien niet gespaard bleef van covid-maatregelen en van opgelegde energiebesparingen.
Vandaag willen wij op passende wijze een stukje geschiedenis afsluiten. Dit doen we door een aantal trouwe medewerkers in de schijnwerpers te plaatsen en onze dankbaarheid en waardering te betuigen voor hun jarenlang engagement in de Tiense parochiegemeenschap.
Allereerst willen wij de ploeg van het Heilig Hart bedanken voor hun onvoorwaardelijke inzet. Sofie, Marina, Jacques en Joan. Zij bleven, ondanks de spanningen die er zeker waren, zich volle 100% inzetten voor hun H. Hartkerk. In hun plaats kan ik me best voorstellen dat dit niet altijd evident was in toch wel ondankbare omstandigheden. Hun volharding en toewijding verdienen dan ook ons grootste respect en waardering.
We nemen ook afscheid van Vianney, de Afrikaanse zon in de kerk van Onze-Lieve-Vrouw ten Poel. Ik leerde Vianney de afgelopen jaren kennen als een bijzonder aimabel man die graag discussieerde over geloof gerelateerde problemen en ook bijzonder leergierig uit de hoek kon komen. Vianney is het levende bewijs van de wereldkerk. Ik heb de grootste bewondering voor zijn inzet in een omgeving die hem niet altijd onvoorwaardelijk accepteerde en met open armen ontving.
Tenslotte komt ook aan de carrière van Claire als koster een einde. Als ik zeg dat zij een monument was in onze parochie dan overdrijf ik zeker niet. Claire was de regulator in de parochie, de onbetwiste beheerser van de agenda en de onvolprezen sidekick van pastoor Hardiquest. Ik vermoed dat we ons moeilijk kunnen voorstellen wat zijn heengaan voor haar betekende en toch bleef zij zich met meer dan gewone toewijding inzetten voor haar kerk. Claire was veel meer dan koster. Zij was met instemming van de pastoor de mederegisseur van het liturgisch gebeuren in de kerk, kortom zij werd onmisbaar. En toch verlaat Claire eind januari de dekenij op de Veemarkt en zo neemt ze letterlijk afscheid van haar vertrouwde omgeving. Ik weet ook dat men langs alle kanten aan haar mouw trekt om toch maar niet de misdienaars in de steek te laten, om toch maar de boekhouding van de stichting te blijven doen, om toch maar mensen in nood verder te managen … om toch maar….. Claire het betekent dat velen je zullen missen om wat je deed en betekende voor de parochie van Sint-Germanus; en hiervoor kunnen we je niet voldoende bedanken.
Maar beste parochianen, afscheid nemen betekent niet dat we letterlijk en figuurlijk gaan stilvallen, integendeel. Met plezier en veel verwachting kan de kerkraad meedelen dat zij in de figuur van Mario Ogiers een nieuwe koster heeft aangeworven. Voortaan staat Mario in voor de kostertaken in alle Tiense kerken. Een niet te onderschatten opdracht waarvan ik weet dat hij ze heel graag doet. Wij hopen dat een aantal parochianen zich als vrijwilliger willen engageren om zijn taken te verlichten.
Om dit allemaal te bezegelen biedt de kerkraad aan alle aanwezigen een drankje aan in de kerk.
VORMSEL OPLINTER
Op 23/01/2023 vierden 38 vormelingen van Oplinter, Kumtich en Vissenaken eucharistie
en vertelden aan de talrijke aanwezigen waarom zij wensten gevormd te worden.
Lees meer
CONFRÉRIE VAN SINCTE- MOOR
Zondag 15 januari werd de feestdag van de H. Maurus traditiegetrouw herdacht met een plechtige eucharistieviering georganiseerd door de Confrérie van Sincte- Moor in de Kapel van O.L.V.- ten- Steen te Grimde.
De viering werd voorgegaan door de Proost van de Confrérie, E.P. Pieter Joris , Franciscaan en door Adjunct- Hoofdprovoost Gilbert Declercq.
De misviering werd stijlvol opgeluisterd door Benny Taverniers ( zang ) en Bart Debbaut aan het orgel en door samenzang .
Hoofdprovoost Gui Nijs werd onlangs geopereerd . Zijn revalidatie verloopt gunstig .Hij kon echter nog niet deelnemen aan de viering. Onze gedachten en onze gebeden voor een spoedig herstel waren bij hem .
Na de viering werd er door alle aanwezigen geklonken op het Nieuwe Jaar 2023!
De Confrérie nodigt iedereen nu reeds van harte uit voor de volgende Viering in de Kapel op zondag 21 mei om 10.30 u.
Lees meer
CONFRÉRIE VAN SINCTE- MOOR
Zondag 15 januari werd de feestdag van de H. Maurus traditiegetrouw herdacht met een plechtige eucharistieviering georganiseerd door de Confrérie van Sincte- Moor in de Kapel van O.L.V.- ten- Steen te Grimde.
De viering werd voorgegaan door de Proost van de Confrérie, E.P. Pieter Joris , Franciscaan en door Adjunct- Hoofdprovoost Gilbert Declercq.
De misviering werd stijlvol opgeluisterd door Benny Taverniers ( zang ) en Bart Debbaut aan het orgel en door samenzang .
Hoofdprovoost Gui Nijs werd onlangs geopereerd . Zijn revalidatie verloopt gunstig .Hij kon echter nog niet deelnemen aan de viering. Onze gedachten en onze gebeden voor een spoedig herstel waren bij hem .
Na de viering werd er door alle aanwezigen geklonken op het Nieuwe Jaar 2023!
De Confrérie nodigt iedereen nu reeds van harte uit voor de volgende Viering in de Kapel op zondag 21 mei om 10.30 u.
AFSCHEID VAN BIJNA 1000 JAAR PAROCHIE GRIMDE (4)
I: Ook jij hebt gekozen om meer dan één steen te verleggen in de parochie van Grimde, terwijl je ook nog vele andere talenten hebt. Waarom heb je gedurende 70 jaar daar je tijd en energie ingestoken?
G: Velen zullen zich mijn moeder herinneren als een zeer werkzame vrouw. Misschien zit het dus in de genen. Maar mijn drijfveer vond ik in de eerste plaats in mijn christelijke overtuiging en mijn voorliefde voor kerkelijke rituelen. Er is nog een derde reden: mijn moeder baatte in Grimde een goed beklante buurtwinkel uit. Het is maar dank zij de klanten uit Grimde en Hakendover dat het financieel mogelijk was dat ik verder kon studeren. Ik wilde voor hen iets terugdoen in de vorm van goed verzorgde kerkelijke diensten. Dat heet dankbaarheid zeker.
I: Is het niet hard nu afscheid te moeten nemen van een parochie, van een kerk waar je je een heel mensenleven voor hebt ingezet?
G: Als ik met mijn hart redeneer, vind ik dat heel erg. Als ik mijn verstand gebruik moet ik toegeven dat het niet anders kan. Er is eerst het probleem van de priesterroepingen. Er zijn nog amper, vaak overvraagde voorgangers en zij kunnen zich niet meer inzetten als motor van het christelijk geïnspireerd gemeenschapsleven. Wij konden in Grimde, dank zij een geëngageerde dirigent, nog rekenen op een behoorlijk kerkkoor en een beperkt aantal ziekenbezoekers. De Confrérie van Sincte Moor is dan nog een buitenbeentje. En daarmee houdt het op.
Daarbij komt dat de maatschappij een niet religieuze richting is ingeslagen. De bevolking van Grimde is op tien, vijftien jaar tijd grondig veranderd. De ouderen, vaak praktiserende bewoners zijn vervangen door buitenlandse mensen en door jonge gezinnen die zich alleen nog maar tot de kerk wenden op enkele mijlpalen in hun leven. Ik moet bekennen dat langer een parochie in stand houden zowel qua financies als tijd nog moeilijk te verantwoorden is. Het zij zo.
Met Hakendover hebben we zeker door de relatie tussen de kapel en ‘Het dertienmaal’ sinds jaar en dag een goede relatie. Ik heb er alle vertrouwen in dat het in de toekomst zo zal blijven.
Gui G. Nijs
Lees meer
De wereld rust op twee zuilen
Om met een gerust geweten door het leven te gaan, raadde de Heilige Bernardus zijn medebroeders aan om regelmatig de volgende vragen te overwegen: waar kom je vandaan? wat is je taak in dit ondermaanse? waar moet je uitkomen? Benedictus zei dat als we deze drie vragen overwegen er vandaag, zoals in het verleden, heiligen opstaan. Bernardus liet dan ook geen moment onbenut om de hele dag zijn werk, zorgen en alledaagse vermoeienissen God aan te bieden, als een voortdurend ‘gebed’. Wij kunnen dat ook doen. Wij mogen zelfs beseffen dat sport, muziek, werk en ontspanning middelen zijn om te groeien in geloof, hoop en liefde.
