Als jonge snaak die op vrijersvoeten in Hakendover terecht kwam, heb ik Tuur en Greta leren kennen. Ze waren de overburen van wijlen mijn schoonouders op de hoeve van “Sisse”. In de loop der jaren werd de band tussen ons steeds sterker. Als bestuurslid van de fanfare en de vele uren die we samen hebben gewerkt voor de verenigingen van ons geliefde dorp, groeide die band uit tot echte vriendschap. In 2014 mocht ik met de steun van Tuur het voorzitterschap van de kerkfabriek opnemen. Samen met Lieve, Frans en Raf hebben we een soms moeilijk, maar boeiend parcours afgelegd. Bij een probleemstelling op de vergadering kon je van Tuur steeds een doordacht antwoord verwachten. Meestal ’s anderendaags vroeg in de morgen kreeg je dan telefoon: “Seg, ik heb zitten denken, en neemt het niet verkeerd op maar….” Volgens mij had Tuur de hele nacht het probleem van alle kanten bekeken en kreeg je ongezouten zijn mening en visie die gewoonlijk tot een goede oplossing leidde. Voor iedere investering die door de raadsleden werd goedgekeurd en uitgevoerd, kregen we de raad mee dat we met gemeenschapsgeld, het beste resultaat moesten behalen. Werken werden dikwijls onder impuls van Tuur in eigen regie uitgevoerd door de raadsleden.
Op de vergaderingen van de kerkfabriek hebben we samen met Tuur ongelofelijke momenten beleefd, van de geboorte van zijn kleindochter tot het nieuws van zijn ziekte. Na de fusie van de kerkfabrieken van de parochies Tienen Zuid, ben ik blijven naar Tuur gaan om zijn goede raad en zienswijze. Doe wel en zie niet om, ’t komt wel goed en zorg voor het sociale leven hier in ons dorp… want Tuur wist als geen ander dat de oversteek naar zijn Zaligmaker nakend was. Tuur, bedankt voor de vriendschap en de vele goede raad. Het was een eer om aan die opdracht van onze Goddelijke Zaligmaker, samen met u te mogen werken.
Martin Kinnaer.