Ondertussen mogen wij – Christenen – beseffen dat onze wereld op twee zuilen rust zodat ze niet ten onder draait. De eerste zuil is de Eucharistie waarop een van de polen van de wereld rust; de tweede zuil is de verering van de Heilige Maagd Maria. Toevallig zijn dat twee dingen die Jezus ons gegeven heeft vóór Zijn sterven, als een laatste testament.
Op de avond voordat Jezus Christus zou sterven ging Hij met zijn apostelen aan tafel. Hij nam brood in zijn handen en sprak een dankgebed uit. Toen deelde Hij het Brood met zijn vrienden en zei: “Neemt en eet hiervan, gij allen, want dit is Mijn Lichaam dat voor u gegeven wordt.” Nadat Hij de beker gezegend had, zei Hij tot Zijn vrienden: “Blijft dit doen om Mij te gedenken.” Toen Jezus een paar uur later aan het Kruis hing heeft Hij aan Zijn Moeder een ander Moederschap gegeven: “Vrouw, ziedaar Uw zoon.” Die zoon was Johannes. Maar ieder van ons is ook die zoon of dochter!
Die Moeder komt op de tippen van haar tenen naar ons toe. Zo is Ze verschenen in Lourdes, Fatima, Banneux, Medjugorje en andere plaatsen. Maria is bezorgd voor haar kinderen en Zij weet wat er omgaat in ons hoofd en hart. Onze Hemelse Moeder voelt met ons mee, leeft met ons mee, lacht met ons mee als het goed gaat en huilt met ons mee als het slecht gaat. Onze Moeder wil ons leren hoe we met moeilijkheden kunnen omgaan. Bovenal wil die Moeder ons verder doen kijken dan onze neus lang is. Ze helpt ons te kijken naar de diepere dingen des levens. Ze wil ons leren stapjes/stappen zetten in het geloof en in de dienstbaarheid aan elkaar. Zij leert ons om stil te staan bij wat er écht toe doet. Zo wil Maria ons opvoeden in het geloof, de hoop en de liefde (liefde tot medemensen én liefde tot God, dat laatste wordt wel eens vergeten). Maria droomt ook over onze toekomst. Het is een eeuwige oneindige toekomst.
Wanneer je straks naar de kerk gaat kun je daar aan denken. Beeld je dan in dat je in de Eucharistie samen met Maria onder het Kruis staat. Misschien zul je de Heer dan horen zeggen: “Vrouw, ziedaar Uw zoon, ziedaar Uw dochter.” En misschien zal Maria dan antwoorden: “Ik hoop dat je alles zult doen wat Hij je zeggen zal! Ondertussen bid ik voor je, nu en in het uur van jouw dood.”
Pastoor Karel Loodts
Lees meer
De wereld rust op twee zuilen
Om met een gerust geweten door het leven te gaan, raadde de Heilige Bernardus zijn medebroeders aan om regelmatig de volgende vragen te overwegen: waar kom je vandaan? wat is je taak in dit ondermaanse? waar moet je uitkomen? Benedictus zei dat als we deze drie vragen overwegen er vandaag, zoals in het verleden, heiligen opstaan. Bernardus liet dan ook geen moment onbenut om de hele dag zijn werk, zorgen en alledaagse vermoeienissen God aan te bieden, als een voortdurend ‘gebed’. Wij kunnen dat ook doen. Wij mogen zelfs beseffen dat sport, muziek, werk en ontspanning middelen zijn om te groeien in geloof, hoop en liefde.
Ondertussen mogen wij – Christenen – beseffen dat onze wereld op twee zuilen rust zodat ze niet ten onder draait. De eerste zuil is de Eucharistie waarop een van de polen van de wereld rust; de tweede zuil is de verering van de Heilige Maagd Maria. Toevallig zijn dat twee dingen die Jezus ons gegeven heeft vóór Zijn sterven, als een laatste testament.
Op de avond voordat Jezus Christus zou sterven ging Hij met zijn apostelen aan tafel. Hij nam brood in zijn handen en sprak een dankgebed uit. Toen deelde Hij het Brood met zijn vrienden en zei: “Neemt en eet hiervan, gij allen, want dit is Mijn Lichaam dat voor u gegeven wordt.” Nadat Hij de beker gezegend had, zei Hij tot Zijn vrienden: “Blijft dit doen om Mij te gedenken.” Toen Jezus een paar uur later aan het Kruis hing heeft Hij aan Zijn Moeder een ander Moederschap gegeven: “Vrouw, ziedaar Uw zoon.” Die zoon was Johannes. Maar ieder van ons is ook die zoon of dochter!
Die Moeder komt op de tippen van haar tenen naar ons toe. Zo is Ze verschenen in Lourdes, Fatima, Banneux, Medjugorje en andere plaatsen. Maria is bezorgd voor haar kinderen en Zij weet wat er omgaat in ons hoofd en hart. Onze Hemelse Moeder voelt met ons mee, leeft met ons mee, lacht met ons mee als het goed gaat en huilt met ons mee als het slecht gaat. Onze Moeder wil ons leren hoe we met moeilijkheden kunnen omgaan. Bovenal wil die Moeder ons verder doen kijken dan onze neus lang is. Ze helpt ons te kijken naar de diepere dingen des levens. Ze wil ons leren stapjes/stappen zetten in het geloof en in de dienstbaarheid aan elkaar. Zij leert ons om stil te staan bij wat er écht toe doet. Zo wil Maria ons opvoeden in het geloof, de hoop en de liefde (liefde tot medemensen én liefde tot God, dat laatste wordt wel eens vergeten). Maria droomt ook over onze toekomst. Het is een eeuwige oneindige toekomst.
Wanneer je straks naar de kerk gaat kun je daar aan denken. Beeld je dan in dat je in de Eucharistie samen met Maria onder het Kruis staat. Misschien zul je de Heer dan horen zeggen: “Vrouw, ziedaar Uw zoon, ziedaar Uw dochter.” En misschien zal Maria dan antwoorden: “Ik hoop dat je alles zult doen wat Hij je zeggen zal! Ondertussen bid ik voor je, nu en in het uur van jouw dood.”
Pastoor Karel Loodts
AFSCHEID VAN BIJNA 1000 JAAR PAROCHIE GRIMDE (3)
Schilderij van de Confrérie van Sincte Moor uit de eerste helft van de 18e eeuw (hangt in de kapel van Onze-Lieve-Vrouw-ten-Steen)
I: Wat een figuur en deed hij dat helemaal alleen?
G: Van Hoebroeck bezat zoveel charisma maar tevens zoveel dwingende overtuigingskracht dat iedereen het vanzelfsprekend vond om zich voor zijn zaak in te zetten.
Dat zulk een mentor een jonge medewerker kreeg, leek bijna vanzelfsprekend. Kris Thevissen kind van de eigen parochie, werd aangesteld als zijn onderpastoor. Alhoewel ze bijna tegenpolen waren, kwamen ze bijzonder goed overeen. Kris lag goed bij de jeugd, bij de jonge gezinnen en ging met de ‘Jongensclub’ mee op buitenlandse kampen.
Toen pastoor Van Hoebroeck deken werd, liet hij een grote leemte na. Maar meer nog dan zijn stenen verwezenlijkingen is hij belangrijk voor het feit dat hij jonge mensen zodanig heeft gekneed en gevormd dat ze vandaag nog steeds de bezielende, maar beperkte kern uitmaken van het parochiewerk in Grimde.
I Het moet niet gemakkelijk geweest zijn om zo een icoon op te volgen?
G: In 1973 werd Louis Ceuleers pastoor van deze parochie en zou dat 31 jaar blijven. Hij ligt begraven op het kerkhof van Grimde. Hij was vooral een goed mens maar kon de daadkracht van zijn voorganger niet doortrekken. Zijn aandacht ging vooral naar de eucharistieviering. Hij slaagde erin elk weekend vier missen op te dragen, waarvan één heel vroeg in de kapel van O.L.Vrouw-ten-Steen. Gedurende vele jaren heb ik in zijn zondagavondmis op mijn eentje elke functie vervuld behalve die van de pastoor zelf. Toch was zijn verblijf in Grimde niet zonder verdiensten. Hij had veel aandacht voor de minderbedeelden en voor mensen met problemen, hij liet opnieuw de processie uitgaan en de kerk herstellen ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan. Om de vernieuwing van het oudere gedeelte van de parochielokalen te bekostigen, verkocht hij ‘De Boshut’.
Toen de zondagse vieringen in de kapel van O.L.Vrouw-ten-Steen wegvielen, ging de zorg en de aandacht voor dit 14de eeuws pareltje ook achteruit. Samen met Eric Roelens richtte ik naar eeuwenoude traditie de ‘Confrérie van Sincte Moor’ op. Het zijn twaalf wakkere burgers die de zorg, de traditie en de rituelen van deze kapel in ere willen houden en bewaren. Met onze lange rode mantels vormen wij inmiddels een gekend beeld in onze stad.
I: Kreeg Grimde toen nog een nieuwe pastoor?
G: Opnieuw waren we twee jaar aangewezen op wisselende celebranten, juist toen ik me als secretaris van de kerkfabriek mee inzette om de continuïteit te garanderen. Ook het invullen van de plaatselijke bladzijden van Kerk en Leven nam ik lange tijd voor mijn rekening.
Het tekort aan priesters begon zich sterker te laten voelen. Of is het eerder het teveel aan kerken, een luxe die wij ons als gelovigen zoveel eeuwen konden permitteren?
Gelukkig voor ons werkt de missionering in twee richtingen. Pater Sylvester Mpia Bokoma, scheutist, werd aangesteld als pastoor voor de parochies Bost, Goetsenhoven, Hakendover en Grimde. Door zijn goede luim en vriendelijkheid sloten de parochianen hem algauw in hun hart. Doordat hij naast zijn parochiewerk ook nog heel wat andere opdrachten had, moest hij zich vooral richten op zijn pastoraal werk, het opdragen van eucharistievieringen en het toedienen van sacramenten.
Als hij in 2019 vertrekt, beseffen wij dat hij onze laatste pastoor zal worden. Grimde zal dan geen hoofdkerk meer zijn en het kerkgebouw is op termijn voorzien voor andere bestemmingen. Binnen zeer afzienbare tijd wordt de bijna 1000-jarige parochie opgeheven. In het jaar 956 bestond de kerk van Grimde als behorende tot de hoofdkerk van Hakendover. We zijn nu meer dan duizend jaar later, de cirkel is opnieuw gesloten. Gelukkig is er de kapel van O.L.Vrouw-ten-Steen nog die voor Grimde wat mogelijkheden biedt. De Confrérie van Sincte Moor blijft er een paar keer per jaar de liturgische vieringen verzorgen.
Wordt vervolgd
Lees meer
AFSCHEID VAN BIJNA 1000 JAAR PAROCHIE GRIMDE (3)
Schilderij van de Confrérie van Sincte Moor uit de eerste helft van de 18e eeuw (hangt in de kapel van Onze-Lieve-Vrouw-ten-Steen)
I: Wat een figuur en deed hij dat helemaal alleen?
G: Van Hoebroeck bezat zoveel charisma maar tevens zoveel dwingende overtuigingskracht dat iedereen het vanzelfsprekend vond om zich voor zijn zaak in te zetten.
Dat zulk een mentor een jonge medewerker kreeg, leek bijna vanzelfsprekend. Kris Thevissen kind van de eigen parochie, werd aangesteld als zijn onderpastoor. Alhoewel ze bijna tegenpolen waren, kwamen ze bijzonder goed overeen. Kris lag goed bij de jeugd, bij de jonge gezinnen en ging met de ‘Jongensclub’ mee op buitenlandse kampen.
Toen pastoor Van Hoebroeck deken werd, liet hij een grote leemte na. Maar meer nog dan zijn stenen verwezenlijkingen is hij belangrijk voor het feit dat hij jonge mensen zodanig heeft gekneed en gevormd dat ze vandaag nog steeds de bezielende, maar beperkte kern uitmaken van het parochiewerk in Grimde.
I Het moet niet gemakkelijk geweest zijn om zo een icoon op te volgen?
G: In 1973 werd Louis Ceuleers pastoor van deze parochie en zou dat 31 jaar blijven. Hij ligt begraven op het kerkhof van Grimde. Hij was vooral een goed mens maar kon de daadkracht van zijn voorganger niet doortrekken. Zijn aandacht ging vooral naar de eucharistieviering. Hij slaagde erin elk weekend vier missen op te dragen, waarvan één heel vroeg in de kapel van O.L.Vrouw-ten-Steen. Gedurende vele jaren heb ik in zijn zondagavondmis op mijn eentje elke functie vervuld behalve die van de pastoor zelf. Toch was zijn verblijf in Grimde niet zonder verdiensten. Hij had veel aandacht voor de minderbedeelden en voor mensen met problemen, hij liet opnieuw de processie uitgaan en de kerk herstellen ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan. Om de vernieuwing van het oudere gedeelte van de parochielokalen te bekostigen, verkocht hij ‘De Boshut’.
Toen de zondagse vieringen in de kapel van O.L.Vrouw-ten-Steen wegvielen, ging de zorg en de aandacht voor dit 14de eeuws pareltje ook achteruit. Samen met Eric Roelens richtte ik naar eeuwenoude traditie de ‘Confrérie van Sincte Moor’ op. Het zijn twaalf wakkere burgers die de zorg, de traditie en de rituelen van deze kapel in ere willen houden en bewaren. Met onze lange rode mantels vormen wij inmiddels een gekend beeld in onze stad.
I: Kreeg Grimde toen nog een nieuwe pastoor?
G: Opnieuw waren we twee jaar aangewezen op wisselende celebranten, juist toen ik me als secretaris van de kerkfabriek mee inzette om de continuïteit te garanderen. Ook het invullen van de plaatselijke bladzijden van Kerk en Leven nam ik lange tijd voor mijn rekening.
Het tekort aan priesters begon zich sterker te laten voelen. Of is het eerder het teveel aan kerken, een luxe die wij ons als gelovigen zoveel eeuwen konden permitteren?
Gelukkig voor ons werkt de missionering in twee richtingen. Pater Sylvester Mpia Bokoma, scheutist, werd aangesteld als pastoor voor de parochies Bost, Goetsenhoven, Hakendover en Grimde. Door zijn goede luim en vriendelijkheid sloten de parochianen hem algauw in hun hart. Doordat hij naast zijn parochiewerk ook nog heel wat andere opdrachten had, moest hij zich vooral richten op zijn pastoraal werk, het opdragen van eucharistievieringen en het toedienen van sacramenten.
Als hij in 2019 vertrekt, beseffen wij dat hij onze laatste pastoor zal worden. Grimde zal dan geen hoofdkerk meer zijn en het kerkgebouw is op termijn voorzien voor andere bestemmingen. Binnen zeer afzienbare tijd wordt de bijna 1000-jarige parochie opgeheven. In het jaar 956 bestond de kerk van Grimde als behorende tot de hoofdkerk van Hakendover. We zijn nu meer dan duizend jaar later, de cirkel is opnieuw gesloten. Gelukkig is er de kapel van O.L.Vrouw-ten-Steen nog die voor Grimde wat mogelijkheden biedt. De Confrérie van Sincte Moor blijft er een paar keer per jaar de liturgische vieringen verzorgen.
Wordt vervolgd
De twee belangrijkste momenten van het leven
Ieder mens verlangt naar liefde, vriendschap, vrede, vreugde… Velen verlangen ook naar sport, muziek, werk en ontspanning. Op zich prachtige dingen. Toch lijkt het wel of een mens een bodemloze put is. Men kan die ‘put’ telkens opnieuw en opnieuw en opnieuw met allerlei sensaties, dingen en eisen proberen te vullen. Men kan zelfs verslaafd raken aan geld, genot, gemak, ambities, macht of iets anders… Toch mogen we beseffen dat we een ziel hebben en een Vader in de Hemel.
Deze Vader-God heeft elke mens geschapen met dat ‘oneindig’ verlangen. Op aarde kan niets dat verlangen vullen. We mogen geloven dat de oneindige God het oneindig verlangen in een mens kan vullen omdat Hij de Bron en Oorsprong is van alle goede dingen. We herinneren ons de woorden die Jezus heeft gezegd: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven.” Ofwel was Hij zot, ofwel had/heeft Hij gelijk. Het is te gemakkelijk om Jezus Christus bij de zotten te klasseren. Onze Kerk heeft een geschiedenis van 2000 jaar – met vallen en opstaan – die het tegendeel bewijst.
We horen wel eens dat de Kerk de eigen tijd – de trein – gemist heeft, dat ze een achterhoedegevecht levert en hardnekkig de klok probeert terug te zetten. Vanuit het standpunt van ‘steeds vooruit, nooit achteruit’ klinkt dat logisch. Maar de Kerk zet geen klok terug of stil of vooruit. De Kerk tikt de eeuwen door, door de tijd, en opent voor iedereen de deur naar God. God is elke tijd (al-tijd) aanwezig. In tijden van grote geloofsbeleving is dat vanzelfsprekend want de gelovige mens leeft dan in een wereld waarin God een plaats heeft. In een tijd die zich losmaakt van God – een tijd zoals de onze – is God de grote Onbekende. Toch blijft God de Bron en Oorsprong van alle dingen en Hij kan en wil het oneindig verlangen van een mens vervullen.
Daarom is het ‘nu’ belangrijk, want – of je het ervaart of niet – het ‘nu’ is gevuld met Gods Aanwezigheid. Een ander belangrijk moment in een mensenleven is ‘het uur van onze dood’. Als we straks in dat uur zijn blijven er twee vragen over: zullen we elkaar na dit uur nog weerzien? en: heb ik zo geleefd dat het straks mogelijk is om elkaar weer te zien?
We mogen Maria vragen ons te helpen. Trouwens, in het Weesgegroet bidden we voor die twee belangrijkste momenten in het mensenleven. We vragen aan Maria: “Bid voor ons, nu en in het uur van onze dood.” Ondertussen wandelen we hier en nu in geloof, hoop en liefde door het leven, en in het gelovig vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt omdat de Heer er is.
Pastoor Karel Loodts
Lees meer
De twee belangrijkste momenten van het leven
Ieder mens verlangt naar liefde, vriendschap, vrede, vreugde… Velen verlangen ook naar sport, muziek, werk en ontspanning. Op zich prachtige dingen. Toch lijkt het wel of een mens een bodemloze put is. Men kan die ‘put’ telkens opnieuw en opnieuw en opnieuw met allerlei sensaties, dingen en eisen proberen te vullen. Men kan zelfs verslaafd raken aan geld, genot, gemak, ambities, macht of iets anders… Toch mogen we beseffen dat we een ziel hebben en een Vader in de Hemel.
Deze Vader-God heeft elke mens geschapen met dat ‘oneindig’ verlangen. Op aarde kan niets dat verlangen vullen. We mogen geloven dat de oneindige God het oneindig verlangen in een mens kan vullen omdat Hij de Bron en Oorsprong is van alle goede dingen. We herinneren ons de woorden die Jezus heeft gezegd: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven.” Ofwel was Hij zot, ofwel had/heeft Hij gelijk. Het is te gemakkelijk om Jezus Christus bij de zotten te klasseren. Onze Kerk heeft een geschiedenis van 2000 jaar – met vallen en opstaan – die het tegendeel bewijst.
We horen wel eens dat de Kerk de eigen tijd – de trein – gemist heeft, dat ze een achterhoedegevecht levert en hardnekkig de klok probeert terug te zetten. Vanuit het standpunt van ‘steeds vooruit, nooit achteruit’ klinkt dat logisch. Maar de Kerk zet geen klok terug of stil of vooruit. De Kerk tikt de eeuwen door, door de tijd, en opent voor iedereen de deur naar God. God is elke tijd (al-tijd) aanwezig. In tijden van grote geloofsbeleving is dat vanzelfsprekend want de gelovige mens leeft dan in een wereld waarin God een plaats heeft. In een tijd die zich losmaakt van God – een tijd zoals de onze – is God de grote Onbekende. Toch blijft God de Bron en Oorsprong van alle dingen en Hij kan en wil het oneindig verlangen van een mens vervullen.
Daarom is het ‘nu’ belangrijk, want – of je het ervaart of niet – het ‘nu’ is gevuld met Gods Aanwezigheid. Een ander belangrijk moment in een mensenleven is ‘het uur van onze dood’. Als we straks in dat uur zijn blijven er twee vragen over: zullen we elkaar na dit uur nog weerzien? en: heb ik zo geleefd dat het straks mogelijk is om elkaar weer te zien?
We mogen Maria vragen ons te helpen. Trouwens, in het Weesgegroet bidden we voor die twee belangrijkste momenten in het mensenleven. We vragen aan Maria: “Bid voor ons, nu en in het uur van onze dood.” Ondertussen wandelen we hier en nu in geloof, hoop en liefde door het leven, en in het gelovig vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt omdat de Heer er is.
Pastoor Karel Loodts
PROCESSIETOREN
Na vakkundige conserveringsbehandeling bevindt de processietoren zich terug op zijn vertrouwde plaats vooraan in de kerk. Het Mariabeeld, met prachtige goudbrokaten mantel, schittert als weleer.
Lees meer
PROCESSIETOREN
Na vakkundige conserveringsbehandeling bevindt de processietoren zich terug op zijn vertrouwde plaats vooraan in de kerk. Het Mariabeeld, met prachtige goudbrokaten mantel, schittert als weleer.
GODDELIJKE ZALIGMAKER HAKENDOVER
Wegens vakantie van de koster zal de kerk niet open zijn op dinsdag en vrijdag voor een persoonlijk gebed van 30 januari tot en met 26 februari.
Lees meer
OVERLEDEN HAKENDOVER
-Wim Grossen geboren op 30/08/1958 en overleden op 10/01/23. Hij was bestuurs- en spelend lid bij de Koninklijke Fanfare St.-Isidorus Hakendover en nam gedurende decennia steevast deel aan de paardenprocessie.
-Ad van Boxtel geboren 26/07/39 en overleden op 8/01/2023. Hij was broedermeester bij de broederschap van Tilburg die jaarlijks met Pasen de bedevaart naar Hakendover ondernemen en erelid van Hakendover Processiecomité.
Lees meer
NIEUWJAARSDRINK 2023 VISSENAKEN
De parochieploeg organiseerde op 11 januari 2023, na 2 jaar onderbreking, opnieuw de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie voor alle medewerkers in de kerken en hun partners. Met een hapje en drankje werd het een gezellige avond en kon iedereen bedankt worden voor hun inzet en hulp bij het kerkgebeuren. Alzo werd de onderlinge samenhorigheid aangemoedigd, zodat iedereen enthousiast betrokken blijft.
Lees meer
NIEUWJAARSDRINK 2023 VISSENAKEN
De parochieploeg organiseerde op 11 januari 2023, na 2 jaar onderbreking, opnieuw de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie voor alle medewerkers in de kerken en hun partners. Met een hapje en drankje werd het een gezellige avond en kon iedereen bedankt worden voor hun inzet en hulp bij het kerkgebeuren. Alzo werd de onderlinge samenhorigheid aangemoedigd, zodat iedereen enthousiast betrokken blijft.
AFSCHEID VAN BIJNA 1000 JAAR PAROCHIE GRIMDE (2)
I: En toen kwam pastoor Van Hoebroeck
Waarschijnlijk besefte men in het bisdom dat de parochie van Grimde nood had aan een dynamische parochieherder. Als onderpastoor van Sint Germanus had hij uitgeblonken door zijn werking met en voor de jeugd: misdienaars, jeugdkoren, Chiro. Maar hij was vooral de grondlegger van de scouts en de bouwer, letterlijk, van het Rakkersveld. Met zijn aanstekelijk enthousiasme heeft hij in die tien jaar Grimde, tot hij vertrok als deken van Landen, meer dan één steen verlegd in de rivier.
Hij begon met het oprichten van twee jeugdkoren, ‘de Vinken’ voor de jongens en ‘de Viooltjes’ voor de meisjes. Hij zocht en vond in mij als aspirant-onderwijzer een jonge dirigent, die wat van het Gregoriaans afwist. Daarnaast was ik ook lid van het dertigkoppig vierstemmig volwassenenkoor. Het zingen in het kerkkoor van Grimde hield ik meer dan 50 jaar vol, daarvan zelfs 8 jaar tegelijk ook zanger in het kerkkoor van Hakendover.
Als voorstander van een ingrijpende nieuwe wind na het Concilie was hij een voortrekker van vieringen in de volkstaal, hij paste het kerkinterieur aan en liet leken hun taak in de vieringen opnemen. Zo behoorde ik tot een van de eerste lichtingen lekenlectoren.
De pastorie werd omgevormd om tot een echt ontmoetingscentrum. Hij wist zelfs de jonge mensen te enthousiasmeren om een verouderd deel van de pastorie helpen af te breken, de bomen en planten in de verwilderde tuin te helpen verwijderen en de grond te egaliseren om er een sportveld en een speeltuin aan te leggen voor de Grimdense jeugd. Omdat hij toen al besefte dat parochie zijn maar mogelijk was door gemeenschap te vormen, bouwde hij het parochielokaal ‘Het Polderke’.
I: Met zoveel materiële infrastructuur moet er ook veel mogelijk zijn geweest voor het jeugdwerk en het verenigingsleven?
G: Inderdaad. Grimde bloeide met een dynamiek die het daarna nooit nog heeft gekend.
De speelpleinwerking in ‘Den Hof’ van het Polderke kende veel succes en werd met waakzaam oog geobserveerd door de pastoor en door ons begeleid. De voetbalmatchen elke avond op het sportveld resulteerde in de voetbalploeg ‘Polderke’. Gedurende veertig jaar heeft Polderke in diverse liefhebberscompetities meegedraaid met sportiviteit en kameraadschap als belangrijkste ingrediënten. Zelf heb ik er 28 jaar gevoetbald als speler-voorzitter. Polderke was, zeker onder de vakantie, onze tweede thuis.
De jaarlijkse kampen met de ’Vinken’ en de ‘Viooltjes’ waren de aanzet voor het oprichten van een afdeling Scouts en Gidsen. Ze kregen elk hun lokalen: de jongens aan de Tommen, de meisjes in de parochielokalen. Voor meerdaagse activiteiten bouwde Van Hoebroeck ‘De Blokhut’ in een bos van 3 ha. gelegen in Stok-Oplinter. Zowel als leider en later ook als foerier heb ik aan mijn engagement in scouting de beste herinneringen.
Wordt vervolgd
Lees meer
AFSCHEID VAN BIJNA 1000 JAAR PAROCHIE GRIMDE (2)
I: En toen kwam pastoor Van Hoebroeck
Waarschijnlijk besefte men in het bisdom dat de parochie van Grimde nood had aan een dynamische parochieherder. Als onderpastoor van Sint Germanus had hij uitgeblonken door zijn werking met en voor de jeugd: misdienaars, jeugdkoren, Chiro. Maar hij was vooral de grondlegger van de scouts en de bouwer, letterlijk, van het Rakkersveld. Met zijn aanstekelijk enthousiasme heeft hij in die tien jaar Grimde, tot hij vertrok als deken van Landen, meer dan één steen verlegd in de rivier.
Hij begon met het oprichten van twee jeugdkoren, ‘de Vinken’ voor de jongens en ‘de Viooltjes’ voor de meisjes. Hij zocht en vond in mij als aspirant-onderwijzer een jonge dirigent, die wat van het Gregoriaans afwist. Daarnaast was ik ook lid van het dertigkoppig vierstemmig volwassenenkoor. Het zingen in het kerkkoor van Grimde hield ik meer dan 50 jaar vol, daarvan zelfs 8 jaar tegelijk ook zanger in het kerkkoor van Hakendover.
Als voorstander van een ingrijpende nieuwe wind na het Concilie was hij een voortrekker van vieringen in de volkstaal, hij paste het kerkinterieur aan en liet leken hun taak in de vieringen opnemen. Zo behoorde ik tot een van de eerste lichtingen lekenlectoren.
De pastorie werd omgevormd om tot een echt ontmoetingscentrum. Hij wist zelfs de jonge mensen te enthousiasmeren om een verouderd deel van de pastorie helpen af te breken, de bomen en planten in de verwilderde tuin te helpen verwijderen en de grond te egaliseren om er een sportveld en een speeltuin aan te leggen voor de Grimdense jeugd. Omdat hij toen al besefte dat parochie zijn maar mogelijk was door gemeenschap te vormen, bouwde hij het parochielokaal ‘Het Polderke’.
I: Met zoveel materiële infrastructuur moet er ook veel mogelijk zijn geweest voor het jeugdwerk en het verenigingsleven?
G: Inderdaad. Grimde bloeide met een dynamiek die het daarna nooit nog heeft gekend.
De speelpleinwerking in ‘Den Hof’ van het Polderke kende veel succes en werd met waakzaam oog geobserveerd door de pastoor en door ons begeleid. De voetbalmatchen elke avond op het sportveld resulteerde in de voetbalploeg ‘Polderke’. Gedurende veertig jaar heeft Polderke in diverse liefhebberscompetities meegedraaid met sportiviteit en kameraadschap als belangrijkste ingrediënten. Zelf heb ik er 28 jaar gevoetbald als speler-voorzitter. Polderke was, zeker onder de vakantie, onze tweede thuis.
De jaarlijkse kampen met de ’Vinken’ en de ‘Viooltjes’ waren de aanzet voor het oprichten van een afdeling Scouts en Gidsen. Ze kregen elk hun lokalen: de jongens aan de Tommen, de meisjes in de parochielokalen. Voor meerdaagse activiteiten bouwde Van Hoebroeck ‘De Blokhut’ in een bos van 3 ha. gelegen in Stok-Oplinter. Zowel als leider en later ook als foerier heb ik aan mijn engagement in scouting de beste herinneringen.
Wordt vervolgd
Gedragen worden
Je werd negen maanden gedragen in de schoot van moeder. Daar kun je niets van herinneren maar dat was (letterlijk) levensbelangrijk. Daarom kun je dit nu lezen. Nadat je de moederschoot verlaten had werd je opnieuw gedragen. Moeder droeg je op de arm, maanden lang, en na een tijdje begon je, met vallen en opstaan, te stappen. Toch werd je nog jaren gedragen door ouders, familie, leerkrachten, vrienden en mensen die het goed met je voor hadden. Dit was ook levensbelangrijk. Trouwens, alles en iedereen wordt gedragen. Op dit moment, nu je dit leest, word je gedragen door de aarde. Je valt er niet af, maar je wordt vastgehouden. Tegelijk ben je zo vrij als een vogeltje om te gaan en te staan waar je wilt. Het gedragen worden was en is nog steeds levensbelangrijk. We hebben elkaar nodig.
Toch kan het leven wankelen door een ‘aardbeving’. Als mensen iets ergs overkomt geeft dat het gevoel dat alles instort of dreigt in te storten. Trouwens, hoe goed je ook gedragen wordt en of je jong, oud, blank, gekleurd, rijk, arm, christen, niet-christen bent… de dood spaart niemand. Je kunt aan nabestaanden de beste materiële hulp aanbieden, maar het verlies en verdriet is daarmee niet weg. Is er dan nog iets dat je draagt? Ja! Het geloof draagt je ook. Ik denk dan aan Maria, de moeder van Jezus Christus. Zij voelde de grond onder haar voeten trillen en kon niets voor haar Zoon doen toen Hij, slechts 33 jaar oud, stierf aan het Kruis. Toch behield Maria haar geloof. Het geloof hielp haar verder te kijken dan het ‘hier en nu’. Daarom, voel je ook gedragen door het geloof.
Als pastoor kom ik bij mensen die een dierbare verloren en dan gebeurt het dat men zegt: “Ik kan niet meer in God geloven. Hoe kon God dit laten gebeuren?” Ik zeg dan heel voorzichtig: “Ik geloof dat God er is en we hopen elkaar eens weer te zien.” Vanuit ons geloof weten we dat de dood niet het laatste woord heeft. Jezus is opgestaan uit de dood. Hij leeft, nog steeds! Daarom word je als gedoopte en gelovige ook gedragen door Jezus Christus. Door het doopsel leeft de Heer in je, je bent een tempel van de Heilige Geest. Hij draagt je en de Heer heeft het beste met je voor. Hoe moeilijk het soms ook is om in jezelf een Christus-drager te herkennen, je bent het wel. Dankzij dit jarenlang ‘gedragen worden’, ben je in staat om zelf bepaalde leuke en minder leuke dingen te ‘dragen’ én kun je ook medemensen ‘dragen’. Als gedoopte ben je de voeten, handen en stem van de Heer. En jij, als Christus-drager, mag dat nieuwe leven doorgeven door anderen te dragen en voor te gaan in geloof, hoop en liefde. Zo ben je geroepen om de Heer bij mensen te brengen.
Daarom een uitnodiging: zorg dat je een wakkere gelovige bent. Laat je elke zaterdag of zondag wekken door de Heer zelf. In de Eucharistie komt de Heer aanwezig en krijg je voedsel om van te leven en je krijgt dan de kracht om alles te dragen wat op jouw weg komt. En als je 100 jaar bent en sterft, dan draagt de Heer je het eeuwige leven binnen.
Pastoor Karel Loodts
Lees meer
Gedragen worden
Je werd negen maanden gedragen in de schoot van moeder. Daar kun je niets van herinneren maar dat was (letterlijk) levensbelangrijk. Daarom kun je dit nu lezen. Nadat je de moederschoot verlaten had werd je opnieuw gedragen. Moeder droeg je op de arm, maanden lang, en na een tijdje begon je, met vallen en opstaan, te stappen. Toch werd je nog jaren gedragen door ouders, familie, leerkrachten, vrienden en mensen die het goed met je voor hadden. Dit was ook levensbelangrijk. Trouwens, alles en iedereen wordt gedragen. Op dit moment, nu je dit leest, word je gedragen door de aarde. Je valt er niet af, maar je wordt vastgehouden. Tegelijk ben je zo vrij als een vogeltje om te gaan en te staan waar je wilt. Het gedragen worden was en is nog steeds levensbelangrijk. We hebben elkaar nodig.
Toch kan het leven wankelen door een ‘aardbeving’. Als mensen iets ergs overkomt geeft dat het gevoel dat alles instort of dreigt in te storten. Trouwens, hoe goed je ook gedragen wordt en of je jong, oud, blank, gekleurd, rijk, arm, christen, niet-christen bent… de dood spaart niemand. Je kunt aan nabestaanden de beste materiële hulp aanbieden, maar het verlies en verdriet is daarmee niet weg. Is er dan nog iets dat je draagt? Ja! Het geloof draagt je ook. Ik denk dan aan Maria, de moeder van Jezus Christus. Zij voelde de grond onder haar voeten trillen en kon niets voor haar Zoon doen toen Hij, slechts 33 jaar oud, stierf aan het Kruis. Toch behield Maria haar geloof. Het geloof hielp haar verder te kijken dan het ‘hier en nu’. Daarom, voel je ook gedragen door het geloof.
Als pastoor kom ik bij mensen die een dierbare verloren en dan gebeurt het dat men zegt: “Ik kan niet meer in God geloven. Hoe kon God dit laten gebeuren?” Ik zeg dan heel voorzichtig: “Ik geloof dat God er is en we hopen elkaar eens weer te zien.” Vanuit ons geloof weten we dat de dood niet het laatste woord heeft. Jezus is opgestaan uit de dood. Hij leeft, nog steeds! Daarom word je als gedoopte en gelovige ook gedragen door Jezus Christus. Door het doopsel leeft de Heer in je, je bent een tempel van de Heilige Geest. Hij draagt je en de Heer heeft het beste met je voor. Hoe moeilijk het soms ook is om in jezelf een Christus-drager te herkennen, je bent het wel. Dankzij dit jarenlang ‘gedragen worden’, ben je in staat om zelf bepaalde leuke en minder leuke dingen te ‘dragen’ én kun je ook medemensen ‘dragen’. Als gedoopte ben je de voeten, handen en stem van de Heer. En jij, als Christus-drager, mag dat nieuwe leven doorgeven door anderen te dragen en voor te gaan in geloof, hoop en liefde. Zo ben je geroepen om de Heer bij mensen te brengen.
Daarom een uitnodiging: zorg dat je een wakkere gelovige bent. Laat je elke zaterdag of zondag wekken door de Heer zelf. In de Eucharistie komt de Heer aanwezig en krijg je voedsel om van te leven en je krijgt dan de kracht om alles te dragen wat op jouw weg komt. En als je 100 jaar bent en sterft, dan draagt de Heer je het eeuwige leven binnen.
Pastoor Karel Loodts
KERK SINT-MARGRIETE-HOUTEM
Kerk Sint-Margriete-Houtem: binnenzicht
Zoals vorig jaar willen wij parochianen en anderen de kans geven om naar de kerk te komen op de tweede, vierde en eventuele vijfde zaterdag van elke maand.
Tijdens de winterperiode (januari en februari) van 17.15 u tot 18.30 u voor persoonlijk gebed; er is dan orgelmuziek. Vanaf maart hopelijk voor de gebeds- en communiedienst om 18.00 u., daar is naast orgel ook zang voorzien.
Enkele feestdagen: palmwijding, Paaszaterdag, Pinksteren, Sint Margriet, O.L.V. ten-Hemel-Opneming, Allerheiligen kunnen we op zaterdag plannen, Kerstavond op zondag.
Wij hopen u hiermee een dienst te bewijzen, en danken allen die erbij helpen.
Lees meer
KERK SINT-MARGRIETE-HOUTEM
Kerk Sint-Margriete-Houtem: binnenzicht
Zoals vorig jaar willen wij parochianen en anderen de kans geven om naar de kerk te komen op de tweede, vierde en eventuele vijfde zaterdag van elke maand.
Tijdens de winterperiode (januari en februari) van 17.15 u tot 18.30 u voor persoonlijk gebed; er is dan orgelmuziek. Vanaf maart hopelijk voor de gebeds- en communiedienst om 18.00 u., daar is naast orgel ook zang voorzien.
Enkele feestdagen: palmwijding, Paaszaterdag, Pinksteren, Sint Margriet, O.L.V. ten-Hemel-Opneming, Allerheiligen kunnen we op zaterdag plannen, Kerstavond op zondag.
Wij hopen u hiermee een dienst te bewijzen, en danken allen die erbij helpen.
AFSCHEID VAN BIJNA 1000 JAAR PAROCHIE GRIMDE
In het afgelopen jaar verdwenen heel wat parochies, met een eeuwenlange geschiedenis. De stenen die deze parochies uitmaakten, blijven gelukkig voor het merendeel bewaard. Maar het leven van zoveel generaties mensen dreigt te verdwijnen in de plooien van de geschiedenis. Daarom is het nuttig dat iemand in elke parochie die evolutie vastlegt. Nu het nog kan.
De oude Sint Peeterskerk, die nu dienst doet als Necropolis dateert van rond 1132. Alhoewel we reeds vermeldingen vinden van een houten gebedshuis rond 700, beschouwen we dit toch als het begin van de parochie. De parochie Grimde bestaat dus meer dan 900 jaar. Vermits de samenvoeging van de parochies dit jaar een feit is en Grimde aan Hakendover toegevoegd wordt, zullen we het duizendjarig bestaan van de zelfstandige parochie Grimde niet meer kunnen vieren.
De geschiedenis van meer dan negen eeuwen binnen deze beperkte ruimte beschrijven, is onmogelijk. Hoe de laatste jaren, zowat van na de tweede wereldoorlog verliepen, kunnen we best vragen aan Gui Nijs, die 70 jaar dienstbaar was voor de parochie in Grimde.
Interviewer: Zeventig jaar is een heel mensenleven. Ik schat je nog helemaal niet zo oud.
Gui: Vroeger was het de gewoonte dat je na je eerste communie op 7-jarige leeftijd misdienaar werd. Mijn moeder hoopte vurig dat haar zoon priester zou worden en zag dat als een eerste stap. Maar toen ik later de ‘geneugten des levens’ ontdekte, heeft ze die droom al snel opgeborgen.
Elke zondag diende ik de mis. Eerst als misdienaar, later als acoliet en tenslotte als ceremoniarius, die de plechtigheid in goede banen leidde. We waren toen met een hele groep misdienaars, zodanig zelfs dat je er voor de mis tijdig in de sacristie moest zijn of je had geen kleed meer.
In het middelbaar in het college moesten we elke dag naar de mis, bevestigd met een wekelijks briefje van de pastoor. Elke morgen om kwart voor zeven present zijn was een hele opgave. Toch vond ik de rituelen van de mis best aangenaam. Tot op de dag van vandaag ben ik de mis blijven dienen. Dat is dus 70 jaar lang.
I: Dan zal je ook veel verschillende pastoors gekend hebben.
G: En onderpastoors in die tijd. Elk met hun verschillend karakter. Dat bepaalde voor een stuk mee de intensiteit van mijn engagement. De eerste waarmee ik in aanraking kwam waren pastoor Pycke en onderpastoor ‘Nainke’ Vermeiren. Het waren twee totaal verschillende karakters, wat in de sacristie soms tot weinig stichtelijke taferelen leidde. Dat duurde tot de onderpastoor aangesteld werd als pastoor in Zuurbemde en opgevolgd werd door de zachtmoedige onderpastoor Hoegaerts, de latere pastoor van Hakendover.
Gedurende al die tijd brandde het parochieleven in Grimde op een laag pitje en was Grimde een ingedommelde parochie.
Toen zowel pastoor Pycke als onderpastoor Hoegaerts vertrokken kwam er een soort interludium zonder pastoor. Gelukkig was er pater Andries van de paters Dominicanen die de diensten verzorgde en in ware Tirak-traditie activiteiten organiseerde voor de oudere jeugd.
Wordt vervolgd
Lees meer
AFSCHEID VAN BIJNA 1000 JAAR PAROCHIE GRIMDE
In het afgelopen jaar verdwenen heel wat parochies, met een eeuwenlange geschiedenis. De stenen die deze parochies uitmaakten, blijven gelukkig voor het merendeel bewaard. Maar het leven van zoveel generaties mensen dreigt te verdwijnen in de plooien van de geschiedenis. Daarom is het nuttig dat iemand in elke parochie die evolutie vastlegt. Nu het nog kan.
De oude Sint Peeterskerk, die nu dienst doet als Necropolis dateert van rond 1132. Alhoewel we reeds vermeldingen vinden van een houten gebedshuis rond 700, beschouwen we dit toch als het begin van de parochie. De parochie Grimde bestaat dus meer dan 900 jaar. Vermits de samenvoeging van de parochies dit jaar een feit is en Grimde aan Hakendover toegevoegd wordt, zullen we het duizendjarig bestaan van de zelfstandige parochie Grimde niet meer kunnen vieren.
De geschiedenis van meer dan negen eeuwen binnen deze beperkte ruimte beschrijven, is onmogelijk. Hoe de laatste jaren, zowat van na de tweede wereldoorlog verliepen, kunnen we best vragen aan Gui Nijs, die 70 jaar dienstbaar was voor de parochie in Grimde.
Interviewer: Zeventig jaar is een heel mensenleven. Ik schat je nog helemaal niet zo oud.
Gui: Vroeger was het de gewoonte dat je na je eerste communie op 7-jarige leeftijd misdienaar werd. Mijn moeder hoopte vurig dat haar zoon priester zou worden en zag dat als een eerste stap. Maar toen ik later de ‘geneugten des levens’ ontdekte, heeft ze die droom al snel opgeborgen.
Elke zondag diende ik de mis. Eerst als misdienaar, later als acoliet en tenslotte als ceremoniarius, die de plechtigheid in goede banen leidde. We waren toen met een hele groep misdienaars, zodanig zelfs dat je er voor de mis tijdig in de sacristie moest zijn of je had geen kleed meer.
In het middelbaar in het college moesten we elke dag naar de mis, bevestigd met een wekelijks briefje van de pastoor. Elke morgen om kwart voor zeven present zijn was een hele opgave. Toch vond ik de rituelen van de mis best aangenaam. Tot op de dag van vandaag ben ik de mis blijven dienen. Dat is dus 70 jaar lang.
I: Dan zal je ook veel verschillende pastoors gekend hebben.
G: En onderpastoors in die tijd. Elk met hun verschillend karakter. Dat bepaalde voor een stuk mee de intensiteit van mijn engagement. De eerste waarmee ik in aanraking kwam waren pastoor Pycke en onderpastoor ‘Nainke’ Vermeiren. Het waren twee totaal verschillende karakters, wat in de sacristie soms tot weinig stichtelijke taferelen leidde. Dat duurde tot de onderpastoor aangesteld werd als pastoor in Zuurbemde en opgevolgd werd door de zachtmoedige onderpastoor Hoegaerts, de latere pastoor van Hakendover.
Gedurende al die tijd brandde het parochieleven in Grimde op een laag pitje en was Grimde een ingedommelde parochie.
Toen zowel pastoor Pycke als onderpastoor Hoegaerts vertrokken kwam er een soort interludium zonder pastoor. Gelukkig was er pater Andries van de paters Dominicanen die de diensten verzorgde en in ware Tirak-traditie activiteiten organiseerde voor de oudere jeugd.
Wordt vervolgd
Geloof, roeping, beleving
Sommige mensen die van buitenaf naar de godsdiensten kijken vinden dat er alleen maar narigheid van komt: “O, wat hebben ze toch vaak met elkaar gevochten.” Leidt godsdienst tot narigheid? Christenen vinden van niet. Het Christendom wil dienstbaar zijn aan de samenleving en kan in mensen het beste naar boven halen. Maar zijn alle godsdiensten gelijk? Als we de verschillende godsdiensten bekijken zien we dat er drie treden of niveaus zijn.
De eerste trede is: geloof. Een gelovige gelooft dat er Iemand is die we God noemen. Joden, Christenen en Moslims geloven dat er maar één God is die Zich voor het eerst geopenbaard heeft aan Abraham, ongeveer 4000 jaar geleden. De tweede trede is: roeping. Het Joodse volk voelt zich geroepen om een licht voor andere volkeren te zijn. Joden geloven dat God hen uitverkoren heeft en uit hen zal de Messias komen die de kloof tussen God en mensen zal dichten. Christenen geloven dat Johannes de Doper degene is die de Messias aangewezen heeft: “Zie, het Lam Gods dat de zonde van de wereld wegneemt.” Jezus Christus, God en mens in één persoon, heeft de kloof tussen God en mensen gedicht. Als wij dat geloven en beleven dan zijn we Christenen. En dat is de derde trap: het beleven van het geloof. Het geloof moet handen en voeten krijgen. Hier zien we grote verschillen tussen de godsdiensten.
Joden spreken (nog steeds) van: “Oog om oog, tand om tand.” We zien het regelmatig in het journaal tussen Israël en Palestina. Moslims houden zich vast aan wetten die kenmerken uit het verleden dragen: reinheidsvoorschriften, kleding- en voedselwetten, jihad (al of niet geestelijk geïnterpreteerd). Het Christendom komt ook uit een ver verleden maar is ook nieuw. Elke Kerstmis vieren we dat God naar ons toe komt. Waarom? Omdat Hij ons bemint, vergeeft en Zich aan ons wil geven om ons te inspireren. Trouwens, als God liefde is, is Zijn liefde gericht op mensen. Christenen zijn geroepen om Zijn liefde te weerkaatsen zoals een spiegel. De Zon richt haar stralen op de spiegel en die stralen worden weerkaatst. Wij mogen Gods liefde doorgeven/weerkaatsen naar onze medemensen. In deze visie op God die liefde is, is er natuurlijk geen ruimte voor haat, dwang, agressie en geweld. De Christelijke Gods-dienst is ook mensen-dienst. Dit betekent ook verdraagzaamheid en wederzijds begrip voor anders- en niet-gelovigen.
Ieder mens wordt uitgenodigd te geloven dat het Christendom de beste weg is om God en de naaste te dienen. Natuurlijk kan men niemand dwingen. God de Vader biedt ons Zijn liefde aan in Zijn Zoon Jezus Christus, maar het is een aanbod waarop men “ja” en in volle vrijheid ook “neen” kan zeggen. Zoals u weet zijn er ook verschillende Christelijke stromingen: katholieken, orthodoxen, anglicanen, protestanten. In elk van die stromingen zijn er Christenen die hun geloof meer of minder in praktijk brengen, maar allen verwijzen naar een weg en een waarheid die naar het volle leven leidt. Ze getuigen van die waarheid die een Persoon is. Zo zei Jezus van Zichzelf: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven” Als katholieken mogen we geloven en verkondigen dat de beste weg naar de Heer via Zijn Kerk loopt waar we de Heer Zelf ontmoeten onder de gedaante van Brood en Wijn. Zo wil de Heer de harten van mensen inspireren en vullen met liefde, vergeving, dienstbaarheid en solidariteit voor elkaar.
Pastoor Karel Loodts
Lees meer
Geloof, roeping, beleving
Sommige mensen die van buitenaf naar de godsdiensten kijken vinden dat er alleen maar narigheid van komt: “O, wat hebben ze toch vaak met elkaar gevochten.” Leidt godsdienst tot narigheid? Christenen vinden van niet. Het Christendom wil dienstbaar zijn aan de samenleving en kan in mensen het beste naar boven halen. Maar zijn alle godsdiensten gelijk? Als we de verschillende godsdiensten bekijken zien we dat er drie treden of niveaus zijn.
De eerste trede is: geloof. Een gelovige gelooft dat er Iemand is die we God noemen. Joden, Christenen en Moslims geloven dat er maar één God is die Zich voor het eerst geopenbaard heeft aan Abraham, ongeveer 4000 jaar geleden. De tweede trede is: roeping. Het Joodse volk voelt zich geroepen om een licht voor andere volkeren te zijn. Joden geloven dat God hen uitverkoren heeft en uit hen zal de Messias komen die de kloof tussen God en mensen zal dichten. Christenen geloven dat Johannes de Doper degene is die de Messias aangewezen heeft: “Zie, het Lam Gods dat de zonde van de wereld wegneemt.” Jezus Christus, God en mens in één persoon, heeft de kloof tussen God en mensen gedicht. Als wij dat geloven en beleven dan zijn we Christenen. En dat is de derde trap: het beleven van het geloof. Het geloof moet handen en voeten krijgen. Hier zien we grote verschillen tussen de godsdiensten.
Joden spreken (nog steeds) van: “Oog om oog, tand om tand.” We zien het regelmatig in het journaal tussen Israël en Palestina. Moslims houden zich vast aan wetten die kenmerken uit het verleden dragen: reinheidsvoorschriften, kleding- en voedselwetten, jihad (al of niet geestelijk geïnterpreteerd). Het Christendom komt ook uit een ver verleden maar is ook nieuw. Elke Kerstmis vieren we dat God naar ons toe komt. Waarom? Omdat Hij ons bemint, vergeeft en Zich aan ons wil geven om ons te inspireren. Trouwens, als God liefde is, is Zijn liefde gericht op mensen. Christenen zijn geroepen om Zijn liefde te weerkaatsen zoals een spiegel. De Zon richt haar stralen op de spiegel en die stralen worden weerkaatst. Wij mogen Gods liefde doorgeven/weerkaatsen naar onze medemensen. In deze visie op God die liefde is, is er natuurlijk geen ruimte voor haat, dwang, agressie en geweld. De Christelijke Gods-dienst is ook mensen-dienst. Dit betekent ook verdraagzaamheid en wederzijds begrip voor anders- en niet-gelovigen.
Ieder mens wordt uitgenodigd te geloven dat het Christendom de beste weg is om God en de naaste te dienen. Natuurlijk kan men niemand dwingen. God de Vader biedt ons Zijn liefde aan in Zijn Zoon Jezus Christus, maar het is een aanbod waarop men “ja” en in volle vrijheid ook “neen” kan zeggen. Zoals u weet zijn er ook verschillende Christelijke stromingen: katholieken, orthodoxen, anglicanen, protestanten. In elk van die stromingen zijn er Christenen die hun geloof meer of minder in praktijk brengen, maar allen verwijzen naar een weg en een waarheid die naar het volle leven leidt. Ze getuigen van die waarheid die een Persoon is. Zo zei Jezus van Zichzelf: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven” Als katholieken mogen we geloven en verkondigen dat de beste weg naar de Heer via Zijn Kerk loopt waar we de Heer Zelf ontmoeten onder de gedaante van Brood en Wijn. Zo wil de Heer de harten van mensen inspireren en vullen met liefde, vergeving, dienstbaarheid en solidariteit voor elkaar.
Pastoor Karel Loodts
KERSTTIJD OPLINTER
Kerstmis: Het zangkoor van Oplinter bracht stemmige kerstliederen in een sfeervol versierde kerk.
Kerstconcert ‘Wannes Raps’ met de Hagelandse Blaaskapel, Accordeona en toneelkring Idee 80. Dit concert dat plaatsvond op 18 december werd zeer gewaardeerd door de talrijke aanwezigen. De opbrengst werd geschonken ten voordele van ‘de Warmste Week’.
Lees meer
KERSTTIJD OPLINTER
Kerstmis: Het zangkoor van Oplinter bracht stemmige kerstliederen in een sfeervol versierde kerk.
Kerstconcert ‘Wannes Raps’ met de Hagelandse Blaaskapel, Accordeona en toneelkring Idee 80. Dit concert dat plaatsvond op 18 december werd zeer gewaardeerd door de talrijke aanwezigen. De opbrengst werd geschonken ten voordele van ‘de Warmste Week’.
WENSEN SINT-MARGRIETE-HOUTEM
Bij het begin van het jaar mogen wij onze wensen uitdrukken voor allen in ons dorp en onze parochie.
- Femma
Een uitgebreid aanbod van activiteiten en lessen die weten te boeien.
- Samana
Naast de bezoeken aan huis en de drie feestnamiddagen ook enkele gelegenheden zoals uigewerkt door het drievrouwschap, bv. uitstap of praatnamiddag.
- Centrum Houtem
Een plaats van onmoeting voor verenigingen en afzonderlijke personen.
- Koor
Een mooie prestatie met Pasen en eventueel bij andere gelegenheden.
- Kerk
Verzorgde liturgie op de tweede, vierde en vijfde zaterdag van de maand, die de gelovigen aanspreekt.
- Allen
Voorspoed en Gods zegen in dit nieuwe jaar.
Lees meer
OKRA KUMTICH
De Landelijke Gilde en OKRA Kumtich hielden hun jaarlijkse Kerst- en Nieuwjaarviering in de Feestzalen Vogelzang. Het was zeer goed en er was heel wat ambiance. Spijtig voor de afwezigen.
Lees meer
OKRA KUMTICH
De Landelijke Gilde en OKRA Kumtich hielden hun jaarlijkse Kerst- en Nieuwjaarviering in de Feestzalen Vogelzang. Het was zeer goed en er was heel wat ambiance. Spijtig voor de afwezigen.
OVERLEDEN TE BOST
Op 17 december overleed mevrouw Jeanne Vanheer, echtg. Jozef Jossart.?De plechtige uitvaart vond plaats op 22 december te Bost.?Wij wensen de familie veel sterkte in deze moeilijke dagen.
Lees meer
MENSEN IN NOOD
In 1986 groeide de werkgroep ‘Mensen In Nood’ uit de parochieraad. Deze werkgroep wil de directe materiële nood van mensen in onze parochie en in de stad verhelpen. Wekelijks wordt er dan ook vele keren een beroep gedaan op deze organisatie. Zonder de financiële hulp van velen kan deze werkgroep niet.
U kunt dit goede werk dan ook financieel steunen op het rekeningnummer:
BE98 0682 2729 7093 van ‘Mensen In Nood’, Veemarkt 36, 3300 Tienen.
Alvast van harte dank voor uw milde steun aan dit werk!
Lees meer
BEZORGD OM MENSEN vzw (B.O.M.)
Hamelendreef 100/2, 3300 TIENEN
Tel. en Fax.: 016 81 03 51
bezorgdommensen@skynet.be
B.O.M. is een welzijnsschakel die zich inzet voor mensen in armoede.
Er is onthaal, een tweedehandswinkel voor kleding en kleine huishoudspullen en driemaal per week wordt er gratis voedsel verdeeld.
Het centrum is open op maandag, woensdag en vrijdag telkens van 9u tot 12u.
Nog goed bruikbaar materiaal is steeds welkom. Ook uw inzet als vrijwilliger wordt zeer gewaardeerd.
Financieel steunen kan op rekening: BE67 0682 0160 1187, vanaf 40 euro wordt u een fiscaal attest toegestuurd.
Voor meer informatie bezoek onze website: www.bezorgdommensen.be
Lees meer
PAROCHIEONTHAAL
Sint Germanus, Veemarkt 36
Woensdagavond: op afspraak: 016 81 13 43
Doopbewijzen, doopsel- en huwelijksaanvragen: Op de dekenij, Veemarkt 36
Sint-Augustinus, Pastorij, Sint-Genovevaplein 40 – 3300 Oplinter
Woensdag van 17 u. tot 19 u. Doopbewijzen, doopaanvragen, misintenties, enz.
Lees meer
GEBRUIK ZALEN
Pastoraal Centrum Kabbeek
Gilainstraat 104
Claire Blondeau
Tel. 016 81 13 43
GSM 0495 73 05 49
OC Schakel Tienen
Withuisstraat 22
Mia Beelen
Tel. 016 81 66 32
Bezichtigen: Donderdag 20 tot 22 uur
www.ocschakel.be
info@ocschakel.be
OC De Buksboom Bost
Sint-Odulphusstraat 15
Els Martens 0475/92 28 55
Casseau Martine 0496 82 98 69
Guido Cornelis 0476 36 08 23
Of via de website.
Parochiezaal Oorbeek
Begijnenstraat 61
Tel. 016 82 03 92
’t Polderke
GSM 0472 70 79 12
Parochiecentrum Oplinter
Erik Rodeyns
gsm. 0496/52 18 10
rodeyns.erik@gmail.com
Greta Fets
tel. 0498/30 03 58
Centrum Houtem
Willy Simonet
gsm. 0498 94 34 44.
“Kronkel” Vissenaken
Emile Defau
tel. 016 88 54 70
Niet op zon- en feestdagen.
Lees meer
GEBRUIK ZALEN
Pastoraal Centrum Kabbeek
Gilainstraat 104
Claire Blondeau
Tel. 016 81 13 43
GSM 0495 73 05 49
OC Schakel Tienen
Withuisstraat 22
Mia Beelen
Tel. 016 81 66 32
Bezichtigen: Donderdag 20 tot 22 uur
www.ocschakel.be
info@ocschakel.be
OC De Buksboom Bost
Sint-Odulphusstraat 15
Els Martens 0475/92 28 55
Casseau Martine 0496 82 98 69
Guido Cornelis 0476 36 08 23
Of via de website.
Parochiezaal Oorbeek
Begijnenstraat 61
Tel. 016 82 03 92
’t Polderke
GSM 0472 70 79 12
Parochiecentrum Oplinter
Erik Rodeyns
gsm. 0496/52 18 10
rodeyns.erik@gmail.com
Greta Fets
tel. 0498/30 03 58
Centrum Houtem
Willy Simonet
gsm. 0498 94 34 44.
“Kronkel” Vissenaken
Emile Defau
tel. 016 88 54 70
Niet op zon- en feestdagen.
ABONNEMENTEN
Michel Vanwinckel
Gsm. 0486 61 95 60
vanwinckelmichel@gmail.com
LOKALE REDACTIE
Dirk Wijnants
0497 93 33 14
wijnants.d@olvtenpoel.be
ZONEPASTOOR
Zonepastoor Karel Loodts
0470 870471
karelloodts@gmail.com
Diaken Jan Abts
0486 16 84 63
diaken.jan.abts@gmail.com
PASTORALE ZONE
https://www.kerk-tienen.be/
info@kerk-tienen.be
PAROCHIE ST.-GERMANUS en
kerken H. HART en O.-L.-V.-TEN-POEL
Koster Claire Blondeau
016 81 13 43 / 0495 73 05 49
dekenij.tienen@skynet.be
ST-LAURENTIUS GOETSENHOVEN-MEER
Arlette Kustermans
0495 24 50 40
arlette.kustermans@gmail.com
ST. JORIS OORBEEK
Briesen
016 82 03 92
GODDELIJKE ZALIGMAKER HAKENDOVER
Karin Simons
016 78 21 28
simonskarin@hotmail.com
ST. ODULPHUS BOST
Elisanne Dedecker
016 81 89 18
e_dedecker@yahoo.com
KUMTICH
Daniël Pittomvils
016 81 43 64 / 0497 85 48 40
cdevadder@skynet.be
OPLINTER &
St-MARGRIETE-HOUTEM
Pastorie: Sint-Genovevaplein 40
3300 Oplinter. 016 81 18 59
sintaugustinusparochie@gmail.com
VISSENAKEN
Sonja Guilmet
0472/38 49 97
sonja.guilmet@gmail.com
Lees meer